Ούτε ένας, ούτε δυο, αλλά έντεκα (11) πολιτιστικοί σύλλογοι των Βριλησσίων ενώθηκαν υπό την σκέπη μιας όμορφης εκδήλωσης που έλαβε χώρα την Κυριακή 21 Απριλίου στην πλατεία «Τρίτση» στον φιλόξενο χώρο του «Βριλησσού». Ήταν μια εκδήλωση με τον υπέροχο τίτλο «Γιορτή Αγάπης» που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Δήμου Βριλησσίων. Μια εκδήλωση με έντονο κοινωνικό πρόσημο (καθώς στόχος ήταν η συγκέντρωση τροφίμων για το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου) που μετατράπηκε σε μια πραγματική γιορτή αγάπης και διάδρασης καθώς όσοι τυχεροί έδωσαν το «παρών» είχαν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες και να διασκεδάσουν με μουσικές και χορούς από την πλούσια παράδοση της χώρας μας.
Η στήλη έχει επισημάνει στο παρελθόν την προσφορά των πολιτιστικών συλλόγων οι οποίοι αποτελούν θεματοφύλακες της τοπικής κοινωνίας και το παρόν φύλλο της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ έχει αναδείξει το έργο των περισσότερων εξ’ αυτών στις γειτονιές μας (Πεντέλη, Βριλήσσια).
Σε λίγες ημέρες στην πλατεία Μικρασιατών (Αγίου Γεωργίου) στα Μελίσσια θα αναβιώσει για 64η (αλλά όχι συνεχή, καθώς την εποχή του covid-19 υπήρξε διετής παύση) το πατροπαράδοτο έθιμο «Κεσκέκι» το οποίο διοργανώνει ο Πολιτιστικός Μικρασιατικός Σύλλογος Μελισσίων «Άγιος Γεώργιος Γκιούλμπαξε» κάθε χρόνο την επόμενη ημέρα του Πάσχα , ανήμερα του Αγίου Γεωργίου.
«Το Κεσκέκι είναι ένα ταπεινό φαγητό από βραστό κρέας με σιτάρι με πολύ μεγάλο συμβολισμό, που περικλείει όλο το γονίδιο επιβίωσης της φυλής μας, Ένα φαγητό για την ευφορίας της γης, την ευγονία και για να έρθουν καλύτερες μέρες, να στεριώσει το σπιτικό και φυσικά για να τιμήσουν τον Άγιο προστάτη του, τον Άγιο Γεώργιο τον τροπαιοφόρο. Κάθε χρόνο τις παραμονές των γιορτών στα χωριά της Μικρασίας και του Πόντου, στήνονταν το έθιμο – πανηγύρι από τους άντρες, και ακολουθούσαν τα παιδιά, που παρακολουθούσαν την ιεροτελεστία»…
Αυτά ανέφερε ο επί σειρά ετών πρόεδρος του Συλλόγου Παναγιώτης Γκατζόλης σε μεγάλη συνέντευξή που παραχώρησε στην εφημερίδα μας το 2022, χρονιά κατά την οποία συμπληρώνονταν 100 χρόνια, από τον βίαιο ξεριζωμό των Γκιουλμπαξιωτών από τις πατρογονικές τους εστίες και την εγκατάσταση τους στη μητέρα πατρίδα.
Δεν χρειαζόταν, βέβαια, αυτή η συνέντευξη για να εξαχθεί ένα πολύτιμο συμπέρασμα:
Οι πολιτιστικοί σύλλογοι επιτελούν άξιο έργο και χρειάζονται την στήριξη (όχι μόνο ηθική αλλά και οικονομική) της Αυτοδιοίκησης.
Ας διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού τις εναπομείνασες εστίες πολιτισμού στις γειτονιές μας. Ας ακούσουμε τι έχουν να προτείνουν, ας υποστηρίξουμε τις δράσεις τους, ας τις επικοινωνήσουμε και στις νεότερες γενιές…
Η πολιτιστική κληρονομιά που μας μεταλαμπαδεύουν είναι συνώνυμο της πολιτισμικής μας ταυτότητας ως Έλληνες.
