Mόνο με την παρομοίωση του τίτλου μπορώ ναχαρακτηρίσω την απίθανη κατάσταση που βιώνουμε όλοι τις τελευταίες ημέρες με τη λειτουργία του ελληνικού κράτους, σε όλες του τις εκφάνσεις: Κυβέρνηση, Περιφέρειες, Δήμοι.
Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Όλα αυτά που ζούμε θα πρέπει να αποτελέσουν σημείο αναφοράς για τους ιστορικούς του μέλλοντος ως το τέλειο παράδειγμα μιας πολιτείας πνιγμένης στη γραφειοκρατία, δυσκοίλιας, με αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων, απόσειση και μεταφορά ευθυνών, έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών, εν ολίγοις ανίκανης να προστατέψει τους πολίτες της, αν όχι να τους παρέχει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες καθημερινής διαβίωσης.
Θα μπορούσα, ως εξήγηση για τα παραπάνω, να αναφερθώ σε όλο αυτό το θέατρο του (νεοελληνικού) παραλόγου στη Δυτική Αττική. Γύρω γύρω όλοι, να πετάνε το «μπαλάκι» των (μοιραίων) ευθυνών ο ένας στον άλλο, να ασκούν πολιτική και μικροπολιτική πάνω σε 21 ψυχές και μια κατεστραμμένη πόλη και στη μέση οι πενθούντες και διαλυμένοι πλημμυροπαθείς, αφενός να ψάχνουν πώς και πού θα θάψουν τους συγγενείς και φίλους τους και αφετέρου τι ξημερώνει η επόμενη ημέρα για τους ίδιους, τις οικογένειες και τις περιουσίες τους, ειδικά όταν τα φώτα σβήσουν και η «παρέλαση ανθρωπιάς» από σχετικούς και άσχετους σταματήσει.
Θα προτιμήσω, όμως, να σταθώ σε μια άλλη απίθανη περίπτωση κρατικής ανευθυνότητας, εδώ στα βόρεια προάστια. Και συγκεκριμένα στο πολύπαθο Σικιαρίδειο. Αυτό που συμβαίνει είναι πρωτοφανές. Έχουμε ένα ίδρυμα που φιλοξενεί δεκάδες παιδιά ΑμεΑ και που βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού οικονομικά, εδώ και χρόνια. Η επιτακτική ανάγκη για ενίσχυση και στήριξη εισακούεται από το υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, αλλά ελάχιστα πράγματα γίνονται. Τη σκυτάλη παίρνει η Περιφέρεια, η οποία καταφέρνει να εξασφαλίσει χρήματα που θα μπορέσουν να δώσουν μεγάλες ανάσες στους απλήρωτους εργαζόμενους και στις προβληματικές, πλέον, υποδομές (λόγω ανεπαρκούς συντήρησης). Η είδηση γίνεται δεκτή με χαρές και πανηγύρια. Ο καιρός περνάει. Και αποδεικνύεται ότι τα χρήματα δεν έχουν φτάσει ακόμη στο Σικιαρίδειο!
Προσέξτε τώρα: Στα όσα διέρρευσαν πηγές τις Περιφέρειας, οι ευθύνες καταλογίζονται στη διοίκηση του Ιδρύματος και το υπουργείο. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Η Περιφέρεια, η οποία στηρίζεται πολιτικά από το κυβερνών κόμμα, επιρρίπτει ευθύνες στη διοίκηση, δηλαδή στον πρόεδρο του Σικιαριδείου και την υπουργό, οι οποίοι… τυγχάνουν και εκείνοι του κυβερνώντος κόμματος! Να το πούμε πιο λιανά; Ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλισε τα χρήματα και ο… ΣΥΡΙΖΑ δεν τα έχει εκταμιεύσει ακόμη! (σημ. Θα μπορούσα κάλλιστα να γράφω «ΠΑΣΟΚ» ή «ΝΔ», τα έχουμε ζήσει άλλωστε).
Όταν, λοιπόν, δεν μπορεί να βρεθεί άκρη ακόμη και σε τέτοια κοινωνικά ζητήματα από τους ανθρώπους του ίδιου κυβερνητικού – κομματικού μηχανισμού, πώς να περιμένουμε να λυθούν άλλα, ακόμη πιο τεράστια ζητήματα, όπως η αντιπλημμυρική θωράκιση της χώρας, τα αυθαίρετα κ.λπ. όπου εμπλέκονται και ευθύνονται κυβερνήσεις 40 ετών, γαλάζιας, πράσινης, και σήμερα ροζ απόχρωσης;
Ρητορικό το ερώτημα, «απελπισία» η απάντηση.
Ελληνικό κράτος, σωτήριον (;) έτος 2017 μ.Χ.