Υπάρχει Φως! (Επειδή το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών για το Δήμο Αμαρουσίου είναι προδιαγεγραμμένο -αφού το ΠΑ.ΣΟ.Κ επί τέσσερα χρόνια ως αξιωματική αντιπολίτευση (προς την Διοίκηση του κ. Πατούλη), αλλά και γενικότερα ως προεκλογική «μπαγκέτα» έκανε τα πάντα για να… «χάσει το Δήμο»- είναι σαν να έγιναν οι εκλογές και έχουμε τον ίδιο δήμαρχο. Γι’ αυτό, θα ασχοληθώ με ένα «φευγάτο» θέμα).
ΤοποΓράφει η Θέμις Μαυραντή
Κυριακή 31 Οκτωβρίου και απλοί πολίτες αλλά και πολλοί υποψήφιοι οι οποίοι κατεβαίνουν στις εκλογές και συνηθίζουν να παίρνουν σβάρνα τις… «πολιτιστικές εκδηλώσεις» μόνο τέτοιες μέρες, παρακολουθήσαμε στο «Δαΐς» τη Μικτή Χορωδία Ενηλίκων του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Αμαρουσίου (την συσταθείσα επί Δημαρχίας Χρήστου Βλάχου το 1984) υπό τη Διεύθυνση και Διδασκαλία της ΤΕΡΨΙΧΟΡΗΣ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ, σε έργα ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ και δική της μουσική και ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ σε μουσική ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ. Εκεί λοιπόν, σιγούρεψα το θέμα με το οποίο είχα σκοπό να καταπιαστώ. Ένα θέμα εκτός… «εποχής», εκτός «κλίματος» κι έξω από το καζάνι που βράζει, για λόγους που αφορούν στην υλική υπόσταση του ανθρώπου. Αυτήν ακριβώς, η οποία, εξ ενστίκτου προτάσσει τα ζητήματα της επιβίωσής του, παραβλέποντας σαν πολυτελή ενασχόληση την Πνευματική και την Ψυχική Ανέλιξη. (Έτσι τον θέλουν τον άνθρωπο οι ισχυροί της κάθε εποχής. ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟ από το «κόκκαλο» που του πετάνε για να «ζήσει», ή ακόμη χειρότερα, από αυτό που του τάζουν…)
Κι εκεί, ανάμεσα απ’ όλα αυτά τα «μαύρα», τα μίζερα, τα σκοτεινά, νάσου πετιούνται από ξαρχής ολόλαμπρα ρινίσματα από φως, για να βρίσκει χρώματα ν’ ανθεί το κυκλάμινο. Να αντιφεγγίζουν «ετούτα δω τα μάρμαρα (που) κακιά σκουριά δεν πιάνουν». Να αστράφτει της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ «η κόψη του σπαθιού η τρομερή». Να συντροφεύει με την αγάπη της μάνας το «χρυσοπράσινο φύλλο (το) ριγμένο στο πέλαγο». Να συμπαραστέκεται στο ταξίδι για την Ιθάκη. Να μετουσιώνει σε ουράνια τόξα τις ζωγραφιές των παιδιών και τα στιχάκια των λαϊκών ποιητών…
Ρινίσματα από φως. Αυτό που εκπέμπεται από ψυχές οι οποίες δεν μπορούν να ζήσουν με λιγότερο ουρανό, κι έτσι μετρώντας σαν παιδιά τα άστρα: με το όνειρο να παίζει στα βαμβακερά σύννεφα και να κάνει πατίνι στους θαλασσινούς διαδρόμους του φεγγαριού, πέρασαν την αίσθηση στο ποίημα, στο διήγημα, στη μουσική, στη ζωγραφιά και την πρόσφεραν σαν αντίδωρο στον συνάνθρωπο μέσα από την έκφραση, λόγου και τέχνης…
Έκφραση λόγου και τέχνης
Όσα θεωρητικά έλεγα μέχρι τώρα έρχονται να πάρουν τη θέση τους στην πράξη, μέσα από το περιοδικό: Έκφραση λόγου και τέχνης, το οποίο εκδίδει ανά τρίμηνο, το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΕΡΟΥ. Ένα περιοδικό, το οποίο γεννήθηκε, μεγαλώνει χρόνο το χρόνο και μπορεί να «καμαρώνει» για την ύπαρξή του, αφού είναι φτιαγμένο από εκείνο το φως των ψυχών που λέγαμε.
Τέτοιες ψυχές, φωτοβόλες, ανάμεσα στις τόοοσες άλλες που λαμπιρίζουν μέσα στης Λέρου το χρονολόγιο, είναι και η διευθύντρια και υπεύθυνη ύλης του εν λόγω περιοδικού, λογοτέχνις και ποιήτρια, Νινόν Δημητριάδου – Καμπούρη, η οποία βραβεύθηκε: «για την πολύχρονη πνευματική και κοινωνική της προσφορά στη Λέρο. Το βραβείο παρέδωσε ο Νομάρχης Δωδεκανήσου κ. Γιάννης Μαχαιρίδης και η Έπαρχος Καλύμνου κ. Χρυσούλα Σιφονιού».
Συμπέρασμα: Υπάρχει φως και είναι μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Αρκεί, να βρίσκει τον τρόπο να πετιέται έξω στους δρόμους της ζωής, για να ζεσταίνει τις πέτρινες σχόλες του κόσμου.
