Η απάντηση της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ
Κύριε Σουσάνη,
Επικαλείστε τη δημοκρατική ευαισθησία μου, ώστε να δημοσιευθεί η επιστολή σας, ενώ εσείς -ούτε λίγο, ούτε πολύ εξυμνείτε τη χούντα και τη «Χρυσή Αυγή», για τις οποίες αυτές ακριβώς οι δημοκρατικές ευαισθησίες είναι «κόκκινο πανί»!
Ας είναι. Η Δημοκρατία είναι πάντα ανεκτική και η ελευθεροτυπία αποτελεί βασική αρχή της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ, οπότε, όπως διαπιστώσατε, δημοσιεύουμε την επιστολή σας (το χωρίς περικοπές δεν θα χρειαζόταν, αν ήσασταν τακτικότερος αναγνώστης της εφημερίδας μας…).
Είναι σίγουρο ότι μας χωρίζει πολιτική άβυσσος. Εξάλλου, το γράφετε και ο ίδιος, διαχωρίζοντας εμάς τους δημοκράτες και προοδευτικούς από εσάς (τους ποιους, άραγε;), αναφέροντας: «Η επταετία που φοβάστε όλοι οι δημοκράτες και προοδευτικοί…».
Επίσης, δημιουργεί εντύπωση η «αποκήρυξη» από μέρους σας του τίτλου του «χρυσαυγίτη» και μάλιστα από την αρχή της επιστολής σας, όταν αμέσως παρακάτω αναφέρετε: «Δεν είναι επιπόλαιοι όσοι την ψήφισαν όπως γράφετε, αλλά το κράτημα σωτηρίας των υγιώς σκεπτόμενων από κάπου…». Και μάλιστα, στη συνέχεια, δηλώνετε υπέρμαχος της τακτικής αυτού του φασιστικού μορφώματος να «αντικαθιστά, τον ανώνυμο και καταπιεσμένο Έλληνα, που δεν έχει τη δύναμη αντίστασης».
Δεν νομίζω ότι υπάρχει καν περιθώριο αντιλόγου από την πλευρά μου. Θα επισημάνω μόνο «τηλεγραφικά» μερικά σημεία, έτσι για να σας λύσω κάποιες απορίες.
Δεν ξέρω από πού ακριβώς αντλείτε τα στοιχεία για το οικονομικό «θαύμα» της χούντας, αλλά μάλλον δεν έχετε ακούσει τίποτε για τα επιχειρηματικά τζάκια που βοήθησε να κτισθούν, με χρήματα του ελληνικού λαού.
Η στήλη εκφράζεται σταθερά κατά της βίας, όποια παντιέρα και αν ανεμίζουν οι θιασώτες της δεύτερης. Μάλλον, δεν τη διαβάζετε τακτικά.
Αν η άνοδος του ποσοστού της «Χρυσής Αυγής» λέει κάτι, σας υπενθυμίζω τα ποσοστά που λάμβαναν αθροιστικά τα δύο κόμματα εξουσίας από το 1974 έως και μέχρι πρόσφατα. Ναι, αυτοί οι «άθλιοι πολιτικοί», όπως τους χαρακτηρίζετε, έβγαιναν με την ψήφο συντριπτικού μέρους του ελληνικού λαού. Μόνο που τότε τους βόλευαν, γιατί διόριζαν τους κανακάρηδές τους στο Δημόσιο, νομιμοποιούσουν τα αυθαιρετάκια τους, έκαναν τα στραβά μάτια στις μικρές και μεγάλες λαμογιές τους… Τώρα, που αυτά τα πολιτικά «σούπερ μάρκετ» έκλεισαν, αναζητούν άλλα, δεξιά και αριστερά.
Την ελληνική σημαία προτιμώ να την έχω υψωμένη μέσα στην ψυχή μου, στην καθημερινότητά του, στον τρόπο που μεγαλώνω το παιδί μου και όχι στο μπαλκόνι μου. Εκεί συνήθως την αναρτούν όσοι θέλουν να… διασκεδάσουν την ανθελληνική δράση τους τον υπόλοιπο χρόνο (ξέρετε, αυτοί που κλέβουν την Εφορία, που βάζουν μέσον για να φέρουν το παιδί τους να υπηρετήσει στον… Λυκαβηττό κ.λπ.).
Στη Δημοκρατία τους νόμους τους ψηφίζουν βουλευτές, τους κρίνουν δικαστές και τους επιβάλλουν οι αστυνομικές δυνάμεις. Αν κάποιος από αυτούς τους θεσμούς δεν λειτουργεί σωστά, δεν φταίει ο θεσμός, αλλά εκείνοι που ΕΜΕΙΣ επιλέξαμε να τον υπηρετούν. Άρα, ας αλλάξουμε τον κακό υπηρέτη, ΑΛΛΑ με απόλυτα δημοκρατικά μέσα.
Και μια και αναφέρεστε στην Ιστορία, διαβάστε λίγο Μπέρτολτ Μπρεχτ, γιατί πολύ φοβούμαι ότι, αν παρ’ ελπίδα τα «καλόπαιδα» της «Χρυσής Αυγής» κτυπήσουν και τη δική σας πόρτα, μπορεί να μην υπάρχει πια κανείς δημοσιογράφος να γράψει για εσάς και να σας υπερασπιστεί…
Θάνος Σταθόπουλος
