Πάμπλουτος γέροντας θείος, αναπαυόμενος στη χλιδή αναπαυτικών μαξιλαριών και μεταξωτών σκεπασμάτων διπλού περίτεχνου κρεβατιού στη κρεβατοκάμαρα πολυτελούς βίλας απολαμβάνει ορεκτικό πρωινό, σε δίσκο, που του σερβίρει ο άφραγκος, φουκαράς ανηψιός του. Στο πίσω μέρος του μυαλού του νεαρού φαντάζουν τα χρήματα του παλιόγερου που αναμένει όσονούπω να «τα τινάξει».
Μήνυμα 1ο: Φιλώντας κατουρημένες, γεροντικές ποδιές, κάθε άνεργος, ανεπάγγελτος νεαρός μπορεί να λύσει το οικονομικό του πρόβλημα, κατά το βιντεάκι της συγκεκριμένης διαφήμισης. Όταν όμως, σε λίγο, ευρισκόμενος ο νεαρός στον κήπο της βίλας, βλέπει το θείο του, μετά την πρωινή του «κούρα», να περνά αδιάφορα από μπροστά του, ατσαλάκωτος, συνοδεύοντας αιθέρια ύπαρξη, συνειδητοποιεί τη σκληρή πραγματικότητα, ότι δηλαδή ο θείος, ενώ στερείται σεξουαλικής ικανότητας, την οποία ο ίδιος διαθέτει, μπορεί με τον παρά του να χαίρεται το αντικείμενο του δικού του πόθου, την ωραία γυναίκα.
Μήνυμα 2ο: Το γεροντικό χρήμα εξαγοράζει φρέσκια γυναικεία σάρκα, καθώς οι γυναίκες είναι ευάλωτες σ’ αυτό και ανταποκρίνονται με προθυμία στις θελήσεις του. Ως λύση εξ ουρανού έρχεται το Τζόκερ (ο τζόγος) με το σύνθημα: «Άσε το θείο και πιάσε το Τζόκερ». Οι μάταια επενδυμένες ελπίδες του νεαρού στο θείο αναπτερώνονται και παίρνουν θετική κατεύθυνση.
Μήνυμα 3ο: Με το τζόγο αποκτάς ό,τι θέλεις, από βίλα μέχρι γυναίκες. Το χρήμα τα σκεπάζει όλα. Η αποχαύνωση της ευημερίας για τους ενηλίκους και τα καταναλωτικά πρότυπα για τους νέους!
Στη δίνη της παγκοσμιοποίησης, η υποχώρηση των αξιών της γηραιάς Ευρώπης είναι γεγονός. Τα τραγικά γεγονότα του Παρισιού ήρθαν να μας αφυπνίσουν και να ξεσκεπάσουν τις σκοτεινές μας πλευρές. Τώρα οι δυτικές κυβερνήσεις συνειδητοποιούν τη θλιβερή αλήθεια πως δίπλα στους Σύρους και Ιρακινούς τζιχαντιστές πολεμούν και δικοί τους υπήκοοι. Το χαλιφάτο που ανακήρυξε το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) στην Ανατολική Συρία και Δυτικό Ιράκ συγκινεί χιλιάδες νέους που ευχαρίστως πάνε να πολεμήσουν στις τάξεις του, αποκτώντας την απαραίτητη τεχνογνωσία, για να πραγματοποιήσουν επιθέσεις στις δικές τους πατρίδες. Νεαροί Γάλλοι υπήκοοι, δεύτερης γενιάς μεταναστών, μετέχοντες της γαλλικής παιδείας και μέλη, στα χαρτιά τουλάχιστον, της ανεκτικής, πολυπολιτισμικής γαλλικής κοινωνίας, 5.000 στον αριθμό, έχουν ενταχθεί στις τάξεις των τζιχαντιστών. Ακολουθούν 700 Βρετανοί, λιγότεροι Αμερικανοί και Γερμανοί, ενώ η παρουσία των γυναικών – μητέρων φτάνει στον αριθμό 200.
Πολλοί εξ αυτών μεγάλωσαν σε γκέτο ή ορφανοτροφεία, όπως οι αδερφοί Κουασί, υπό την πίεση δεινής φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σ’ ένα ανοιχτό πρόβλημα όπου ο πολιτισμός της Ευρώπης απεδείχθη λίγος. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες ήταν εύκολο γι αυτούς να οδηγηθούν από ιερωμένους – μέντορες στις σκοτεινές διαδρομές του θρησκευτικού φανατισμού, αποκτώντας ταυτότητα και υπόσταση. Η βία που διδάχτηκαν κατά την εκπαίδευσή τους στα στρατόπεδα της Αλ-Κάιντα έρχεται να συμπληρώσει το υπαρξιακό τους κενό και να δώσει ιδεολογικό σκοπό στη ζωή τους, όπως κάθε νέος επιζητεί. «Τα νιάτα θέλουν να υπερέχουν και η νίκη είναι ένα είδος υπεροχής. (Αριστοτέλης)». Διαφοροποιημένοι έτσι αξιακά ανάμεσα στους συνομηλίκους τους (ήταν όλοι τριαντάρηδες) προβάλλονται ως ινδάλματα προς μίμηση, εν ζωή, αλλά και μετά θάνατο, τιμώνται ως μάρτυρες του Προφήτη απ’ όλο το γνωστό κοινωνικό τους περίγυρο. Γι αυτό το λόγο και τον επιζητούν, ύστερα από προσευχή, υπηρετώντας αποστολές αυτοκτονικών και εγκληματικών πράξεων. «Πολλών χρημάτων ισχυρότερος ο παρά του πλήθους έπαινος εστίν». Μάλιστα ο μικρότερος αδερφός, Σερίφ Κουασί, σε ανύποπτο χρόνο είχε δηλώσει, εκφράζοντας το θαυμασμό του για το μέντορα – ιμάμη που τον μύησε στην τρομοκρατία: «Μου έδωσε ιδεολογικό εύρημα στο θάνατό μου».
Με ισχυρά επιχειρήματα την αποικιοκρατική πολιτική των Δυτικών και την επέμβαση των Αμερικανών στο Ιράκ το 2003 ακραίοι φανατικοί ισλαμιστές «τινάζουν στον αέρα» τα τεχνητά σύνορα που χάραξαν αυθαίρετα στη Μέση Ανατολή οι Αγγλογάλλοι κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, θυσιάζοντας στο βωμό των ιμπεριαλιστικών τους συμφερόντων τη διαφορετικότητα λαών, θρησκειών, πολιτισμών, εθνοτήτων και γλωσσών της εύφλεκτης αυτής περιοχής. Παράλληλα, η ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ, η δημιουργία του οποίου είχε ως αφετηρία τον ίδιο πόλεμο και τους ίδιους γεννήτορες, μαζί με το άλυτο Παλαιστινιακό πρόβλημα και την κρίση στη Συρία, τροφοδοτεί το Μινώταυρο της βίας, με ανυπεράσπιστα αθώα θύματα της Δύσης. «Και εδώ η ευθύνη της αμερικανικής υπερδύναμης είναι τεράστια».
Στη δύσκολη αυτή ιστορική καμπή ευρισκόμενη η Ευρώπη δεν έχει παρά: 1) Να περιφρουρήσει με κάθε μέσο και τρόπο την ασφάλεια των πολιτών της από τρομοκρατικές ενέργειες. 2) Ν’ απαντήσει στην πρόκληση, χωρίς μισαλλοδοξία και αποκλεισμούς, με όπλο τις αξίες της Παιδείας της, όπως επιτάσσει το μήνυμα των τριών εκατομμυρίων διαδηλωτών που μετείχαν στις ειρηνικές πορείες. 3) Να σκεφτεί και τα δικά της λάθη. «Οι τζιχαντιστές δεν θα είχαν αποκτήσει τη δυναμική που διαθέτουν σήμερα, εάν είχε πετύχει η Αραβική Άνοιξη, η οποία, αντί ν’ ανοίξει το δρόμο στις μετριοπαθείς δυνάμεις, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου του ισλαμικού εξτρεμισμού, με αποτέλεσμα, όπως συνέβη στην Αίγυπτο, την επιστροφή τελικά στις στρατιωτικές δικτατορίες του παρελθόντος, που στηρίζονταν από τους Δυτικούς. Έτσι, μια εσωτερική αντιπολίτευση στράφηκε στην εξτρεμιστική διέξοδο, καθώς οι μετριοπαθείς πολιτικές δυνάμεις εξαφανίστηκαν, αφού ουδέποτε υποστηρίχτηκαν». Γ. Καρτάλης.
Τέλος, σήμερα, η συνεργασία Ευρωπαϊκής Ένωσης, Η.Π.Α., Ρωσίας είναι αναγκαία, καθώς είναι η μόνη που θα μπορούσε να οδηγήσει ενδεχομένως στη λύση του προβλήματος, για το καλό των πολιτών τους. Ο εχθρός αυτός είναι κοινός και δεν πολεμιέται μόνο με τα όπλα και ούτε από έναν.
Αφιερώνεται στους νέους εκείνους που κάτω από αντίξοες καταστάσεις εργάζονται με αξιοπρέπεια. Ένας από αυτούς και ο Δημήτρης.
Ελένη Καραμπέτσου εκπαιδευτικός
