Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 07/10
Ένας από τους τρόπους πολιτικής ανάλυσης που συνηθίζουν δημοτικές Αρχές αλλά και παρατάξεις της αντιπολίτευσης είναι το αν υπάρχει ταύτιση ή τουλάχιστον σχέση μιας διοίκησης Δήμου με την αντίστοιχη της Περιφέρειας ή του κυβερνώντος κόμματος. Εφόσον είναι φίλα προσκείμενοι, τότε αυτομάτως θεωρείται ότι υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να δρομολογηθούν έργα και παρεμβάσεις.
Μια τέτοια προσέγγιση των πραγμάτων είχε ο δήμαρχος Αγίας Παρασκευής Βασίλης Ζορμπάς, πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του ακόμη, όταν τον Ιούλιο του 2019 σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε σημείωνε: «Δεν υπάρχει ιδανικότερο τρίο: Κυβέρνηση, Περιφέρεια, Δήμος, όλοι προσκείμενοι στον ίδιο χώρο».
Αυτή η «αλυσίδα» προσδοκιών μπορεί, ωστόσο, εύκολα να σπάσει αν ένας από τους πρώτους κρίκους αποδειχθεί… αδύναμος. Ένα τέτοιο παράδειγμα -παρότι δεν θα έπρεπε να εμπίπτει και αυτό στις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης- μοιάζει η μη ετοιμότητα της πόλης για τη φετινή στέγαση νηπίων και προνηπίων, στο πλαίσιο της δίχρονης προσχολικής αγωγής. Περίπου 200 παιδιά δεν ξεκίνησαν τη νέα σχολική τους χρονιά στις 14 Σεπτεμβρίου, όπως τα υπόλοιπα, ελλείψει ολοκληρωμένων χώρων.
Έχοντας παραλάβει ήδη αρκετές κτιριακές ελλείψεις από τους προκατόχους του, που δεν αξιοποίησαν την παράταση ενός χρόνου στην εφαρμογή του μέτρου, (ξεκίνησε στο μεγαλύτερο μέρος το φθινόπωρο του 2019), η νέα διοίκηση είχε πλήρη εικόνα του θέματος τον περασμένο Νοέμβριο. Σε συνάντηση, τότε, με την υφυπουργό Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη, ο κ. Ζορμπάς τόνιζε πως το προάστιο χρειαζόταν 11 αίθουσες για καλυφθούν οι ανάγκες όλων των γειτονιών, με το κυβερνητικό στέλεχος να απαντά ότι «θα ικανοποιήσει πλήρως τα αιτήματα».
Οι υποσχέσεις φαίνεται ότι δεν ακολούθησαν την… ιδανική ροή, οι εκκρεμότητες παρέμειναν, ενώ λίγους μήνες μετά παρουσιάστηκε η έκτακτη συγκυρία της πανδημίας. Στο τέλος Μαρτίου το υπουργείο Παιδείας πρότεινε «την κατασκευή χώρων διδασκαλίας ελαφριάς λυόμενης προκατασκευής με πλήρη χρηματοδότηση». Στη στενή εκείνη χρονική στιγμή και υπό αυτούς τους ευνοϊκούς οικονομικούς όρους η δημοτική Αρχή εντάχθηκε στο πρόγραμμα, στις αρχές Μαϊού, με ενίσχυση 386.000 ευρώ (σε σύνολο 500.000) και τοποθέτηση επτά αιθουσών στα οικόπεδα των οδών Γούναρη – Πατρόκλου και Λεωνίδου.
Ωστόσο, για προλάβει τον Σεπτέμβριο ο Δήμος είχε εμπόδιο το γνωστό γραφειοκρατικό πλαίσιο. Χωρίς απευθείας διαπραγμάτευση με τον προμηθευτή, θα χρειάζονταν 10 μήνες μόνο για τον διαγωνισμό. Ξανά η κυβέρνηση, που -έδωσε σε δήμους όπως της Αθήνας άλλον έναν χρόνο παράταση- υποσχέθηκε λύση, με νομοθετική ρύθμιση.
Τελικά, φτάσαμε στις 27 Ιουλίου για να μπορέσει η δημοτική Αρχή να υπογράψει τη σύμβαση με την εταιρεία που θα αναλάμβανε τις εγκαταστάσεις, με τα γνωστά αποτελέσματα των προβλημάτων έως το τέλος Σεπτεμβρίου. Ηθικό δίδαγμα; Η ελπίδα για τανγκό με δύο (πόσο μάλλον «τρίο») μπορεί άνετα να μετατραπεί σε… χορό μόνο για έναν.
