Αρχές καλοκαιριού απόγευμα σε κεντρικό σημείο στο Μαρούσι (Θησέως και Διονύσου). Μία μητέρα κρατώντας τα κοριτσάκι της από το χέρι προσπαθεί να διασχίσει το δρόμο καθώς είναι γεμάτος από διερχόμενα και παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Το παιδάκι, τη στιγμή που περνά δίπλα από σταθμευμένο αυτοκίνητο, χτυπάει δυνατά το κεφαλάκι του στον καθρέφτη και κλαίει. Η μάνα αγχωμένη και φοβισμένη προσπαθεί να ξεφύγει από αυτόν τον κλοιό, γιατί διατρέχει κίνδυνο να τους πατήσουν. Ο οδηγός του αυτοκινήτου βλέπει με αναισθησία το συμβάν καθώς δεν έχει ακόμη απομακρυνθεί και συνεχίζει να μπει στο διπλανό κατάστημα.
Παρόμοιες εικόνες επαναλαμβάνονται καθημερινά, καθώς τα προβλήματα με την κίνηση των πεζών χρόνο με το χρόνο επιδεινώνονται και όλοι μας βιώνουμε μια ατέλειωτη ταλαιπωρία σε ένα δήμο που φιλοδοξεί να λέγεται Ολυμπιακός.
Δυστυχώς δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που μεγεθύνεται συνεχώς, ανεξάρτητα από δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους. Η εικόνα στο Μαρούσι αντικατοπτρίζει την κρίση που βιώνει η χώρα μας.
Η κρίση θεσμών και αξιών και μια σκόπιμα καλλιεργούμενη υποκουλτούρα, στρέβλωσε τη δημοκρατική διαδικασία ανάδειξης δημοτικών αρχόντων και την περιχαράκωσε στο παλαιοκομματικό σύστημα της χώρας μας, αναδεικνύοντας ανεπαρκείς δημοτικούς άρχοντες, επιδεινώνοντας την καθημερινότητά μας, υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής μας.
Κοντεύει να κλείσει δεύτερη τετραετία η παρούσα δημοτική αρχή και είναι καιρός αναλογιστούμε τι έκανε, καθώς η προεκλογική εκστρατεία ξεκίνησε διακριτικά, χρησιμοποιώντας όμως την ιδία αδίστακτη μέθοδο προπαγάνδας, καθώς το μόνο μέλημα των δημοτικών μας αρχόντων είναι το προσωπικό όφελος και η δίψα για εξουσία.
Στην πόλη μας έργα που πληρώθηκαν από εμάς και κόστισαν εκατομμύρια, ρημάζουν παρατημένα και ξηλώνονται. Καλούμαστε πάλι να ξαναπληρώσουμε μεγαλεπήβολα έργα βιοκλιματικών αναπλάσεων, χωρίς να έχουν λυθεί τα απλά καθημερινά μας προβλήματα, με σκοπό τον εντυπωσιασμό, την τοποθέτηση νέας πλακέτας και την υφαρπαγή για ακόμη μια φορά της ψήφου μας.
Πριν 7 χρόνια, έφευγε ένας «δημοφιλής» και ισχυρός δήμαρχος που για 16 χρόνια, ουσιαστικά, έχτισε το σύγχρονο Μαρούσι. Ο τρόπος που έφυγε ήταν αποκαρδιωτικός και άτυχος. Δυστύχημα για όλους μας, καθώς έσβησαν οι ελπίδες να εκμεταλλευτεί το Μαρούσι τις υποδομές των Ολυμπιακών έργων και να μετατραπεί σε μια σύγχρονη πόλη πρότυπο, καθαρή, άνετη, με όμορφους πετρόχτιστους πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους, αποχέτευση, διαχείριση απορριμμάτων, ανακύκλωση κ.λπ.
Αντίθετα, το Μαρούσι μετατράπηκε σε μια τσιμεντούπολη με τεράστια εμπορικά κέντρα, κακό οικοδομικό σχεδιασμό νέων περιοχών, χωρίς υποδομές, δημιουργώντας ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης και προβλήματα που τα πληρώνουμε καθημερινά εμείς και τα παιδιά μας.
Όταν αποχώρησε ο πρώην Δήμαρχος, μάθαμε ότι έφυγε από την πόλη μας, αφήνοντάς μας να τσακιζόμαστε στις λακκούβες, στους ξεδοντιασμένους κυβόλιθους, στα ορθάνοιχτα φρεάτια και τις κακοτεχνίες της τότε βιοκλιματικής ανάπτυξης. Τα μεγαλεπήβολα έργα που όλοι περιμέναμε δεν άντεξαν ούτε μια οκταετία και σήμερα όλο το κέντρο θυμίζει βομβαρδισμένη πόλη. Οι δημοτικοί σύμβουλοι που τον στήριξαν ζουν εδώ και κάποιοι παίρνουν πάλι αποφάσεις για μας μέσα στο ΔΣ του Δήμου.
Η νέα δημοτική αρχή, αντί να βρει τους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης, των κακοτεχνιών, της σπατάλης των χρημάτων μας, της υποθήκευσης του μέλλοντός μας αλλά και των παιδιών μας, έμεινε σε ρητορικές καταγγελίες για κακοδιαχείριση και σπατάλη. Δημόσια έργα στο κέντρο της πόλης, ξαναχτίζονται σήμερα και κανείς δεν έχει απολογηθεί γιατί άντεξαν τόσο λίγο!!! Η νέα δημοτική αρχή έδωσε προφανώς άφεση αμαρτιών και αδιαφόρησε για την εντολή που είχε. Γιατί;
Πριν επτά χρόνια λοιπόν, ψηφίστηκε μια νέα δημοτική αρχή, με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει. Αξίζει να ανατρέξουμε στις εφημερίδες του 2006 και 2010 στις οποίες η σημερινή διοίκηση μιλούσε μεταξύ των άλλων για: «Κοινές αρχές, ενίσχυση του πρασίνου, χρησιμοποίηση υλικών φιλικών προς το περιβάλλον, μέριμνα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, για τους ηλικιωμένους και τα παιδιά, κατασκευή και λειτουργία σύγχρονων κοινωνικών υποδομών, δημιουργία των απαραίτητων χώρων στάθμευσης και προώθηση της χρήσης του ποδηλάτου ως μέσο φιλικό προς το περιβάλλον, αύξηση των κοινοχρήστων χώρων και πεζοδρόμων κατά 80%, βιοκλιματικές αναπλάσεις, καθαριότητα, οργάνωση, νοικοκύρεμα των οικονομικών του δήμου» κλπ.
Για όσους θυμούνται το προεκλογικό φυλλάδιο του συνδυασμού, θα πρόσεξαν ότι όλα τα παραπάνω θεωρούνταν αυτονόητα και εύκολα και το πολύ σε δύο τετραετίες θα ολοκληρώνονταν. Μακρόπνοος στρατηγικός στόχος ήταν η κατασκευή Όπερας!!!
Σήμερα δηλαδή θα έπρεπε να άρχιζαν οι εκσκαφές των θεμελίων της. Δυστυχώς όμως σε προεκλογικό φυλλάδιο που μοιράστηκε στα παιδιά μας κατά την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς (2013-14), παρουσιάζεται ως έργο ο ελαιοχρωματισμός των σχολικών αιθουσών!!!
Το Μαρούσι δυστυχώς σήμερα μοιάζει χειρότερο από ένα χωριό, καθώς υπάρχει σκόπιμη αδιαφορία του δήμου για την εκπλήρωση των βασικών του υποχρεώσεων. Η βρώμα, η μόλυνση, το άναρχο παρκάρισμα, το κυκλοφοριακό, η έλλειψη πεζοδρόμων, διαγραμμίσεων, η υποβάθμιση του θεσμού της ανακύκλωσης, η έλλειψη καινοτόμων προγραμμάτων ενημέρωσης και επιχειρηματικότητας για την εξυπηρέτηση του πολίτη, υποβαθμίζουν καθημερινά την ποιότητα ζωής μας ενώ στην άλλη, την υπόλοιπη Ελλάδα, μικρές και μεγάλες επαρχιακές πόλεις έχουν μια καθαρή, όμορφη εικόνα, δείχνοντας το διαφορετικό επίπεδο πολιτισμού.
Η εικόνα αυτή δεν μας αξίζει. Στις επόμενες δημοτικές εκλογές θα πρέπει επιτέλους να επιλέξουμε αξιοκρατικά.
Θ. Π.
Αρκούδι
Μαρούσι
