Είχαμε δεν είχαμε, τα καταφέραμε, γιορτινές μέρες, να μιλάμε για νούμερα, ελλείμματα, χρέη και σπατάλες. Είτε ασχοληθείς με την κεντρική πολιτική σκηνή, είτε ενσκύψεις στα αυτοδιοικητικά… δρώμενα, η εικόνα ίδια κι απαράλλαχτη. Τεράστιες «μαύρες τρύπες», που απειλούν να «καταπιούν» κοινωνικές δομές κι υπηρεσίες, σπάταλες έως οριακής νομιμότητας διαχειρίσεις των οικονομικών, πομφόλυγες περί «νοικοκυρέματος και πάταξης της διαφθοράς και της διαπλοκής» και το αποτέλεσμα πάντοτε το ίδιο: οι συνήθεις… ύποπτοι (άλλη λέξη είχα την πρόθεση να γράψω, αλλά θα την έκοβε η εσωτερική λογοκρισία!) θα κληθούν να πληρώσουν, για πολλοστή φορά, το… μάρμαρο. Κι η ζωή (των άλλων, ίσως) θα συνεχισθεί μια χαρά.
Toυ Θάνου Σταθόπουλου
Η επιλογή της στήλης ν’ ασχοληθεί με τα οικοκονομικά δεν πηγάζει βέβαια από κάποια σαδομαζοχιστική διάθεση. Απλούστατα, οι περισσότεροι δήμοι της χώρας, μαζί τους κι αυτοί των Βορείων Προαστίων, ασχολούνται εσχάτως με το Τεχνικό Πρόγραμμα και τον Προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς. Μοιραία, λοιπόν, παρακολουθούμε τους «διαξιφισμούς» των δημοτικών συμβούλων στα επιμέρους Δημοτικά Συμβούλια κι αναγκαζόμαστε κι εμείς να «μιζεριάσουμε» μαζί τους.
Και πριν η στήλη παρεξηγηθεί από κάποιους (αν και τελικώς, αρχίζει να το συνηθίζει…), εξηγούμε ότι χρησιμοποιούμε το ρήμα «μιζεριάζω» -αν και αδόκιμο- γιατί μόνο αυτό μπορεί να περιγράψει την ανία που προκαλούν οι αναμενόμενες επαναλήψεις των ίδιων και των ίδιων επιχειρημάτων από αρκετούς εκ των δημοτικών «αρχόντων» μας. Κάτι σαν τα κάλαντα που ακούμε κάθε χρόνο, μόνο που εκείνα έχουν γλυκύτητα και καλλιεργούν την προσμονή ενός μεγάλου γεγονότος.
Έχουμε και γράφουμε, λοιπόν. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όλες οι διοικήσεις υποστηρίζουν ότι το Τεχνικό Πρόγραμμα που φέρνουν προς ψήφιση καλύπτει το σημαντικότερο τμήμα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι τοπικές κοινωνίες σε υποδομές και υπηρεσίες, θέτοντας τέλος στην καθημερινή ταλαιπωρία των δημοτών. Ταυτόχρονα, ο προϋπολογισμός κινείται στο πλαίσιο του νοικοκυρέματος των οικονομικών, διαθέτοντας ωστόσο αναπτυξιακή προοπτική προς όφελος της όποιας πόλης αφορά.
Πάμε, τώρα, στην πλευρά των μειοψηφιών. Αυτές, επίσης με κουραστική συχνότητα, επαναλαμβάνουν ότι το Τεχνικό Πρόγραμμα των όποιων διοικούντων είναι μη πραγματοποιήσιμο, πρόχειρο και καλύπτει επιλεκτικά προβλήματα της πόλης. Όσο για τον Προϋπολογισμό, αυτός είναι ανέφικτος, πλασματικός, αντιαναπτυξιακός και αποδεικνύει ότι η διοίκηση δεν έχει ούτε όραμα, ούτε και σχέδιο για την πόλη.
Για όσους αμφιβάλλουν ότι τα παραπάνω συμπυκνώνουν πραγματικά τις συζητήσεις επί των δύο συγκεκριμένων θεμάτων, τους προτείνουμε να ανατρέξουν στο αρχείο της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ ή να «σερφάρουν» στην ηλεκτρονική πύλη της και να αναζητήσουν τα ρεπορτάζ των αντίστοιχων συζητήσεων του παρελθόντος.
«Τούτων δοθέντων», που θα έλεγε κι ένας από τους τηλεοπτικούς «Μήτσους» του Λαζόπουλου, δύο τινά συμβαίνουν. Είτε οι διοικήσεις κοροϊδεύουν συστηματικά τους δημότες, είτε οι μειοψηφίες «σπεκουλάρουν» πολιτικά, για την αποκόμιση εκλογικών ωφελημάτων.
Αμ δε! Υπάρχει κι άλλο ενδεχόμενο. Να λένε και οι δύο ψέματα.
Καταρχήν, οι διοικήσεις ψεύδονται διαχρονικά. Σε διαφορετική περίπτωση, εάν όντως τα Τεχνικά Προγράμματά τους κάλυπταν ουσιαστικά τις ανάγκες των πόλεων για τις οποίες καταρτίστηκαν και οι Προϋπολογισμοί τους ήταν όντως νοικοκυρεμένοι κι αναπτυξιακοί, αυτή τη στιγμή δεν θα υπήρχαν ολόκληρες περιοχές χωρίς αποχέτευση, αδιάνοιχτοι δρόμοι, αποκλεισμένες γειτονιές κ.ο.τ., ενώ και τα ταμεία των Δήμων δεν θα στέναζαν κάτω από το αβάσταχτο βάρος των χρεών.
