Γράφει ο Νίκος Μπαλιδάκης
Σε κλίμα εθνικής ομοψυχίας, εορτάστηκε στις 3 Ιουλίου η επέτειος της Ανεξαρτησίας στη Λευκορωσία, η οποία αποτελεί την πλέον σημαντική κρατική εορτή. Η συγκεκριμένη ημερομηνία καθιερώθηκε κατόπιν δημοψηφίσματος τον Νοέμβριο του 1996, με πρωτοβουλία του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο, όπου το 
89,4% των ψηφοφόρων ενέκρινε την προτεινόμενη αλλαγή. Έως τότε, ως επίσημη Ημέρα Ανεξαρτησίας εορταζόταν η 25η Μαρτίου, ημερομηνία συνδεδεμένη με την απόπειρα εθνικιστικών και αντιδραστικών στοιχείων να δομήσουν κρατική Λευκορωσική οντότητα το 1918, υπό την προστασία του… γερμανικού στρατού. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια θλιβερή μειοψηφία, αποτελούμενη από εθνικιστικά και φασιστικά στοιχεία, επιχειρεί κάθε χρόνο την ίδια μέρα να προκαλέσει αναταραχή στη χώρα, φυσικά χωρίς καμμία επιτυχία.
Αντιθέτως, η 3η Ιουλίου σηματοδοτεί την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τα ναζιστικά στρατεύματα, το 1944, και ο εορτασμός της συγκεντρώνει πλήθη κόσμου, σε όλη την επικράτεια. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής, η Λευκορωσία δέχθηκε το πρώτο και βαρύτερο πλήγμα της ναζιστικής πολεμικής μηχανής, με αποτέλεσμα το Μινσκ να καταληφθεί στις 28 Ιουνίου του 1941, παρά την ηρωική αντίσταση της 100ης και της 64ης ταξιαρχίας τυφεκιοφόρων. Οι επόμενες 1.100 μέρες, που η πόλη παρέμεινε υπό τη γερμανική μπότα, υπήρξαν γεμάτες από πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας εκ μέρους του πληθυσμού, ενάντια στους Ναζί. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το Μινσκ καταλήφθηκε, αλλά δεν κατακτήθηκε ποτέ!
Στις 3 Ιουλίου του 1944, η 1η και η 3η λευκορωσική ομάδα στρατιών, υποβοηθούμενες από χιλιάδες παρτιζάνων, 
απελευθέρωσαν το Μινσκ, στο πλαίσιο της ευρύτερης επιχείρησης Μπαγκραντιόν. Η χώρα ήταν και πάλι ελεύθερη, αλλά έχοντας πληρώσει ως τίμημα το 1/3 του συνολικού της πληθυσμού… Τη μνήμη αυτών των νεκρών και τις ηρωικές τους πράξεις τιμούν κάθε χρόνο στις 3 Ιουλίου σύσσωμοι οι Λευκορώσοι πολίτες, όπως και τις εργώδεις προσπάθειες όσων επέζησαν, για να ξαναχτίσουν τη χώρα, από τον σωρό ερειπίων που είχε μετατραπεί.
Είναι αυτή η παρακαταθήκη, η οποία πρέπει να διατηρηθεί με κάθε κόστος, στους δύσκολους καιρούς που διάγουμε. Διότι το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν λάβει χώρα απόπειρες αποσταθεροποίησης, τόσο από εσωτερικούς όσο και από εξωτερικούς παράγοντες. Και μόνο η τεράστια σιωπηλή πλειοψηφία του λευκορωσικού λαού μπορεί να εγγυθεί το μέλλον της χώρας, το μέλλον μιας ανεξάρτητης και ελεύθερης Λευκορωσίας, με εμπνευσμένη και αποφασιστική ηγεσία. Και οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές της 9ης Αυγούστου είναι η καλύτερη ευκαιρία.
