-Γράφετε ποιήματα…
«Η ποίηση είναι η δική μου εκτόνωση. Για να γράψεις πρέπει να έχεις πονέσει. Εγώ έχω πονέσει πολύ από μικρός από τη φτώχεια και από ότι αυτό συνεπάγεται. Στην ποίηση και τη λογοτεχνία βρίσκω τρόπο να εκφραστώ. Αυτά που γράφω δεν έχουν κηρυγματικό χαρακτήρα, δεν είναι στρατευμένη ποίηση. Θέλω να περάσω μηνύματα χωρίς να κάνω κήρυγμα. Η καλή λογοτεχνία με ανακουφίζει πολύ. Ο Ντοστογιέφσκι, ο Παπαδιαμάντης με εμπνέουν».
-Να δοθεί βήμα κι εξουσία στους ποιητές
«Έχουν μια ενόραση και ιδιαίτερη ευαισθησία στα κοινωνικά θέματα. Θα έπρεπε αυτούς, καθώς και κάποιους ανθρώπους της εκκλησίας που έχουν ζωντανό λόγο να τους βλέπουμε στην τηλεόραση περισσότερο από τους πολιτικούς. Οι δημοσιογράφοι, τα μίντια γενικά αντί να βρίσκουν και να βγάζουν το καλό κομμάτι των ανθρώπων, όπως κάνουν οι μέλισσες, ψάχνουν τις μύγες που κάθονται στις ακαθαρσίες. Τους νοιάζει το σκάνδαλο, αυτό όμως δε βοηθάει. Δεν έχω δει για παράδειγμα να προβάλλουν το έργο ενός ιερέα, μιας ενορίας ή κάτι» .
-Το όραμά μου;
-«Να φτιάξω ένα Πνευματικό Κέντρο, ένα χώρο όπου θα μαζευόμαστε, θα πίνουμε καφέ, θα βλέπουμε ταινίες και θα συζητάμε».
-Αν εξομολογούνται οι νέοι;
«Ναι πολλοί νέοι εξομολογούνται, πολλοί πάνε στο Άγιο Όρος. Μακάρι να έρθουν για εξομολόγηση κι άλλοι. Να μη φοβούνται. Στην εξομολόγηση δεν υπάρχει τιμωρία, υπάρχουν τα επιτίμια, κανόνες που έχουν βοηθητικό χαρακτήρα».
-Τι λέτε για την κατάσταση τη χώρας και τις καθημερινές δυσκολίες του Έλληνα;
«Πριν μερικά χρόνια ζήσαμε το φαινόμενο των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα. Τώρα ζούμε ένα φαινόμενο κοινωνικής αδιαφορίας που κυριολεκτικά με αφήνει άναυδο. Ο Έλληνας υφίσταται ένα καταιγισμό φορομπηχτικών μέτρων και παρόλα αυτά καθεύδει, αδρανεί, βρίσκεται σε πλήρη νωχελικότητα.
Ειλικρινά ως προβληματιζόμενος άνθρωπος αδυνατώ να εξηγήσω το φαινόμενο. Παράλληλα ακούγονται κατά καιρούς ανιστόρητες απόψεις από υψηλά ισταμένους ή αντιεκκλησιαστικές θέσεις και διαφαίνονται προθέσεις των ιθυνόντων που, εάν εφαρμοσθούν θα βάλουν δυναμίτη στα ηθικά και πνευματικά θεμέλια της κοινωνίας μας. Κι εμείς καθεύδουμε τον ύπνο του δικαίου».
-Φτώχυναν οι Αγιοπαρασκευώτες;
-«Βεβαίως. Και στον ιερό ναό Αγίας Παρασκευής που υπηρετώ, εκεί είναι γεμάτο επαίτες, απελπισμένοι άνθρωποι, αλλοδαποί και Έλληνες αξιοπρεπείς που χτυπάνε την πόρτα της Εκκλησίας και ζητάνε μια βοήθεια. Η Εκκλησία βέβαια φροντίζει να δίνει σε όλους τους ανθρώπους αλλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί όπως παλαιότερα, διότι αυτά που έχει επιμερίζονται σε περισσότερα κομμάτια σε όλο τον κόσμο».
-Πώς τα βγάζει πέρα μια οικογένεια με δέκα παιδιά αυτές τις μέρες;
-«Όπως όλος ο κόσμος έτσι και ο κλάδος των πολυτέκνων στον οποίο ανήκω, έχει υποστεί ακόμη περισσότερα βάρη διότι επλήγη και στα κοινωνικά επιδόματα που δίνονταν, τα οποία κόπηκαν και σε άλλες παροχές που είχαμε και δεν έχουμε πλέον. Πάρα πολύ δύσκολα. Προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να εξοικονομήσουμε χρήματα, τα οποία δεν εξοικονομούνται. Κοιτάμε συνεχώς τις τιμές στο Super Market, κάνουμε αιματηρές οικονομίες και στα παιδιά, έχουμε περιορίσει ακόμη και τις μετακινήσεις μας με το αυτοκίνητο.
Οι αποδοχές μας, οι δικές μου και της πρεσβυτέρας, έχουν μειωθεί περισσότερο από το 1/3 και με αυτά που μας μένουν αναγκαζόμαστε να πληρώσουμε και τα χαράτσια και να ζήσουμε ως πολύτεκνη οικογένεια. Είχαμε κάτι λίρες τις οποίες τις δώσαμε όσο-όσο για να μπορέσουμε ν’ αντέξουμε στα έξοδα και τα χαράτσια».
