Γράφει ο Δημήτρης Μασούρης: Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος Φιλόλογων
Με επιμνημόσυνη δέηση μνήμης ευεργετών και δωρητών του με παρουσία της φετινής συγκομιδής του ελαιώνα του
Πλούσια και γοητευτική η βλάστηση του Αθμόνου (-Αθμονία – Αθμονή – μαρτυρούνται και οι τρεις ονομασίες) σε δέντρα και θάμνους με πλούσια νερά – πηγές: Κασταλία, Βρυσάκια, Ανάβρυτα- και παραγωγή από πολύ παλιά σε αμπέλια, ελιές και άλλα οπωροφόρα. Το Άθμονον (αρχαίο Μαρούσι) προσφερόταν ακόμη και ως τόπος για θρησκευτικές, στρατιωτικές, κοινωνικές και λατρευτικές εκδηλώσεις. Έπειτα ένας πανέμορφος λόφος δέσποζε στην περιοχή: Ο Πέληκας! Από εκεί έβλεπε κανείς την τεράστια πεδιάδα με αμπέλια και ελιές, κάποτε με αναπνευστική αγαλλίαση, μέχρι τους πρόποδες του Υμηττού, αυτού του βαρόμετρου των προαστίων, της Πεντέλης, της Πάρνηθας (Οζά) και του Αιγάλεω. Ενώ νότια αντίκριζες τη θάλασσα του Σαρωνικού γαλάζια, αστραφτερή σαν κοχλαστό ασήμι να τη διασχίζουν, την αρχαία εποχή οι τριήρεις και σήμερα τα τουριστικά πλοία σαν πλωτές πολυκατοικίες και επιβατηγά ή εμπορικά πλεούμενα να σφύζουν από ζωή με εργατικό πόθο για δουλειά, ανάπτυξη και αναγέννηση του τόπου μας. Σήμερα, αντικρύζοντας τους πυκνοκατοικημένους χώρους αυτούς να καλύπτονται από νεφελώματα ατμών και καυσαερίων, πνίγεσαι από τη νοσταλγία.
Ιερός τόπος, αυτός ο δικός μας, της Αττικής, αφιερωμένος στην Αμαρυσία Άρτεμη, την Ουράνια Αφροδίτη παλαιότερα, και τώρα στην Μητέρα του Θεού Παναγία. Ο δικός μας άνθρωπος αρχαίος και σύγχρονος τη λάτρεψε σε όλες τις φάσεις του βίου του. Αυτή συνδέθηκε με τις πολλαπλές εκδηλώσεις της ζωής του στις δουλειές του, τις αποτυχίες του και τις επιτυχίες του, τη λάτρεψε και την ύμνησε με όλες του τις δυνάμεις, κτίζοντας λατρευτικά οικοδομήματα για όλες τις φάσεις της Άγιας πάνω στη Γη Ζωής Της.
Έτσι η φετινή γιορτή των Εισοδίων της Παναγίας στον κομψό ιερό ναό του Αμαλίειου Οικοτροφείου Θηλέων (1855-2019) ενός από τα παλαιότερα ιδρύματα της χώρας μας, άρχισε την παραμονή της Τετάρτης 20ής Νοεμβρίου 2019 με έναν μυσταγωγικό εσπερινό, πανηγυρικής έξαρσης και φανερού ευλαβικού ενθουσιασμού των πιστών, πηγαίας κατάνυξης γεμάτης ενδόμυχης χαράς. Ήταν μία παρουσία τους στο χώρο της ευλαβικής υποβολής. Ενδόμυχα η ψυχή του αναπολούσε χρόνους παλιούς ανθρώπινους, καθώς τους ένιωθε τόσο οικείους και γεμάτους από όμορφες αναμνήσεις παλαιών εποχών. Αυτές χορταίνουν και σήμερα τη σύγχρονη ζωή μας, αντλώντας από παλαιότερες.
Στον πανηγυρικό εσπερινό των Εισοδίων είχαν συγκεντρωθεί άνθρωποι -λαός εκ περάτων- με μεγάλη συγκίνηση, ψάλλοντας και αυτοί ενδόμυχα με ορατή αρμονική σιγή τους ύμνους και τα τροπάρια της ημέρας. Στον πανηγυρικό αυτό χαιρετισμό αναπέμφθηκε επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη των ευεργετών, δωρητών του Αμαλίειου, όλων του παρελθόντος. Ρίγη συγκίνησης περιέβαλαν τους προσκυνητές, γιατί πολλά από τα ονόματα αυτά είχαν διαδραματίσει αξιόλογο ρόλο στην πορεία για την απελευθέρωση του γένους μας στα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς του από τον ενοχλητικά ανιστόρητο συνοριακό κυρίαρχο γείτονά του.
Αλλά και η Διεύθυνση του Αμαλιείου επεφύλαξε στους προσκυνητές και μία ακόμη έκπληξη. Άνοιξε τις πύλες του 
Ιδρύματος προς τον κόσμο. Να γνωρίσει και άλλες πτυχές προσφοράς ζωτικής σημασίας. Παρουσίασε μετά το πέρας του εσπερινού ένα μικρό περιεκτικό πρόγραμμα αναψυχής. Ένα θερμό καλωσόρισμα από την Πρόεδρο, τον Έφορο και τη Διευθύντρια προς τους καλεσμένους στη θεατρική αίθουσα του οικοτροφείου συνεχίστηκε με ελληνικούς δημοτικούς χορούς από το Λύκειο των Ελληνίδων Κηφισιάς – Πολιτείας, και συμπληρώθηκε με επίκαιρες απαγγελίες για την ελιά από ποιήματα του Άγγελου Σικελιανού και του Κωστή Παλαμά από σπουδάστριες του Αμαλίειου, φοιτήτριες Ανωτάτων Σχολών. Ακολούθησε μία μικρή δεξίωση με παρουσίαση γευστικής δοκιμής της φετινής συγκομιδής του ελαιώνα του Αμαλείου.
Ελαιώνας στο Αμαλίειο! Βέβαια! Περιποιήθηκαν τις ελιές και αυτές απέδωσαν. Θείο δώρο αυτό, του Αμαρουσίου. Γνωρίσαμε κάποτε τους αμπελώνες στις Αδάμες, στο Σωρό και τους ελαιώνες τους. Ζήσαμε τους ελαιώνες του Αναβρυτά και του Μπαμπά. Μαζέψαμε καρπούς από τους ελαιώνες του Ψαλιδίου (Εθνικά). Αλλά του Αμαλιείου είναι πρωτάκουστο. Χαρήκαμε ότι τα δέντρα – αν και δεν ήταν φέτος χρονιά λαδιού ό,τι απέδωσαν. Και είναι ένα λάδι εξαιρετικό παρθένο, που η κατάθλιψή του πραγματοποιήθηκε εν ψυχρώ. Σημειώνεται επίσης ότι η καλλιεργητική συγκομιδή του ελαιοκάρπου έγινε στις 20-10-2019 και είναι μεγαρίτικης ποικιλίας, αυτής, που αγαπούσαν πολύ και οι Μαρουσιώτες και την καλλιεργούσαν. Η εργασία έγινε με πολλή αγάπη, προσεγμένα, με μηχανικά μέσα, χωρίς φυτοφάρμακα, και μόνο με την προσθήκη εδαφοβελτιωτικών, που κάνουν την ελαιοπαραγωγή να είναι απαλλαγμένη από τοξικά. Ένας πνεύμονας στο Μαρούσι καθαρός, παραγωγικά ατοξικός, ελαιοβριθής και πευκοβριθής θαυμάσιας παραμονής, υποδειγματικός και μιμητικός, ώσπερ χώρος υποβλητικός φυλάσσων Άγια Αγίων και με το μικρό εκκλησάκι της εισόδου της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.
Συγχαρητήρια λοιπόν στη νέα Διεύθυνση του Αμαλίειου και το προσωπικό του. Πιστεύουμε δε ότι το Αμαλίειο με τέτοιες προϋποθέσεις χαράζει νέους δρόμους πορείας και αυτό αποδεικνύεται ότι παρά τις δύσκολες συνθήκες της οικονομικής παλινδρόμησης που διανύουμε και πελαγοδρομούμε δέκα χρόνια τώρα με απανωτά μνημόνια φανερά και αφανή, όταν προσπαθούμε να επιτύχουμε, έστω και με γλίσχρες προϋποθέσεις ενίσχυσης από άλλους οικονομικούς πόρους την πενιχρή παραγωγή μας, έχουμε νικήσει κάπως ενθαρρυντικά και με απρόσμενη, δική μας παραγωγή˙ την κρίση της χώρας μας. Παρά να βλέπουμε δέντρα απεριποίητα και να μαραίνεται προς αυτά ο ενθουσιασμός μας, είναι μια νότα αισιοδοξίας ότι η γη μας μπορεί ακόμη να προσφέρει˙ αρκεί να τη φροντίζουμε με ευαισθησία και αγάπη. Να χαίρεσαι έναν ελαιώνα περιποιημένο, κλαδεμένο και κορμοασβεστωμένο. Αυτές είναι σωστές και μιμητικές υποδείξεις όμορφης νοικοκυροσύνης. Συγχαρητήρια.
Ανάβρυτα, Νοέμβριος 2019.
