Παλαιότερα πορίσματα
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν φάρμακα για να «σβηστούν» άσχημες μνήμες (κυρίως φόβου), όμως υπάρχουν παρενέργειες για τον εγκέφαλο, ενώ το αποτέλεσμα του «σβησίματος» δεν διαρκεί πολύ και η εκφοβιστική μνήμη επανέρχεται και ταλαιπωρεί τον άνθρωπο.
Τα πειράματα της ομάδας της κ. Φελπς, αρχικά με τα πειραματόζωα και μετά με τους ανθρώπους, έδειξαν ότι είναι δυνατό οι παλιές μνήμες να μεταβληθούν ή και να σβηστούν, αλλά μόνο στη διάρκεια ενός πολύ συγκεκριμένου και μικρού χρονικού «παραθύρου» μετά την επανεργοποίηση της άσχημης μνήμης. Το «παράθυρο» αυτό κρατά από δέκα λεπτά έως έξι ώρες (κατά μέσο όρο μία ώρα) μετά τη στιγμή που ο άνθρωπος (ή το πειραματόζωο) έχει εκτεθεί ξανά στο αντικείμενο του φόβου του και προτού η τρομακτική μνήμη αποθηκευτεί ξανά στο νου του. Δηλαδή, κάθε φορά, για παράδειγμα, που κάποιος βλέπει ένα φίδι, ο εγκέφαλος ανακαλεί τις αποθηκευμένες πληροφορίες και τα συναισθήματα σχετικά με προηγούμενες εμπειρίες του με τα φίδια, όμως πάντα εκείνη τη στιγμή υπάρχει ένα χρονικό «άνοιγμα» που η μνήμη είναι ευάλωτη σε «επαναξιολόγηση» με τρόπο τέτοιο που να αποθηκευτεί ξανά, αλλά αυτή τη φορά χωρίς να συνοδεύεται από το συναίσθημα του φόβου.
Στη διάρκεια αυτού του «παραθύρου» οι ερευνητές εφαρμόζουν συμπεριφορικές – γνωσιακές τεχνικές επανεκπαίδευσης του φοβισμένου ατόμου, ώστε να του σβήσουν την τρομακτική μνήμη. Έλεγχοι που έγιναν μετά από έναν χρόνο, έδειξαν ότι η μέθοδος ήταν αποτελεσματική και οι άνθρωποι είχαν πια ξεπεράσει την άσχημη ανάμνηση και δεν φοβούνταν. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό που πρέπει να συμβαίνει, είναι ότι στη διάρκεια του χρονικού «παραθύρου» υπάρχει η δυνατότητα να αποθηκευτεί πλέον μια ασφαλής και όχι μια εκφοβιστική μνήμη που να αφορά το ίδιο αντικείμενο.
Η κ. Φελπς παραδέχτηκε ότι αυτό το πεδίο έρευνας είναι τελείως καινούριο και συνεπώς είναι ακόμα πρόωρο να εφαρμοστεί από τώρα σε περιστατικά ανθρώπων με σοβαρά άγχη και φοβίες, αλλά στο μέλλον μπορεί να αξιοποιηθεί.
