Επίσης δε σταμάτησαν οι Αλβανοί πνευματικοί ταγοί να θαυμάζουν και να μιμούνται ενίοτε Έλληνες ποιητές. Αλλά και στρατιωτικούς ταγούς θαυμάζουν, αφού είχαν συντάξει τραγούδια για το Φώτη Τζαβέλα, το Μάρκο Μπότσαρη, το Γκιολέκα για να περιοριστώ στους πιο σημαντικούς.
Η δημοτική ποίηση στην Αλβανία περιλαμβάνει όλα τα είδη των τραγουδιών: νανουρίσματα, μοιρολόγια, τραγούδια αγάπης, γάμου, ξενιτιάς, μπαλάντες, κλέφτικα, ιστορικά, τραγούδια των Αλβανών της Κάτω Ιταλίας – Οι Αλβανοί ιστορικοί τους θέλουν Αλβανούς αλλά ποιών Αλβανών, αφού μιλάνε ελληνικά – και σύγχρονα από τον πόλεμο της Ελλάδος κατά της Ιταλίας το 1940. Αξίζει να σημειωθεί πως και η τεχνική του αλβανικού τραγουδιού, η μορφή προσπαθεί να μιμηθεί την ελληνική δημοτική ποίηση πχ. οι μπαλάντες του νεκρού αδελφού ή του γεφυριού της Άρτας σε εμπνεύσεις από σέρβικα ή αλβανικά συμβάντα. Πολλές φορές στην προσπάθεια διαφαίνεται μια καχεκτικότητα επεξεργασίας ακόμη, άμιλλα ανάμεσα σε παλιές και νεότερες γενιές, μια ελαφριά απόχρωση δανεισμού λέξεων άλλων εποχών και σύγχρονων πχ. των ευγενών (ιπποτών), αίμα όλμων, λαιμά κ.ά.
Αλλά και η μουσική εκτέλεση των τραγουδιών παρόλο τον εξωραϊσμό τους, με το προσαρτημένο στο τέλος του βιβλίου cd είναι μια επισφράγιση της έκφρασης πως και η αρμονία των ήχων αγκαλιάζει όλο τον κόσμο και αναδεικνύει κοινούς εκφραστές ιδίων εμπειριών.
Στη δομή ακολουθείται στροφή τετράστιχη με μέτρο τον οκτασύλλαβο, εναλλασσόμενο με εννεασύλλαβο ανάμεικτο με επτασύλλαβο ομοιοκατάληκτο ή ανομοιοκατάληκτο δακτυλικό, αναπαιστικό, ιαμβικό κλπ, καθώς και στην αλβανική γραφή του πρωτοτύπου υφίσταται και αντίστοιχα μεταφράζεται.
Σημειώνουμε δύο από τα ωραιότερα τραγούδια «Το εκεί πέρα απ’ το γεφύρι του Κιαμπέ» (έρημος της Αραβίας) και το «Σαν πεινούσε η Ελλάδα» για το πώς είδε η δημοτική λαϊκή αλβανική μούσα τον πόλεμο του 1940. αλλά αυτά έχουν μιαν άλλη επικαιρότητα, όπως μας ξεναγεί και το κομψά τυπωμένο βιβλίο του εκδ. οίκου «Ροές» με τίτλο «Κάποιοι τραγουδούν δίπλα μας» με εισαγωγή μετάφραση και σημειώσεις Θωμά Στεργιόπουλου. Μια αξιόλογη προσπάθεια πολύ κατατοπιστική για το λαό της γειτονικής μας χώρας, που ως γέννημα – θρέμμα της εθνικής ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας καταπιάστηκε με τη συλλογή του παραδοσιακού υλικού του. Καλύτερο δώρο για την προβολή της Ελλάδος στην Αλβανία δύσκολο θα ήταν να δοθεί. Αλλά η έκδοση του έργου θα μπορούσε να γίνει επισημότερα πχ. από το Ινστιτούτο Λαογραφίας των Τιράνων, όπως έγινε και με το Αλβανοελληνικό Λεξικό του Νικο Gjni του εκδοτ. Οίκου σχολικών βιβλίων, Τίρανα 1971. Θα επιθυμούσαμε η έκδοση να είναι πιο επιστημονική χωρισμένη σε περιοχές, που επιχωριάζουν τα δημοτικά αυτά αλβανικά τραγούδια, τις συνθήκες που ειπώθηκαν, σε ποια περιοχή ειπώθηκαν και η ηλικία αυτών, που τα είπαν με τις αντίστοιχες γραμματικές γνώσεις τους. Πάντως ο συλλογέας συγγραφέας λαογράφος είναι αναμφίβολα ένας αξιέπαινος πνευματικός άνθρωπος. Εργάστηκε με αυτογνωσία στην ανάληψη αυτού του έργου και έδωσε τιμή στο χώρο αυτό των Βαλκανίων με την έκδοση αυτού του βιβλίου, που οπωσδήποτε έπρεπε να προλογηθεί από ένα δικό μας πανεπιστημιακό ή ακαδημαϊκό βαλκανιολόγο.
