του Ναπολέοντα Λιναρδάτου
Ο πατέρας ενός φίλου είχε παρατηρήσει ότι τα γαλλικά εστιατόρια συνήθως έκαναν λάθος στον λογαριασμό. Αυτό που έκανε εντύπωση δεν ήταν η ύπαρξη του λάθους, αλλά ούτε και η σχετικά υψηλή επαναληπτικότητα. Αυτό που έκανε εντύπωση ήταν η μονομέρεια του λάθους. Πάντοτε το λάθος ήταν εις βάρος του πελάτη και προς όφελος του εστιατορίου.
Μια παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στην υπόθεση Novartis. Υπάρχουν πάρα πολλά και σημαντικά λάθη, παραλήψεις και περίεργες αποφάσεις. Αυτό που κάνει εντύπωση δεν είναι ούτε η ύπαρξη, αλλά ούτε και το πόσο συχνά συμβαίνουν όλα αυτά, αυτό που κάνει εντύπωση είναι η εξόφθαλμη μονομέρεια όλων των λαθών, παραλήψεων και περίεργων αποφάσεων. Πάντοτε είναι εις βάρος των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης.
Όπως όταν η εισαγγελέας που εξέταζε την υπόθεση αποφάσισε να μη στείλει την υπόθεση στην Βουλή όταν προέκυψε ότι υπάρχει πιθανή εμπλοκή πολιτικών. Αντίθετα η ίδια εισαγγελέας έστειλε αμέσως στην Βουλή την υπόθεση Καμμένου με τα όπλα για την Σαουδική Αραβία.
Η εισαγγελέας ξεχνά να ρωτήσει εξαιρετικά εύλογες ερωτήσεις τους λεγόμενους προστατευόμενους μάρτυρες. Αντίθετα, έχει μια ευκολία και μεγάλη διάθεση να θέσει καθοδηγητικές ερωτήσεις, δηλαδή ερωτήσεις που κατευθύνουν τον «μάρτυρα» στο να δώσει συγκεκριμένες επιθυμητές απαντήσεις.
Για παράδειγμα στις 17 Ιανουαρίου προστατευόμενος «μάρτυρας» καταθέτει: «Η δέσμευση θα επιτυγχανόταν με δωροδοκίες κρατικών αξιωματούχων, υπουργών και πρωθυπουργού. Αυτό συνάγεται και από το ύψος προϋπολογισμού του προγράμματος, το οποίο υπολογίζω τουλάχιστον στο 1.000.000 ευρώ» Η εισαγγελέας όμως επεμβαίνει με μια καθοδηγητική ερώτηση για να ανεβάσει το τίμημα: «Με βάση τα προαναφερόμενα δεδομένα θεωρείτε πιθανό ο προϋπολογισμός του συγκεκριμένου προγράμματος να ανέρχεται σε ποσό πλησίον ή άνω των 2.000.000 ευρώ;» Ο «μάρτυρας» αμέσως προσαρμόζεται στην ερώτηση-οδηγία, «Ναι με βάση τα προαναφερόμενα δεδομένα το θεωρώ πολύ πιθανό.»
Τα τραγελαφικά διαδέχονται το ένα το άλλο. Οι «μάρτυρες» δίνουν καταθέσεις με δόσεις, ως αν κάποιος να εξετάζεται με ένα πρόχειρο διαγώνισμα που όμως γίνεται σταδιακά σε μια περίοδο εβδομάδων, έχοντας την ευκαιρία να πάει φροντιστήριο εν τω μεταξύ. Υπάρχει «μάρτυρας» που ενώ έχει καταθέσει για την δωροδοκία υπουργών, μετά από εβδομάδες θυμάται ξαφνικά ότι ξέρει ότι τα έχει πάρει και πρωθυπουργός.
Ή πάρτε την περίπτωση όπου «διαρρέει» σε κυβερνητική εφημερίδα κατάθεση που όμως δεν έχει δοθεί όταν η εφημερίδα βγαίνει στα περίπτερα. Το να διαρρεύσει μια κατάθεση στον τύπο είναι φυσιολογικό, το να διαρρεύσει μια κατάθεση από το μέλλον είναι μια παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία.
Θα μπορούσε κάποιος να γεμίσει σελίδες με τα παράξενα αυτής της υπόθεσης. Και αυτή η υπόθεση έχει όλα αυτά τα παράξενα γιατί ο σκοπός δεν ήταν η διαλεύκανση ενός σκανδάλου αλλά στο να στηθεί ένα αφήγημα για τις προεκλογικές ανάγκες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Γι’ αυτό και η κυβερνητική πλειοψηφία θα κάνει τα πάντα για να μην ερευνηθεί η υπόθεση στην επιτροπή που έστησαν.
Τα συλλαλητήρια για το σκοπιανό απλώς επίσπευσαν μια διαδικασία που είχε προετοιμαστεί για αργότερα, και όπως σωστά γράφτηκε το καλύτερο φάρμακο για τα συλλαλητήρια ήταν αυτό της Νοβάρτις.
Δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν και άλλα σκάνδαλα ειδικά μετά από τις προχειρότητες και τα κενά στην υπόθεση Novartis. Πριν από μερικούς μήνες έγινε κατανοητό ότι το success story που προσπάθησαν να πουλήσουν μοιράζοντας ένα μικρό μέρος από την άγρια φορομπηξία δεν έπειθε κανέναν. Μετά πήγαν να διασπάσουν την αξιωματική αντιπολίτευση με το σκοπιανό, αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση τήρησε μια πατριωτική στάση και από μειονέκτημα έγινε πλεονέκτημα η θέση της στο συγκεκριμένο θέμα.
Τελικά έμειναν με το τελευταίο τους χαρτί, αυτό των σκανδάλων. Γνωρίζουν ότι ο μέσος πολίτης δεν θα ασχοληθεί με τα στοιχεία της υπόθεσης. Γνωρίζουν ότι οι ψηφοφόροι έχουν την χειρότερη ιδέα για τους πολιτικούς και μια τέτοια υπόθεση θα είναι ευκολοχώνευτη.
Σχεδόν πριν από ένα χρόνο, διαβάζαμε ότι «Ύστερα από δίκη που κράτησε περίπου δύο χρόνια η υπόθεση Βατοπεδίου, η οποία προσέλαβε από την πρώτη στιγμή έντονη πολιτική χροιά και θεωρήθηκε σημαντική παράμετρος της εκλογικής συντριβής της κυβέρνησης Καραμανλή το 2009, έφθασε χθες σε τελεσίδικη δικαστική κρίση με την αθώωση όλων των εμπλεκομένων.»
Ας να μην ξεχνάμε γιατί η υπόθεση του Βατοπεδίου ήταν τόσο δημοφιλής. Ενέπλεκε μια «δεξιά» κυβέρνηση με την εκκλησία σε ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο. Ήταν το σκάνδαλο που ακουμπούσε όλες τις ερωτογενείς ζώνες του αριστερού κατεστημένου. Η πολιτική ζημιά τότε έγινε, οι πολιτικοί αντίπαλοι των «εμπλεκομένων» ωφελήθηκαν ποικιλοτρόπως.
Μετά από χρόνια ελάχιστοι ενδιαφέρθηκαν να μάθουν και να δημοσιεύσουν την είδηση με τις αθωωτικές δικαστικές αποφάσεις. Το «σκάνδαλο» είχε επιτελέσει το σκοπό του.
