Γράφει ο Ευάγγελος Γ. Τσούκας: Κλινικός Φυσικοθεραπευτής
«Η πόλη που μαθαίνει» είναι ένα καινοτόμο σχέδιο, το οποίο πρέπει να υλοποιήσει με πρωτοβουλίες του ο Δήμος Αμαρουσίου. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο και ουσιαστικό σχέδιο, που έχει ως σκοπό να παρέμβει δυναμικά στο επίπεδο της διά βίου μάθησης. Με σοβαρότητα και υψηλού επιπέδου επιστημονική προσέγγιση, ο Δήμος θα αναπτύξει συνεργασίες με κορυφαίους επιστήμονες και θα αξιοποιήσει πρακτικές ή και ριζοσπαστικές ιδέες, επιχειρώντας να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στην τοπική κοινωνία, οργανώνοντας εκπαιδευτικά προγράμματα, ιδιαίτερα για τη στήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Ενδεικτικά, αναφέρω μια πρωτότυπη και βαθιά «ανθρώπινη» ιδέα ως παράδειγμα ανανεωτικής σκέψης και καινοτόμου προσέγγισης, κοινωνικών ζητημάτων που απασχολούν μια κοινωνία. Ένωσαν Γηροκομείο και Νηπιαγωγείο στο Σιάτλ και το αποτέλεσμα είναι συγκινητικό. Ένα πρωτότυπο κοινωνικό πείραμα ξεκίνησε στο Σιάτλ, που δίνει χαρά στους ηλικιωμένους αλλά και στα παιδιά. Συγκεκριμένα, στο St. Vincent αποφάσισαν να συστεγάσουν ένα γηροκομείο με ένα νηπιαγωγείο και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό.
Είναι γεγονός πως περίπου το 43% των ηλικιωμένων βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ωστόσο στο Σιάτλ των Ηνωμένων Πολιτειών αποφάσισαν να το αλλάξουν αυτό. Έτσι οι 400 ηλικιωμένοι του γηροκομείου συναναστρέφονται καθημερινά με παιδιά προσχολικής ηλικίας του Intergenerational Learning Center, συνομιλούν και παίζουν μαζί τους. Στόχος του προγράμματος, είναι να μπορέσουν τα μικρά παιδιά να συνηθίσουν την εικόνα μεγαλύτερων ανθρώπων, να συμβιβαστούν με τη διαφορετικότητα, να αποδεχτούν τα άτομα με αναπηρίες και να μη φοβούνται τα ηλικιωμένα άτομα.
Αυτό όμως έχει πολλαπλά οφέλη, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους ηλικιωμένους. Παρά την προχωρημένη ηλικία τους, δεν διστάζουν να παίξουν, να τραγουδήσουν και να χαρούν με τα παιδιά, που θα μπορούσαν, άλλωστε, να είναι εγγόνια τους. Η συμμετοχή τους σε αυτό το πρόγραμμα αύξησε την αυτοεκτίμησή τους και ένιωσαν πως έχουν και πάλι αξία. Τους δόθηκε η δυνατότητα να μεταδώσουν κάποιες από τις γνώσεις τους και η ευκαιρία να υπάρξουν πρότυπα για τους νέους ανθρώπους. 
Καταληκτική παρατήρηση
Ο καθένας, μέσα στους κόλπους ενός τέτοιου Προγράμματος, ενός τέτοιου «σχολείου», βρίσκει χώρο αυτοέκφρασης και πρωτοβουλίας, αναγνωρίζει τον εαυτό του μέσα από τη νομοτελειακή εναλλαγή των γενεών, διαχειρίζεται δυνάμεις και αδυναμίες. Μαθαίνει να διαχειρίζεται τις αδυναμίες του και να αυτοκυριαρχείται. Ας δώσουμε μιαν άλλη διάσταση, περισσότερο κοινωνική και συναισθηματική στην κοινωνία μας. Ας δουλέψουμε όλοι συνειδητά, ώστε να την εφοδιάσουμε με πρακτικές λύσεις, με γόνιμες προοπτικές από τις οποίες έχει τόση ανάγκη ο συμπολίτης μας, σε όποια ηλικιακή ή κοινωνική ομάδα και αν ανήκει…
