Γράφει ο Νίκος Καρούσος: Πολιτικός Μηχανικός
Ο Δήμος Αμαρουσίου είναι ίσως δυστυχώς ακραίο παράδειγμα υποδειγματικής συνεργασίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με λίγους ιδιώτες επιχειρηματίες, που κατάφεραν να μετατρέψουν με τις εγκληματικές παρεμβάσεις τους ένα προνομιούχο προάστιο της Πρωτεύουσας σε ένα κατακερματισμένο σύνολο από συνοικίες.
Η αύξηση του Συντελεστή Δόμησης που δόθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, είχε ως συνέπεια την κατασκευή πολυορόφων οικοδομών και την αλλοίωση της φυσιογνωμίας της πόλης. Η μεταφορά του Συντελεστή Δόμησης που ακολούθησε κατά τη δεκαετία του 1980, συνέτεινε δυσμενώς στην κατεύθυνση αυτή. Παρόλα αυτά, ο Δήμος διατηρούσε μέχρι τότε, σε κάποιο βαθμό, τη φυσιογνωμία του ως προάστιο.
Το πρώτο κύμα τσιμεντοποίησης ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ʹ90 επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και δημοτικής αρχής Τζανίκου (Βωβόπολη!). Συνεχίστηκε κατά την περίοδο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και μετά από αυτούς (MALL, GOLDEN HALL).
Στην περίοδο των μνημονίων υπήρξε σχετική ύφεση. Αυτό όμως καθόλου δεν εμπόδισε να εκδοθεί το 2012 προεδρικό διάταγμα για την αλλαγή επί τα χείρω των χρήσεων γης στο βασικό οδικό δίκτυο, ύστερα και από αίτημα της διοίκησης Πατούλη το 2009.
Το 2014 ψηφίστηκε το νέο Ρυθμιστικό της Αθήνας – Αττικής που χαρακτήρισε το Μαρούσι μητροπολιτικό κέντρο και πόλο υπερτοπικής ανάπτυξης με διεθνή ακτινοβολία. Πίσω από αυτές τις εύηχες διατυπώσεις, κρύβεται μια προοπτική που απειλεί να πλήξει ανεπανόρθωτα την ποιότητα ζωής των κατοίκων του.
Τώρα, το 2023, ζούμε το τρίτο κύμα τσιμεντοποίησης, με κτίρια που κατασκευάστηκαν, κατασκευάζονται ή πρόκειται να κατασκευαστούν, συνολικής επιφάνειας γύρω στα 200.000 τ.μ.!
Η αρχή έγινε με το οικόπεδο ΚΟΥΡΟΥ και συνεχίζεται με τα οικόπεδα της ΚΟΝΤΑΚ, της ΜΠΕΡΚΣΑΪΡ, της GOOGLE, του ΤΕΕ όπως περιγράφονται λεπτομερώς στον Τύπο.
Σε όλα αυτά δεν έχει ληφθεί υπόψη η ενδεχόμενη μεταφορά του Καζίνο της Πάρνηθας στο Μαρούσι, η ένταξη του Κάτω Σωρού στο σχέδιο πόλης, η σχεδιαζόμενη τσιμεντοποίηση του ΟΑΚΑ και η ενδεχόμενη επέκταση του ΙΑΣΩ, μετά και την τελευταία ευνοϊκή ρύθμιση που προτάθηκε από τον Δήμο Αμαρουσίου.
Γιατί άραγε δεν έχει συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο ούτε μία φορά, σοβαρά και ολοκληρωμένα, το θέμα της αναθεώρησης του Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Αμαρουσίου που ισχύει από τα μέσα της δεκαετίας του ʹ90; Πόσες φόρες έχει ζητηθεί αυτό από τη μειοψηφία;
Προφανώς αυτό δεν είναι τυχαίο. Μια αναθεώρηση του Πολεοδομικού Σχεδίου, θα έφερνε στο φως τις τεράστιες ελλείψεις σε ελεύθερους χώρους και λοιπές κοινωνικές υποδομές της πόλης μας. Θα
αποκαλυπτόταν η εδώ και 25 χρόνια εγκληματική ευθύνη και αδιαφορία Κυβερνήσεων και δημοτικών Αρχών, να προστατέψουν τα συμφέροντα του απλού πολίτη απέναντι στις αδηφάγες ορέξεις των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.
Αντίθετα, σε γειτονικό Δήμο, όπου υπήρξε η πολιτική βούληση για την αναθεώρηση του Πολεοδομικού Σχεδίου, αυτό ολοκληρώθηκε μέσα σε μια τετραετία, μετά και την ψήφιση του νόμου 4447/16.
Φαίνεται λοιπόν ότι διαχρονικά οι διοικήσεις του Δήμου, αν και γνώριζαν πολύ καλά αυτές τις εξελίξεις, δεν έκαναν τίποτα για να τις εμποδίσουν. Συνέπλευσαν με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που είναι πίσω από αυτές, υπηρετώντας το διαχρονικό πολιτικό δόγμα όλων των κυβερνήσεων, ότι το «real estate» αποτελεί την ατμομηχανή της οικονομίας.
Δηλώσεις ότι η ποιότητα ζωής των κατοίκων δεν θα υποβαθμιστεί από την ανάπτυξη του υπερτοπικού κέντρου, είναι αυταπόδεικτα αβάσιμες. Ήδη, πριν από την ολοκλήρωση των παραπάνω έργων, στις περιοχές αμιγούς κατοικίας που βρίσκονται κοντά στο υπερτοπικό κέντρο (Παράδεισος, Άγιος Θωμάς, Ψαλίδι, Εργατικές Κατοικίες, Πολύδροσο), επικρατεί το αδιαχώρητο, λόγω του μεγάλου κυκλοφοριακού φόρτου και της έλλειψης χώρων στάθμευσης.
Εντυπωσιάζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι ελάχιστοι διαθέσιμοι χώροι για την εξυπηρέτηση των δημοτών, αλλά και όσων έρχονται για εργασία στο Μαρούσι από άλλες περιοχές, δεν αξιοποιήθηκαν για τη δημιουργία χώρων στάθμευσης. Οι Χ.Ε.Υ. (Χώροι Εγκατάστασης – Υποστήριξης οι δημόσιοι χώροι δηλαδή που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της Αττικής Οδού) παραδόθηκαν στο Υπερταμείο για «αξιοποίηση».
