Είναι επιβεβλημένο οι ελεύθεροι πολίτες να έχουν συναίσθηση ευθύνης για τα πολιτικά πράγματα. «Τοις ελευθέροις μεγίστη ανάγκη η υπέρ πραγμάτων αισχύνη» έλεγε ο Δημοσθένης και πιθανόν ο πρωθυπουργός της συγκυβέρνησης, Αλέξης Τσίπρας, να είχε περισσότερη «σοφία» αν έκανε τον κόπο να μελετήσει τον Αθηναίο ρήτορα. Διότι θα ήξερε ότι όσο περισσότερο βασίζεσαι σε δυνάμεις έξω από το λαό σου, τόσο περισσότερο εξουσιάζεσαι απ’ αυτές. Ο άρχοντας δεν πρέπει να λησμονεί τέσσερα πράγματα. Πρώτον, ότι κυβερνά ανθρώπους, δεύτερον ότι κυβερνά σύμφωνα με τους νόμους, τρίτον δεν θα κυβερνά για πάντα και τέταρτον είναι πιστός υπηρέτης της λαϊκής θέλησης.
Ο λαός όμως θέριεψε και βροντοφώναξε μέχρι τα πέρατα του κόσμου ένα μεγάλο ΟΧΙ. Όμως ο κύριος Τσίπρας το μετέτρεψε σε ΝΑΙ ως θεματοφύλακας της λαϊκής εντολής. Μήπως αυτό λέγεται εξαπάτηση; «χορεύοντας και τους Ευρωπαίους στο ταψί». Αλέξη, γνωρίζεις καλά ότι η βάρβαρη αλαζονεία των δανειστών που γιγαντώνεται και είναι αχόρταγη, αυτή γεννάει την τυραννία στο λαό.
Το νέο Μνημόνιο θα υλοποιείται από μια κατ’ όνομα Αριστερή κυβέρνηση, με τη στήριξη των χθεσινών αντιπάλων και νυν συμμάχων της. Οι αγώνες των τελευταίων πέντε χρόνων, από τις πλατείες μέχρι το δημοψήφισμα, οδήγησαν στο πολιτικό λιντσάρισμα τον παλαιοπολιτικό κόσμο. Πλέον καθίσταται ολοφάνερο και στον πλέον «ρομαντικό» υποστηρικτή της συγκυβέρνησης, ποια ήταν η επιθυμία του πρωθυπουργού: ένα ηχηρό «ΝΑΙ», το οποίο θα του επέτρεπε να φέρει το Μνημόνιο 3 χωρίς πολιτικό κόστος στο άτομό του και να επιρρίψει τις ευθύνες του νέου κύματος ανελέητης «λιτότητας» στην ίδια τη λαϊκή βάση που τον ανέδειξε.
Η βάρβαρη συμπεριφορά των δανειστών αποσκοπεί στην πλήρη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και στην ολοκληρωτική εξαθλίωση και ταπείνωση της αξιοπρέπειας του λαού, συνεχίζοντας τη γενοκτονική λιτότητα που άρχισαν με τα προηγούμενα μνημόνια, πράγμα που συνάδει σε δυνάμεις κατοχής, εναντίον ενός ανυπεράσπιστου λαού.
Τούτη την ώρα, εξαιτίας των διαπραγματεύσεων της Αριστερής κυβέρνησης – τρόικας – πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, ξένου και ντόπιου, η χώρα βυθίζεται συνεχώς στην άβυσσο και στον εθνικό ξεπεσμό. Αβίαστα προκύπτουν συμπεράσματα από αυτή τη δανειακή σύμβαση ότι εδώ η Ελλάδα δένεται χειροπόδαρα, μετατρέπεται σε αποικία και μπανανία, γίνεται μια χώρα η οποία δεν έχει ίχνος αυτοτέλειας και κυριαρχίας, είναι παραδομένη και αυτή η παράδοση μόνο σε ήττα στρατιωτική γίνεται, μόνο αν έχει ηττηθεί η χώρα στρατιωτικά. Σε ειρηνική περίοδο να προχωρήσει μια Κυβέρνηση -με κατ’ όνομα Αριστερό πρωθυπουργό- εθελοντικά σε τέτοια εκχώρηση – ξεπούλημα κυριολεκτικά εθνικής κυριαρχίας και εθνικού μέλλοντος δεν έχει ξανασυμβεί.
Στη χώρα έπαψε να υπάρχει Δημοκρατία. Η Δημοκρατία έχει τελειώσει και έχει αντικατασταθεί από έναν ιδιόμορφο ολοκληρωτισμό. Αν κανείς στοχαστεί σε βάθος θα αντιληφθεί ότι το σημερινό πολίτευμά μας, είναι μια ιδιόμορφη «δικτατορία του ευρώ». Ό,τι και να ψηφίσει ο ελληνικός λαός, τού επιβάλλεται ένας άγριος μνημονιακός νεοφιλελεύθερος μονόδρομος. Αυτό γίνεται όλα τα τελευταία χρόνια. Και όμως υπάρχει εναλλακτική λύση που δεν έχει εξεταστεί δυστυχώς, από πολιτική επιλογή.
Επομένως όλες οι Αριστερές δυνάμεις πρέπει να αγωνισθούν για να μην υπογράψει η κυβέρνηση ένα νέο τρίτο μνημόνιο, ενώ αν υπογραφεί θα πρέπει όλα τα Αριστερά στελέχη αυτού του τόπου να σταθμίσουν τη στάση τους, εκτιμώντας τις ευθύνες τους και τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει απέναντι στον ελληνικό λαό. Μιλάμε πλέον για μια εκρηκτική κρίση πολιτικής έκφρασης των χτυπημένων από την κρίση εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων. Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι η ρεαλιστικότατη επιλογή, για την πατρίδα μας. Η δύσκολη αρχική περίοδος της εξόδου μπορεί να γίνει ευκολότερη, αν υπάρξει λαϊκή αποφασιστικότητα. Η ανάκαμψη που θα ακολουθήσει θα είναι η βάση για τη μεσοπρόθεσμη ανασυγκρότηση της χώρας. Πρέπει γρήγορα να προχωρήσουμε σε βαθιά μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού, δικαστικού και διοικητικού συστήματος, καθώς και σε αλλαγή των κανόνων της αγοράς. Οι επενδύσεις που χρειάζεται η χώρα μας πρέπει να βασίζονται στις εγχώριες δυνάμεις και όχι στις ξένες, καθότι τα επενδυτικά κεφάλαια από την αλλοδαπή παίζουν μόνο συμπληρωματικό ρόλο. Είναι ανάγκη οι αποτυχημένες ιδιωτικές τράπεζες να τεθούν υπό δημόσια διοίκηση καθώς και όλοι οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας μαζί με όλη τη δημόσια περιουσία της χώρας να ελέγχονται από το λαό. Η σιωπή είναι συνενοχή, δουλικό σκύψιμο του κεφαλιού στον Οργουελιανό εφιάλτη. Αυτή την ώρα, οι ηγέτες της ΕΕ και των ΗΠΑ, τα «αγριογούρουνα τού χτες» όπως θα έλεγε ο Περικλής Γιαννόπουλος, διαμοιράζουν με τον πλέον ξεδιάντροπο τρόπο τα ιμάτια της μικρής Ελλάδας, εκτονώνοντας τα από αιώνων ανθελληνικά απωθημένα τους, στέλνοντας στον Καιάδα τους εργαζόμενους και στην κόλαση τον ελληνικό λαό.
Τώρα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή, όλες οι πραγματικά Αριστερές προοδευτικές και πατριωτικές δυνάμεις οφείλουν να προχωρήσουν στα δύσβατα μονοπάτια μιας μεγάλης ενότητας, πάνω σε μεγάλες και καινοτόμες ρήξεις. Ηρθε η ώρα ενός ασυμβίβαστου αγώνα που άνοιξαν με το παράδειγμά τους ένας Φεραίος, ένας Διάκος και ένας Βελουχιώτης, μη φειδόμενοι και αυτή την ίδια τη ζωή τους.
Χωρίς μεγάλα λόγια και ιδεοληψίες, ήλθε η ώρα να εμπνεύσουμε το λαό, σε πρόγραμμα μάχης και προοπτική νίκης στο λαϊκό «Κίνημα της 5ης Ιουλίου.
θα κλείσω με μια αναφορά του Έλληνα φιλόσοφου Αριστοτέλη. Ξεχώρισε από παλιά το ελληνικό έθνος από τους βαρβάρους, όντας πιο ικανό και περισσότερο απαλλαγμένο από την ηλιθιότητα. «Απεκρίθη εκ παλαιοτέρου του βαρβάρου έθνεος το ελληνικόν εόν και δεξιώτερον και ευηθείης ηλιθίου απηλλαγμένον μάλλον».
Θόδωρος Σταυρόπουλος
