Από μικρό παιδί, μεγαλώνοντας στην Κύπρο, ήμουν πολύ στενά δεμένος με τη φύση και τον τόπο μου. Προερχόμενος από αγροτική οικογένεια έμαθα πολύ γρήγορα να δουλεύω τη γη, να την φροντίζω, να την αγαπώ. Ήταν ο μόνος οικονομικός μας πόρος και ήξερα πως όσο πιο πολύ ασχολιόμουν μαζί της τόσο περισσότερους καρπούς θα μου χάριζε. Έμαθα πως η επαφή με τη φύση, η δουλειά στην ύπαιθρο, έχει πολύ κόπο αλλά δίνει μεγάλη χαρά. Είναι η χαρά του δημιουργού που σπέρνει, φυτεύει, καλλιεργεί για να απολαμβάνει το μεγάλωμα του καρπού του μέρα με τη μέρα μέχρι να φτάσει στο αποτέλεσμα του μόχθου του και να μαζέψει τη σοδειά του.
Παρ’ όλο που τελικά δεν επέλεξα να γίνω αγρότης δεν σταμάτησα ποτέ με την πρώτη ευκαιρία κάθε φορά που μου δινόταν να ασχολούμαι έστω και ερασιτεχνικά με τη γη. Αντλούσα δύναμη από την ενέργειά της, χαλάρωνα από την ένταση των προβλημάτων της καθημερινότητας ενός ανθρώπου που ζει κι εργάζεται στην πόλη. Και τέλος, απολάμβανα να μοιράζω τη σοδειά μου σε φίλους και γνωστούς ή και μη γνωστούς μερικές φορές.
Στο σχολείο όπου δουλεύω ως γυμναστής εδώ και αρκετά χρόνια, είχα πάντα το κρυφό όνειρο, την επιθυμία να φτιάξω μια ομάδα παιδιών, εθελοντών αγροτών, και να τους μάθω όλα όσα ήξερα για τη γη καλλιεργώντας τον δικό μας κήπο, τον κήπο του σχολείου μας, του 5ου Γυμνασίου Αγίας Παρασκευής. Πριν τρία χρόνια ανέλαβα υπεύθυνος της περιβαλλοντικής ομάδας του σχολείου και με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα πως πολλά παιδιά ήθελαν να συμμετάσχουν. Όλα ξεκίνησαν από το μηδέν. Αυτό όμως μας έδινε περισσότερη χαρά γιατί θα φτιάχναμε τον κήπο μας ακριβώς όπως θα θέλαμε να είναι. Διαμορφώσαμε τον χώρο περιφράσσοντάς τον με ξύλινα δοκάρια, ρίξαμε το κατάλληλο χώμα κι ύστερα αρχίσαμε σιγά-σιγά να καλλιεργούμε. Χρησιμοποιήσαμε τις παλιές μεθόδους καλλιέργειας, με σπόρους, χωρίς λιπάσματα, χωρίς φυτοφάρμακα, πάντα με σεβασμό στη φύση και στον άνθρωπο. Τα παιδιά έμαθαν πως η ενασχόληση με τη γη είναι το καταλληλότερο μάθημα για να μάθει κανείς πως ό,τι φροντίζεις σου ανταποδίδει αγάπη, ό,τι σπέρνεις αυτό θα θερίσεις, ό,τι επιθυμήσεις μπορείς να το αποκτήσεις αρκεί να δουλέψεις με επιμονή και μεθοδικότητα, με υπομονή, καρτερικότητα και μεράκι. Πέρυσι την άνοιξη μοιράσαμε την πρώτη μας σοδειά μεταξύ μας, σε φίλους, μαθητές, καθηγητές και νιώσαμε όλοι την ικανοποίηση να τρώμε από τον κόπο μας, υγιεινά με τα αγνά υλικά που χρησιμοποιήσαμε και την πολλή φροντίδα που δώσαμε. Φέτος, λόγω της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την κοινωνία μας και λόγω των αναγκών πολλών συνανθρώπων μας σκεφτήκαμε κάτι διαφορετικό: να μαζέψουμε τα προϊόντα μας και να τα προσφέρουμε στο κοινωνικό μαγειρείο του δήμου μας. Το κοινωνικό μαγειρείο ξεκίνησε να λειτουργεί πριν από ένα χρόνο περίπου και λειτουργεί με εθελοντές που μαγειρεύουν τα τρόφιμα που προσφέρουν κυρίως οι δημότες μας, αλλά και άλλοι, και τα μοιράζουν σε 130 οικογένειες της Αγίας Παρασκευής. Μαζί με τα παιδιά θελήσαμε να συμμετάσχουμε σ’ αυτή την κοινωνική προσφορά προς τους συνανθρώπους μας, να δώσουμε χαρά και αγάπη σε άπορες οικογένειες που στερούνται τα προς το ζην, ν’ απλώσουμε το χέρι αλληλεγγύης προς τον γείτονά μας που δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει στις ανάγκες αυτού και των παιδιών του, να χαρίσουμε δύναμη και κουράγιο σε όσους το έχουν χάσει, να τους δείξουμε ότι είμαστε εδώ, δίπλα τους, πάντα μαζί τους.
Ο δήμαρχος της πόλης μας Βασίλης Ζορμπάς κάλεσε τα παιδιά της περιβαλλοντικής ομάδας να δώσουν από κοινού μία υπόσχεση: να βγουν μαζί του στα σούπερ-μάρκετ της πόλης μας για να μαζέψουν τρόφιμα για την ενίσχυση του κοινωνικού μαγειρείου. Υποσχέθηκαν επίσης να μαζέψουν τρόφιμα με τα παιδιά του σχολείου και να τα προσφέρουν στο κοινωνικό μαγειρείο σαν δώρο αγάπης, έτσι ώστε να χαρούν ακόμα περισσότερες οικογένειες τις δύσκολες ημέρες των εορτών.
Η ανθρωπιά διδάσκεται με την πράξη, την προσφορά, τη συμμετοχή στη δυσκολία του άλλου για να λύσει το πρόβλημά του. Γιατί όλοι ζούμε στην ίδια κοινωνία, κι αυτό που αντιμετωπίζει κάποιος από εμάς σήμερα, αύριο μπορεί να το αντιμετωπίσουμε και εμείς οι ίδιοι. Κι όσο πιο πολλοί είμαστε δίπλα σε κείνον που πάσχει, τόσο πιο δυνατό θα τον κάνουμε να νιώσει. Ως εκπαιδευτικός έμαθα πως η γνώση δεν αποκτάται μόνο μέσα από τα βιβλία, αλλά και από την ίδια τη ζωή. Κι όσα πιο πολλά ζεις, τόσα πιο πολλά μαθαίνεις. Κι όσα πιο πολλά προσφέρεις, τόσα πιο πολλά πρόσωπα σου χαμογελούν. Το μάθημα της περιβαλλοντικής ομάδας του σχολείου μου ας είναι παράδειγμα ευαισθητοποίησης και άλλων για κοινωνική προσφορά. Ας είναι το παράδειγμα μίμησης που θα απλωθεί σ’ όλη την πόλη μας για να την κάνει ακόμα πιο ανθρώπινη, ακόμα πιο ευτυχισμένη. Γιατί η προσφορά στον συνάνθρωπο είναι προσφορά στον εαυτό μας.
Γιάννης Παύλου
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής,
Δημοτικός Σύμβουλος,
Αντιπρόεδρος ΠΑΟΔΑΠ (Πολιτιστικός και Αθλητικός Οργανισμός Δήμου Αγίας Παραασκευής)
