Μπήκαμε αισίως στον τελευταίο μήνα του 2010, ενός έτους που αποδείχθηκε ιδιαίτερα σκληρό για την Ελλάδα και, δυστυχώς, αναμένεται να ακολουθηθεί από ένα ίσως ακόμη σκληρότερο 2011. Θα έχετε διαπιστώσει γύρω σας ότι τούτος ο Δεκέμβριος διαφέρει αρκετά από τους αντίστοιχους μήνες περασμένων χρόνων. Ελάχιστα καταστήματα έχουν στολιστεί, ενώ ακόμη και τα εποχιακά μαγαζιά με τα χριστουγεννιάτικα είδη έχουν καθυστερήσει να κάνουν την εμφάνισή τους.
Του Θάνου Σταθόπουλου
Από τη μία οι εκλογές, που «έφαγαν» τον μισό Νοέμβριο, από την άλλη ο καιρός, που περνά κι αυτός τη δική του… κρίση, και βέβαια, η πανταχού παρούσα οικονομική αβεβαιότητα, κάθε άλλο παρά βοηθούν στο να μπούμε στο κλίμα των επερχόμενων γιορτών. Κι όμως, η παρούσα δύσκολη συγκυρία ίσως ν’ αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον καθέναν μας, να σκύψουμε μέσα μας και να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε στοιχεία και δυνάμεις που μπορούν να μας στηρίξουν στα δύσκολα και που, σίγουρα, δεν υπόκεινται σε κανένα μνημόνιο και σε κανένα καθεστώς περαίωσης…
Εξάλλου, αν αναλογιστούμε τι αισθανόμασταν στις εποχές που δεν είχε ακόμη αποκαλυφθεί το μέγεθος της επίπλαστης ανάπτυξης – ευμάρειάς μας, θα ανακαλύψουμε ότι αυτό δεν διαφέρει ουσιαστικά από αυτό που αισθανόμαστε και σήμερα. Και τότε, παρά τις εν πολλοίς άχρηστες αγορές μας και την προσπάθεια ν’ αποκτήσουμε περισσότερα απ’ ό,τι χρειαζόμασταν και μπορούσαμε να καταναλώσουμε, τελικώς δεν καταφέρναμε να γεμίσουμε το κενό μέσα μας. Τα Χριστούγεννα, ελάχιστους από εμάς μπορούσαν να συγκινήσουν, ενώ το πνεύμα τους αδυνατούσε να… χωρέσει στο αγχωμένο ωράριό μας και στο παραγεμισμένο με εδέσματα εορταστικό τραπέζι μας.
Αντιθέτως, στη σημερινή συγκυρία έχουμε την ευκαιρία να λειτουργήσουμε κόντρα στο ρεύμα της γενικής κατάθλιψης και της απελπιστικής παραίτησης που παρασέρνει αρκετούς από εμάς. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την κρίση για να συσφίξουμε δεσμούς με τοπικούς συλλόγους και φορείς που προσπαθούν να προσφέρουν στο σύνολο, μετριάζοντας τις επιπτώσεις από την απουσία των μεγάλων επίσημων θεσμικών μορφών εξουσίας.
Η απάντηση στις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε και σε αυτές που έρχονται, δεν μπορεί να είναι η αυτοαπομόνωση, το κλείσιμο στο «καβούκι» μας, η αδιαφορία για τον διπλανό. Μόνοι μας ελάχιστα πράγματα είμαστε ικανοί να αντιμετωπίσουμε και ακόμη λιγότερα αυτά που μπορούμε ν’ αλλάξουμε. Απεναντίας, συσπειρωμένοι, στην εργασία, στη γειτονιά, στον Δήμο μας, έχουμε τη δυνατότητα να πιέσουμε και να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο.
Προϋπόθεση γι’ αυτό, όμως, είναι ν’ αλλάξουμε οι ίδιοι τον τρόπο που μάθαμε να ζούμε. Πρέπει να συνηθίσουμε να δουλεύουμε πάνω στα προβλήματά μας και να μην αρκούμαστε στις έτοιμες λύσεις που άλλοι μάς προσφέρουν. Πρέπει να μάθουμε να αποφεύγουμε την παγίδα του εύκολου που μας «πλασάρεται» από παντού (απόκτησε εύκολα χρήματα, αυτοκίνητο, σπίτι, ωραίο σώμα κ.λπ.) και η οποία μετατρέπεται τελικώς σε βρόγχο που μας πνίγει.
Κι αν φέτος τα Χριστούγεννα δεν μας βγαίνουν τα οικονομικά για να ταξιδέψουμε σε κάποιον μαγευτικό ξενώνα, στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, δεν πειράζει, υπάρχει η Πάρνηθα, δίπλα μας. Μπορούμε να πάρουμε τους φίλους, την οικογένειά μας, τον/τη σύντροφό μας και να περπατήσουμε στις όμορφες διαδρομές της ή να ορειβατήσουμε στα μοναδικά μονοπάτια της και μετά να καθήσουμε για φαγητό κι ένα κρασάκι στα καταφύγιά της.
Εκεί, κοντά στη Φύση, μακριά από την πολύβουη πόλη μας, μπορεί ν’ ανακαλύψουμε κι άλλες αξίες, που δεν χρειαζόμαστε τις πιστωτικές κάρτες μας για να τις απολαύσουμε. Βλέποντας πώς προσπαθεί να επουλώσει τα «τραύματά» του, το «πληγωμένο» από τις μεγάλες πυρκαγιές βουνό, ίσως βρούμε τον τρόπο κι εμείς ν’ αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες του σήμερα.
Ας εκμεταλλευτούμε, λοιπόν, αυτόν τον τελευταίο μήνα του 2010, «κτίζοντας» άμυνες για τον νέο χρόνο, δυναμώνοντας σχέσεις με τους γύρω μας, θωρακίζοντας τον εαυτό μας απέναντι στην έμφυτη απληστία μας και, προπάντων, φροντίζοντας να μην παραδοθούμε αμαχητί στα όσα κελεύουν οι αριθμοί και οι δείκτες των δήθεν ειδημόνων της οικονομίας.
Σύμφωνα με τους αριθμούς των κυρίων αυτών, θα έπρεπε να έχουμε ήδη πτωχεύσει, ως χώρα, ως κοινωνία, ως έθνος. Αλλά εμείς επιμένουμε να είμαστε εδώ. Με τα ελαττώματα και τα προτερήματά μας. Ελπίζω και με την ανεξάντλητη θέληση να πάμε κόντρα στους δύσκολους καιρούς…
Καλό μήνα.
