Γράφει ο Νίκος Καραβάσιος – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Κηφισιάς – Νέας Ερυθραίας – Εκάλης – Διόνυσου 16/07
Δύο περιστατικά ωμής βίας μεταξύ ανηλίκων, το ένα στον Άλιμο και το άλλο στην πόλη μας την Κηφισιά συγκλονίζουν την κοινή γνώμη τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο αρχίζει και παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις και αν δεν γίνει κάτι άμεσα, με …μαθηματική ακρίβεια αργά ή γρήγορα θα θρηνήσουμε απώλεια ζωής.
Η Ελληνική Αστυνομία είναι δεδομένο ότι κινείται «αστραπιαία» και θα φέρει ενώπιον της Δικαιοσύνης τους ανήλικους οι οποίοι έδρασαν σαν μέλη συμμορίας, με στόχο όχι μόνο να κλέψουν, αλλά και να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό στα θύματά τους. Για τις ευθύνες μπορούμε να γράψουμε ολόκληρο βιβλίο. Προφανώς υπάρχουν κοινωνικοί, οικογενειακοί, οικονομικοί λόγοι οι οποίοι οδηγούν αυτά τα παιδιά σε παραβατικές συμπεριφορές.
Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι να διερευνηθούν σε βάθος οι αιτίες αυτών των παραβατικών συμπεριφορών και οι αρμόδιοι φορείς να κάνουν ότι απαιτηθεί προκειμένου να τις αντιμετωπιστούν και αν αυτό είναι εφικτό να τις εξαλείψουν. Δεν έχει περάσει καιρός από το αγωνιώδες Δημοτικό Συμβούλιο Κηφισιάς στο οποίο έγινε εκτενής αναφορά σε αντίστοιχες παραβατικές συμπεριφορές στην περιοχή της Νέας Κηφισιάς. Ένα θέμα που «σιγοβράζει» και δεν γνωρίζουμε ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες του.
Θεωρώ ότι ο Δήμος Κηφισιάς πρέπει να λάβει για ακόμα μία φορά πρωτοβουλίες ενημέρωσης για τα παιδιά αλλά και την εκπαιδευτική κοινότητα. Όταν με το καλό ανοίξουν τις πύλες τους τα σχολεία της πόλης για τη νέα χρονιά, θα πρέπει να «μπουν μπροστά οι μηχανές» και σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς να ληφθούν πρωτοβουλίες ενημέρωσης. Η διοργάνωση μίας ημερίδας με την παρουσία ειδικών πάνω στο θέμα, θα μπορούσε να «φωτίσει» αρκετές από τις πλευρές του φαινομένου.
Την ίδια στιγμή σε περίπτωση που έχουν εντοπιστεί ανήλικοι με παραβατική συμπεριφορά, θα πρέπει να δουν την κοινωνία αρχικά δίπλα τους και όχι απέναντι τους. Σίγουρα το πιο εύκολο είναι να τιμωρηθούν (και φυσικά πρέπει) όμως κανένας δεν μπορεί να μην έχει στο μυαλό του το ενδεχόμενο, μετά από λίγο διάστημα να επαναλάβουν μία παραβατική συμπεριφορά.
Το δύσκολο αλλά και παράλληλα πιο ελπιδοφόρο είναι να συνετιστούν και με τη βοήθεια ειδικών ψυχολόγων, εκπαιδευτικών κ.α. να επιστρέψουν στον «ίσιο δρόμο». Τα παιδιά αυτά μοιάζουν να έχουν «δηλητηριαστεί» από ένα φίδι που «ματώνει» την κοινωνία μας. Έτσι, όταν δεν μπορούμε να «σκοτώσουμε σαν κοινωνία το φίδι» πρέπει να βρούμε το αντίδοτο στο δηλητήριο…
