Γεια σας κύριε Ζαγκλή
Διάβασα την επιστολή της κυρίας Δάλαρη και χωρίς να θέλω να κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας της εφημερίδας σας, θα ήθελα να πω μερικές σκέψεις μου.
Είναι δύσκολες εποχές για όσους παράγουν τέχνη και πολιτισμό και η μόνη ανταμοιβή είναι η ηθική αναγνώριση του έργου τους και του πετυχημένου αποτελέσματος για το οποίο έχουν κοπιάσει. Μιλώ φυσικά για τους «ερασιτέχνες» κυρίως αλλά και για επαγγελματίες με καρδιά. Είναι πολύ όμορφο που κάποιος θεατής της παράστασης κάθισε και έγραψε για αυτήν τόσες μέρες μετά. Τι πιο γλυκό από αυτό;
Θα ήθελα μονάχα να αναφέρω ότι αρκετά μέλη του θιάσου «Βασίλης Αυλωνίτης» έχουν σπουδάσει σε δραματικές σχολές και θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι «επαγγελματίες» ηθοποιοί, αν γινόντουσαν οντισιόν για τις θεατρικές αλλά και τηλεοπτικές δουλειές, αν δεν κυριαρχούσαν οι παρέες, αν δεν βλέπαμε όλο τους ίδιους και τους ίδιους (άτομα που διατρέχουν την γκάμα από εξαιρετικά ταλαντούχοι έως εξαιρετικά ατάλαντοι).αν με λίγα λόγια ζούσαμε σε μια αξιοκρατική χώρα ίσων ευκαιριών. Όμως και επειδή δεν βιοποριζόμαστε από αυτό δεχόμαστε τον όρο «ερασιτέχνες» και κυρίως τον ΤΙΜΟΥΜΕ.
Είμαστε ευχαριστημένοι που συμμετέχουμε σ’ αυτήν την ομάδα με το όνομα του μεγάλου μας κωμικού και παίρνουμε λίγο από τη λάμψη του και που μας σκηνοθετεί ο Αντρέας Παπαδόπουλος.
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον συνάδερφο και θεατρικό συγγραφέα Λεωνίδα Σούλη που μας παραχώρησε δωρεάν το καταπληκτικό έργο του «6 πρόσωπα και μια γαλοπούλα αναζητούν δολοφόνο» και δεν το έκανε επειδή δεν είχαμε εισιτήριο. Το ίδιο έπραξε και με την θεατρική ομάδα της Θεσσαλονίκης «ταξίδι του ονείρου» που είχε.
Μετά τιμής
Μαρίνα Αλεπουδέλη
«Ερασιτέχνης» ηθοποιός
