Είναι που λες Τρίτη πρωί και κάθομαι μπροστά στην οθόνη του pc, για να ξεκινήσω αυτό που διαβάζεις τώρα.
Έχω ανοίξει που λες και το ραδιόφωνο και εκεί που ακούω ειδήσεις («άμεση προτεραιότητα η εκκένωση της Ειδομένης», «καθηγητής της ιατρικής, πληρωνόταν ενώ δεν είχε πατήσει ποτέ του στο πανεπιστήμιο»), μου πέφτει στο κεφάλι μια μαγνητοφωνημένη δήλωση. Μιλάει ο πρωθυπουργός μας: «Δεν είναι ότι δεν εφαρμόζουμε τους κανόνες. Είναι ότι οι κανόνες είναι αναποτελεσματικοί. Που σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε τους κανόνες, να τους διορθώσουμε»
Δηλαδή: Όταν παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας όπου βρούμε, όταν καπνίζουμε όπου απαγορεύεται, εφαρμόζουμε τους κανόνες, αλλά αυτοί είναι αναποτελεσματικοί.
Όταν γίνεται μεγάλη φοροδιαφυγή, εφαρμόζουμε τους κανόνες, αλλά είναι αναποτελεσματικοί και πρέπει να τους διορθώσουμε.
Χαμογελάω, διότι μου ‘ρχεται στο νου και η απορία του Forrest Gump, που διάβασα στην Athens Voice την προηγούμενη Πέμπτη:
«Γιατί, για τη διαρροή της συνομιλίας Κουμουτσάκου με εκβιαστές, ή για την καταγραφή της συνομιλίας Βελκουλέσκου – Τόμσεν, όσοι ενδιαφέρονται για το ΠΩΣ έγιναν οι υποκλοπές και όχι για το ΤΙ λέγεται, πάνε να καλύψουν το σκάνδαλο, αλλά στην περίπτωση Ψυχάρη – Τσίπρα το Μαξίμου βγάζει ανακοίνωση που υπενθυμίζει ότι η δημοσιοποίηση των συνομιλιών που καταγράφτηκαν είναι ποινικό αδίκημα;»
Γι’ αυτό επιμένω: Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας, αυτή η χώρα δε σώζεται με τίποτα.
Διότι, και αν αλλάξουμε τους κανόνες και πάλι δεν τους εφαρμόζουμε, οι κανόνες θα φταίνε. Σιγά μη φταίμε εμείς.
Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε. Σιγά, μη μας έκανε «Δανία του Νότου» ο άλλος…
Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
