Μου λες ότι άδειασε το σπίτι σου, γιατί οι γονείς σου γύρισαν στο σπιτάκι τους στο χωριό αφού εδώ δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα- και ας συμπλήρωνες κι εσύ- για να έχουν τουλάχιστον γιατρούς και φάρμακα, και ότι ο αδελφός σου, ο σπουδαίος επιστήμονας με τα δύο πτυχία, τα μεταπτυχιακά και άλλους πολλούς ακόμα τίτλους και διπλώματα, αφού δούλεψε για ψίχουλα λίγους μήνες, έφυγε απελπισμένος στη Γερμανία για καλύτερη ζωή.
Το ζευγάρι των φίλων σου, μου λες, που ζούσατε χρόνια σαν αδέρφια, μετακόμισε στην επαρχία με σκοπό να γίνουν αγρότες, μια που έτυχε να έχουν εκεί κάποια κτήματα. Μου λες ότι νιώθεις τη ζωή σου απογυμνωμένη, αφού σου λείπουν τα πιο αγαπημένα σου πρόσωπα, που η παρουσία τους και μόνο σου έδινε κουράγιο, δύναμη κι ελπίδα.
Τι είπες; Ότι κάποιες ώρες αισθάνεσαι κοινωνικά αποξενωμένος, μόνος και κουρασμένος και βρίσκεσαι με δυσκολία να επιπλέεις στην επιφάνεια μιας γκριζοπράσινης θάλασσας και ξέρεις ότι θα μείνεις εκεί έτσι σ’ αυτή την αβέβαιη θάλασσα για πολύ καιρό ακόμα, χωρίς να μπορείς να προβλέψεις αν θα βυθιστείς ή αν σιγά σιγά αδύναμος και γερασμένος θα βγεις στη στεριά.
Ε… Αφού γνωρίζεις την εξέλιξη της κατάστασης… Τι δεν καταλαβαίνεις;
Μου λες ότι σε κυριεύει συχνά μια ψυχική περιδίνηση, ότι βλέπεις τον κόσμο γύρω μας και σου φαίνεται σαν τραγελαφική εικόνα, και την κοινωνία γεμάτη αντιθέσεις και ηθικές δυσμορφίες.
Μου λες ότι καταλαβαίνεις τα βέλη της φθοράς να σημαδεύουν την ομορφιά της ζωής και ότι δεν βλέπεις τίποτα που θα μπορούσε να διεγείρει την ανθρώπινη συνείδηση και να βάλει τέρμα σ’ αυτή την οδυνηρή περιπλάνηση…
Τι είπες; Ότι χάνεις σιγά σιγά τη φωτεινή δάδα του μυαλού σου, και το μόνο που σε κρατά με το μέτωπο ψηλά είναι ότι μπορείς ακόμα -έστω ελάχιστες φορές- να οικοδομείς επάνω στην Αλήθεια, στην Πίστη και στην Αγάπη και να παίρνεις δύναμη, μόνο από την δική σου ενδόμυχη προσευχή στο Θεό που θα σε οδηγήσει στο δρόμο της αποκάλυψης της υπερβατικής Σωτηρίας…
Ε! Τότε τι δεν καταλαβαίνεις; Όλα τα έχεις καταλάβει σωστά!
Σου λείπει μόνο το θάρρος και η υπομονή…
