Όλοι κάπου το ακούσαμε. Πολλοί το σιγοτραγουδήσαμε μάλιστα ασυναίσθητα τις τελευταίες 50 μέρες κάνοντας δουλειές ή οδηγώντας. Το «Mamacita», ένα πολύ εύθυμο και δημοφιλές τραγούδι «παίζει» στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο περίπου δύο μήνες τώρα στη διαφήμιση μεγάλου καταστήματος παιχνιδιών.
Με τίτλο «Mamacita, donde esta Santa Claus»; (Μανούλα, πού είναι ο Άγιος Βασίλης;), το τραγούδι κυκλοφόρησε το Νοέμβρη του 1958 με τη φωνή του 12χρονου Πορτορικανού Augi Rios και η αθωότητα κι η τρυφερότητα που το διέπουν, το εδραίωσαν -όπως και τώρα- ως το απόλυτο χριστουγεννιάτικο σουξέ!
Αυτό που λίγοι όμως γνωρίζουν, είναι το πώς αυτό το τραγούδι επανήλθε στο προσκήνιο τα Χριστούγεννα του 2006, μετά από 48 χρόνια απουσίας. Πίσω από τη νέα επιτυχία του τραγουδιού και τη γλυκιά παιδική φωνή που ηχεί ξανά στα αυτιά μας, κρύβεται μια λυπητερή ιστορία που συγκλονίζει – και ίσως χρειάζεται να γνωρίζουμε όταν σιγοτραγουδάμε τους στίχους του.
Το μουσικό αυτό κομμάτι, το «ανέβασε» με βίντεο στο Youtube στις 26 Δεκεμβρίου του 2006 ένας πατέρας με την ερμηνεία (εικόνα και φωνή) του γιου του, θέλοντας να «συστήσει» στο Διαδίκτυο τον ταλαντούχο πιτσιρικά. Λίγους μήνες αργότερα, στις 21 Απριλίου του 2007, η μοίρα τού έπαιξε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι. Ο λατρεμένος του γιος κάηκε μαζί με τη μητέρα του μέσα στο αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν, όταν αυτό εξερράγη μετά από σφοδρό τρακάρισμα.
Ο άτυχος πατέρας, μετά το δυστυχές συμβάν, βρήκε το κουράγιο να ξαναμπεί στο youtube για να συμπληρώσει στο βίντεο ένα συγκλονιστικό κείμενο – επεξήγηση που κάνει όποιον το διαβάζει να ανατριχιάζει:
«Σας ευχαριστώ που απολαύσατε αυτό το βίντεο, με τον μικρό μου, που εξακολουθεί να με γεμίζει περηφάνια, ακόμα και μετά τον θάνατό του. Σας ευχαριστώ που κάνατε το μικρό μου χριστουγεννιάτικο θαύμα, μέρος της ζωής σας. Ο Θεός να σας έχει καλά…».
https://www.youtube.com/watch?v=N3eAaxQVaHE
Υπάρχουν ιστορίες που μας συγκινούν. Άλλες είναι ευχάριστες και άλλες θλιβερές. Η ευχή πάντα είναι –κι εμείς δεν ευχόμαστε μόνο στις γιορτές- να ζούμε με αγάπη για τους άλλους. Να το αισθανόμαστε και να το δείχνουμε. Όχι μόνο γιατί δε ξέρουμε αν θα έχουμε την επόμενη στιγμή τους δικούς μας ανθρώπους κοντά μας, αλλά γιατί η ζωή έχει αξία μόνο όταν μοιραζόμαστε, μονάχα όταν νοιαζόμαστε. Δώστε ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα χάδι. Έτσι, χωρίς λόγο. Ακόμη και σε κάποιον που δε γνωρίζετε καλά. Μπορεί να του αλλάξετε τη μέρα. Ίσως και όλη του τη ζωή. Έχει ασύλληπτη δύναμη μια γλυκιά ματιά! Μη τσιγκουνεύεστε καμία εποχή του χρόνου. Η αγάπη περιμένει. Βρείτε την και δώστε την!
Καλή χρονιά, καλή ζωή.
Μαρία Πανάγου
