ΠΑΙΔΕΣ: Μην απαντάτε στα δήθεν, με… δήθεν!!! Παιδιά! Ξέρω πως με διαβάζετε και ξέρετε πως σας αγαπάω! Σας νιώθω, σας καταλαβαίνω, πονάω γιατί πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αυτό το λάθος το πληρώνετε πρώτα εσείς, ζώντας μέσα σ’ ένα σύστημα όπου όλες του οι αξίες, μετριούνται με δανεικό χρήμα. Moneys-moneys- moneys!…
ΤοποΓράφει η Θέμις Μαυραντή
Χρόοονια τώρα το παλεύω αυτό το σύστημα, κατά συνείδηση, ανένταχτα, χωρίς να … «ανήκω» σε καμία «παράταξη», σε κανένα κόμμα. Ψήφιζα ό,τι κατά καιρούς θεωρούσα λιγότερο επικίνδυνο. Παρ’ όλα αυτά, η επί χρήμασι εκδιδομένη πολιτική υποκουλτούρα των νεοελλαδιτών, στο τέλος μιας μακρόχρονης κύησης, (που ορίζεται χρονικά με τον όρο: μεταπολιτευτική) γέννησε το έκτρωμα, του οποίου την επαχθή παρουσία, είμαστε υποχρεωμένοι τώρα πια, να υποστούμε μέσα στα σπίτια μας, και το χειρότερο, μέσα στο μυαλό και στις ψυχές μας. Μ’ αυτά τα λίγα, θέλω να πω, πως κανένα κόμμα δεν με κάλυψε επί μακρόν. Απογοήτευση. Ξανά και ξανά και ξανά!
Έτσι βιώνοντας τα πολιτικά πράγματα της χώρας μας, «σεργιανώντας» μια… μέρα στους μπαξέδες της ονειροχώρας μου, σκαρφίστηκα και στη συνέχεια υποστήριξα με όλα μου τα μέσα, τις: «ΠΑΙΔΟΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ».
Αυτές που τις θέλω να: σχεδιάζουν – προτείνουν – αποφασίζουν – εκτελούν, έργα, τα οποία θα έχουν στο επίκεντρό τους, τη ΣΩΜΑΤΙΚΗ – ΨΥΧΙΚΗ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ των παιδιών! Μέχρι σήμερα, δεν βρήκα συνταξιδευτή σ ’αυτό το όνειρο. Κανένας δεν «άκουσε», κανένας δεν «κατάλαβε»….
Σας ανοίγω ψυχή και μυαλό, για να δείτε πως δεν είσαστε μόνο εσείς που θέλετε να «εκδικηθείτε» για τα ΔΗΘΕΝ που σας σερβίραμε στο πιάτο έτοιμα και σας υποχρεώσαμε να τα καταπιείτε –εί δυνατόν–αμάσητα. Εκείνα που αποφασίστηκαν και εκτελέστηκαν από τις εξουσίες των μεγάλων, «για το καλό σας». Για παράδειγμα, για το… καλό σας ακριβώς (!!!) ξηλώθηκε και η «παιδική χαρά» στη Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ήταν λέει «επικίνδυνη», «δεν πληρούσε τους όρους ασφαλείας» κι έτσι στη θέση της διαμορφώθηκε ακόμη ένα κηπάριο (φωτό) – ανάμεσα στα τόσα άλλα, που διαθέτει τούτη η «όαση». Ο δρόμος, για ευαίσθητους -ως προς την… ποιότητα της ζωής τους- συμπολίτες. Για την ποιότητα της ζωής των ΠΑΙΔΙΩΝ νοιάζεται στα σοβαρά και επιμελώς κανείς;… Των παιδιών της προεφηβείας που έχουν ΑΝΑΓΚΗ να δοκιμάσουν τις σωματικές τους δεξιότητες και αντοχές, να διεγείρουν τη φαντασία, να συναγωνιστούν με συνομηλίκους, στα σχετικά όργανα που ΠΡΕΠΕΙ να βρίσκονται στους παιδότοπους κάθε γειτονιάς!!! Για το … καλό τους δεν υπάρχουν πουθενά. Για τους εφήβους τι να πούμε!;… Η Υποκρισία του πολιτικού κατεστημένου, αρπάζει τα παιδιά από την αγκαλιά της μάνας για να τα μεταλλάξει σε σύγχρονα «γιουσουφάκια» και η …επιχείρηση καλά κρατεί…
Εσείς, βιώνοντας όλα αυτά τα δήθεν, αντιδράτε και μια χαρά κάνετε! Εδώ όμως υπάρχει ένα θέμα. Η αντίδρασή σας, η επανάστασή σας ΔΕΝ μπορεί να αντιπαραθέτει τα δικά σας δήθεν, απέναντι από τα δικά μας. Και εξηγούμαι: Λατρεύω τα θυμωμένα, τα μεστά, τα έξυπνα, τα ουσιαστικά συνθήματά σας, τα γραμμένα στους τοίχους. Τα χαίρομαι, τα φωτογραφίζω, τα καμαρώνω, διότι τα θεωρώ δημιουργίες οι οποίες βγαίνουν από μυαλό και ψυχή που ξέρουν τι θέλουν. Οι μουτζούρες όμως και τα διάφορα …ιδεογράμματα ( φωτό) με τα οποία κάνετε ακόμα πιο άσχημο το ρυπαρό σας περιβάλλον, τσάμπα μαγκιά είναι παιδιά. Όταν κρατάς στο χέρι ένα σπρέι, χειρίζεσαι ένα μέσο, με το οποίο μπορείς να επικοινωνήσεις πάνω σε έναν τοίχο, μια πόρτα, ένα τζάμι, την ουσία της επανάστασής σου. Και το μουτζούρωμα των τοίχων είναι κατάντημα. Μ’ άλλα λόγια…
Μην απαντάτε στα δικά μας ΔΗΘΕΝ με τα δικά σας, γιατί… ΑΝΤΙΟ ΕΛΠΙΔΑ…
