Η Κινηματογραφική Λέσχη Αγίας Παρασκευής επιστρέφει παρουσιάζοντας τη βραβευμένη ταινία του Γιάννη Λαπατά «Η δεξιά τσέπη του ράσου», την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου στις 7.30 μμ, στο Πέτρινο κτήριο, Πολιτιστικό Πάρκο «Σταύρος Κώτσης» (Οδός Σπάρτης 1, είσοδος από Θεμιστοκλέους). Η μεταφορά στη μεγάλη οθόνη της εξαιρετικής, ομότιτλης νουβέλας του Γιάννη Μακριδάκη από τον σκηνοθέτη είναι, σύμφωνα με τους διοργανωτές, μία τρυφερή και συγκινητική αποτύπωση ιδίως του Θοδωρή Αντωνιάδη στον ρόλο του μοναχού Βικέντιου.
Ο Γιάννης Λαπατάς, ο πρωταγωνιστής και άλλοι συντελεστές θα είναι παρόντες στην προβολή, ενώ θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό. Το φιλμ τιμήθηκε με το Βραβείο Νεότητας στο Φεστιβαλ Θεσ/νίκης 2018, το Βραβείο του Φεστιβάλ Tonneins Γαλλίας το 2019 και το Βραβείο Κοινού Φεστιβάλ Βαρκελώνης το 2020. Παίζουν επίσης οι ηθοποιοί: Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Μάνος Βακούσης, Κώστας Λάσκος, Πέτρος Ξεκούκης. Το σενάριο είναι της Στέλλας Βασιλαντωνάκη, η φωτογραφία του Γιάννη Δρακουλαράκου και η μουσική του Δημήτρη Καμαρώτου. Είσοδος-εισφορά 3 ευρώ.
Αποτυπώνοντας τα σημαντικά της ζωής
Η ομότιτλη νουβέλα (εκδ. Εστία – 2009) του Γιάννη Μακριδάκη, ήταν το δεύτερο μόλις από βιβλία του, αλλά το πρώτο που αποδόθηκε στο κινηματογραφικό πανί, μιλώντας για μία ανθρώπινη δεξιά τσέπη του ράσου: «Τη νύχτα που πέθανε ο αρχιεπίσκοπος γέννησε η Σίσσυ. Έκανε τρία κουτάβια σαν θρεμμένα ποντικάκια. Ο Βικέντιος από μέρες την είχε κατά νου. Περίμενε. Είχανε σωθεί τα φουντούκια στην τσέπη του ράσου του. Πηγαινοερχότανε μες στο μοναστήρι, μοναχικός διακονητής, κι εκείνη, φουσκωμένη, έτρεχε βαριανασαίνοντας από πίσω του, ταμένη να συντροφεύει τα βήματά του στο μαγειριό, στο προαύλιο, στα αγριεμένα πια κηπάρια και στην πεζούλα με τους σταυρούς».
«Ο Βικέντιος, μοναχικός μοναχός, πενθεί», όπως τονίζεται, «για την αδικοχαμένη σκυλίτσα του, την ίδια στιγμή που λαός και επίσημη Εκκλησία πενθούν τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο. Κατόπιν, καθώς οι κεφαλές της Εκκλησίας μετέχουν σε ιερές και ανίερες διαδικασίες διαδοχής, εκείνος αγωνιά να κρατήσει στη ζωή έστω και έναν από τους τρεις νεογέννητους διαδόχους της νεκρής σκυλίτσας. Mια έντονα σημειολογική ιστορία που ακροβατεί μεταξύ προσωπικού και συλλογικού πένθους, προσωπικής και συλλογικής ελπίδας». «Είναι συνεπής στο θέμα που πραγματεύεται για της ζωής τα ασήμαντα και τα σημαντικά. Ελπίζω να δουν την ταινία πολλοί άνθρωποι», ανέφερε σε κάλεσμά του για την προβολή ο Γιάννης Μακριδάκης, προσθέτοντας: «Ως ο συγγραφέας του έργου που μεταφέρθηκε στην οθόνη, προτρέπω τους νέους σκηνοθέτες να στρέψουν την προσοχή τους στη νεοελληνική λογοτεχνία για να εμπνευστούν από τα κείμενά της ώστε να έχουμε παραγωγή κ άλλων ταινιών στο μέλλον ως μεταφορές βιβλίων στον κινηματογράφο».
