• Μου έγραψε ο τακτικός αναγνώστης Δ.Α. σχετικά με τα προηγούμενα Έπεα Πτερόεντα που αφορούσαν στην Εθνική Εορτή του ΟΧΙ και την παρέλαση, ότι διέκρινε στο γράψιμό μου «κάποια “δεξιά” στροφή».
• Αγαπητέ μου φίλε, το να τα βάζω με τους «αριστερούς» του Μαρουσιού, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως έγινα «δεξιός».
• Είναι σα να μου λες, πως ο δήμαρχός μας κ. Πατούλης, αναφερόμενος στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την παρέλαση, στους μαθητές που αγνοούν το νόημα της γιορτής και στις ευθύνες των δασκάλων και μιλώντας για «επαναστάτες του καναπέ και χαβαλέ», ότι ξαφνικά έγινε «αριστερός».
• Ας μη γελιόμαστε.
• Όταν έγραφα, για σεβασμό στους θεσμούς και στα σύμβολα, δεν είχα στο νου μου πολιτικές ετικέτες.
• Έβλεπα μόνον, ένα δάσκαλο να φωνάζει κατά τη διάρκεια της «ενός λεπτού σιγής» και κατά την ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου.
• Έναν δάσκαλο που κόπτεται, άλλες στιγμές, για την απώλεια της Εθνικής μας κυριαρχίας, η οποία δυστυχώς γι’ αυτόν συμβολίζεται και από τον Εθνικό μας Ύμνο.
• Στο κάτω – κάτω δεν παιάνιζαν την 9η του Μπετόβεν, που είναι και ο Ύμνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
• Και να σκεφτείς, αγαπητέ μου αναγνώστη Δ.Α. ότι όταν έγραφα τα Έπεα της 3ης Νοεμβρίου, δεν είχα πληροφορηθεί ότι το τελευταίο «μπουλούκι» μαθητών που παρέλασε μπροστά από τους «επισήμους», ύψωσε ανοιχτές παλάμες προς αυτούς (κοινώς μούντζες).
• Μεταξύ δε αυτών, των «επισήμων», έτυχε να βρίσκεται και ένας Ήρωας του Αλβανικού Μετώπου, ηλικίας 103 (!) ετών.
• Τι να σκεφτόταν αυτός ο άνθρωπος, έχοντας απέναντί του το δάσκαλο που ωρύετο κατά την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου και βλέποντας στη συνέχεια τις μούντζες;
• Και τι θα έγραφα εγώ στη συνέχεια;
• Αλλά τώρα πέρασαν αρκετές μέρες…
• Ξέρεις, αγαπητέ μου Δ.Α., κάποτε που μερικοί «αριστεροί» δημοτικοί σύμβουλοι, εθίγησαν από ένα γραπτό μου, ζήτησαν με επιστολή τους, να δείχνω σεβασμό στο «θεσμό του δημοτικού συμβούλου».
• Αλλά θεσμός είναι και ο δήμαρχος, που μιλούσε για το νόημα της Εθνικής Εορτής κάτω από τους ήχους της διαδήλωσης, θεσμός και η ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου, θεσμός και οι ιερείς που τελούν το Τρισάγιο στη μνήμη των πεσόντων, θεσμός και τα παράσημα που είχε στο στήθος του ο αιωνόβιος Ήρωας του ’40, που έτρωγε τις μούντζες.
• Λίγα είχα γράψει, αγαπητέ μου Δ.Α. και καλά που ανακίνησες το θέμα (μήπως είσαι και «αριστερός»;) για να επανέλθω.
• Αστειεύτηκα που σου έβαλα ετικέτα. Τις απεχθάνομαι.
• Ας συνεχίσω με άλλο ένα αστείο: Διάβασα πως ο κ. Λαφαζάνης του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε στον Antenna ότι «εγώ δεν κοροϊδεύω τον κόσμο, δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε».
• Και λοιπόν; Ο Καραμανλής ο νεώτερος ήταν; Ή μήπως ήταν ο Γ.Α.Π.; Ή μήπως ήταν ο Σαμαράς;
• Και θα κλείσω με κάτι πιο σοβαρό, που διάβασα στο Βήμα της Κυριακής: «Η παραγωγή Καπνού της Ελλάδας το 2012 έχει περιοριστεί στα 26 εκατομμύρια κιλά ετησίως, όταν το 2005 οι Έλληνες καπνοπαραγωγοί παρήγαγαν 110 εκατ. κιλά»!
• Αυτό, συμπληρώνει, οφείλεται σε «απόφαση της πολιτείας, αλλά και των αγροτικών οργανώσεων να δεχτούν από το 2006, την αποσύνδεση (decoupling) κατά 100% των επιδοτήσεων από την παραγωγή. Δηλαδή, να λαμβάνει ο αγρότης επιδότηση, ανεξάρτητα από το αν παράγει ή όχι, με αποτέλεσμα οι καλλιέργειες να εγκαταλειφθούν και να γεμίσουν τα καφενεία από καπνοπαραγωγούς, που περίμεναν βρέξει – χιονίσει την επιταγή από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να πληρωθούν».
• Έτσι ακριβώς τα γράφει και μάλιστα παρακάτω επισημαίνει: «Το πάρτι αυτό με τις επιδοτήσεις λήγει το 2013, αλλά ήδη έχει καταφέρει να οδηγήσει σε αφανισμό τη μεταποιητική βιομηχανία στην Ελλάδα. Από τις 12 εταιρείες επεξεργασίας καπνού που λειτουργούσαν το 2005 έχουν μείνει μόνο 4».
• Αυτά.
Άγγελος Πολύδωρος
