Γράφει ο Φώτης Καρύδας Δημοσιογράφος – Αναλυτής.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1989, μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» δολοφόνησαν άνανδρα έξω από το πολιτικό γραφείο του, τον Παύλο Μπακογιάννη. Ηθελαν να φιμώσουν το στόμα του ανθρώπου που οραματιζόταν την ενότητα του έθνους μας και έδινε διαρκή αγώνα για την εθνική συμφιλίωση.
«Κράτα, λοιπόν, όσο μπορείς ελεύθερη την ψυχή σου. Και ανοιχτό το νου για τις αυριανές σου σκέψεις και ιδέες», είχε πει ο μεγάλος πολτικός αυτός άνδρας και οραματιστής.
Οι ιδέες του πιο επίκαιρες από ποτέ, παραμένουν ζωντανές…
Οι ιδέες του, πιο επίκαιρες από ποτέ, παραμένουν πάντα ζωντανές. Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 33 χρόνια πέρασαν από εκείνη τη μαύρη μέρα.
Θεωρούσε επιβεβλημένη την επούλωση των πληγών του εμφυλίου πολέμου και του εθνικού διχασμού. Ηταν άλλωστε και ο εισηγητής από την πλευρά της ΝΔ του νομοσχεδίου που υπερψηφίστηκε και έγινε νόμος το 1989 για την απάλειψη των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου.
Μια φράση του ακόμη, που έμεινε στην ιστορία είναι η εξής :«Επειδή διαφωνούμε δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να συνυπάρχουμε». Πράγματι ο μεγάλος πολιτικός αυτός άνδρας, είχε δηλώσει σε όλους τους τόνους, την πρόθεσή του, ενάντια στο μίσος και τον πολιτικό διχασμό που διαχρονικά δηλητηριάζει την κοινωνία μας. Και ήταν τελικά, αυτά ακριβώς που ενόχλησαν τόσο πολύ, ο πολιτικός πολιτισμός και το δημοκρατικό ήθος του, -τους εχθρούς της δημοκρατίας-, σε σημείο που δυστυχώς να δολοφονηθεί.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα η τρομοκρατία έχει ιδεολογική και πολιτική κάλυψη. Πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται κατά καιρούς με πάθος τον δολοφόνο του Παύλου Μπακογιάννη, μάλιστα ορισμένοι συμμετείχαν και ως μάρτυρες στη δίκη της «17 Νοέμβρη». Από την άλλη, η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ στοιχήθηκε πίσω από πανό που έγραφε «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας του δολοφόνου Δημήτρη Κουφοντίνα.
Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα έχει τελειώσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους. Μόνο ενωμένοι θα καταφέρουμε να νικήσουμε την τρομοκρατία στη χώρα μας. Η δημοκρατία δεν εκδικείται, ούτε εκβιάζεται όμως από κανέναν.
Οι τρομοκράτες δεν είναι ήρωες, είναι απλώς δολοφόνοι. Είναι οι θρασύδειλοι εκείνοι «άνθρωποι» που κρυμμένοι πίσω από κουκούλες, σκοτώνουν κάποιον συνήθως πισώπλατα όπως τον Παύλο, επειδή δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν με επιχειρήματα. Να ξέρουν πως δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Θα κρατάμε για πάντα ψηλά τη μνήμη του Παύλου Μπακογιάννη και θα πορευόμαστε με τις αξίες και τα ιδανικά του. Και επιπλέον η σκέψη μας πρέπει να είναι στα νέα παιδιά, που μαθαίνουν να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, το καλό από το κακό.
