Γράφει η Zωή Ράπτη:ΔικηγόροΣ, LL.m – Γραμματέας Σχέσων Κοινωνίας – Κόμματος στη Νέα Δημοκρατία
Ο εορτασμός του Άγιου Πάσχα ήταν μια ευκαιρία για τους Έλληνες να συνδεθούν ξανά με ό,τι ωραιότερο και αξιότερο λόγου διαθέτει ο πολιτισμός μας: Με τα Πάθη και την Ανάσταση του Χριστού, με το μήνυμα της αγάπης, της θυσίας και της ανάτασης που πέμπει στην ανθρωπότητα η πίστη μας, με την οικογένεια και με τις πατρογονικές εστίες που βρίσκονται εκτός των μεγάλων άστεων.
Επίσης, η πασχαλινή ανάπαυλα ήταν και μια επιπλέον ευκαιρία για να διαπιστώσουν άπαντες την έντονη ροπή του πρωθυπουργού να υποκρίνεται, να «ενδύεται» ρόλους που δεν του ταιριάζουν, να προσπαθεί να εξαπατήσει και την κοινή γνώμη και τον εαυτό του.
Ενώ ο ίδιος, επανειλημμένως έχει αποποιηθεί δημοσίως την σχέση του με τον χριστιανισμό –σε βαθμό μάλιστα να αρνηθεί ακόμα και να εισέλθει σε εκκλησία εν ώρα τηλεοπτικής συνέντευξης- φέτος συμμετείχε στην περιφορά του Επιταφίου και κρατούσε μάλιστα και ένα αναμμένο κερί. Άλλοι ένιωσαν θυμηδία άλλοι θλίψη με αυτή τη συμπεριφορά.
Οι προσωπικές πεποιθήσεις, η θρησκεία, η άποψη που έχει κάθε άνθρωπος για το θείο καθώς και το πώς τοποθετείται σε διάφορα φιλοσοφικά ζητήματα είναι θέματα που αφορούν μόνο τον ίδιο και το στενότατο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του – στον βαθμό που ο ίδιος θα θέλει να μοιραστεί τα παραπάνω με τους οικείους του.
Όμως, ένα πολιτικό πρόσωπο, πολλώ δε μάλλον ένας πρωθυπουργός, που «διαφήμιζε» την έλλειψη πίστης στο θείο και ηγείται ενός κόμματος με εκπεφρασμένες, έντονες αντικληρικαλιστικές θέσεις, δεν πείθει όταν υποδύεται τον «πιστό» της μιας ημέρας και σηκώνει σαν σημαία ευκαιρίας ένα… κερί, που δεν γνωρίζει καν γιατί είναι αναμμένο.
Αν και όταν το κάνει αυτό τότε διαπράττει αυτό ακριβώς που κατηγορεί στους άλλους: εκμεταλλεύεται τα θρησκευτικά αισθήματα του λαού για ίδιον όφελος. Η πίστη στον Χριστό, η σχέση των Ελλήνων με την μακραίωνη παράδοσή τους, η συμμετοχή στα θεία Πάθη, στα μυστήρια και στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας δεν είναι τύπος. Είναι ουσία, ζώσα ιστορία, βιωμένη παράδοση. Δεν είναι μηχανικές απομιμήσεις πράξεων, που επαναλαμβάνονται άνευ νοήματος με στόχο τον εξευμενισμό αφελών «ιθαγενών» και την υφαρπαγή της ευμένειάς τους και εν τέλει της ψήφου τους.
Όλα τα παραπάνω είναι κομμάτια του εαυτού μας και πολύτιμα πετράδια που φυλάσσονται στο θησαυροφυλάκιο του νου και της καρδιάς μας. Ο κ. Τσίπρας καλύτερα να μην παίζει με αυτά. Αν γίνει περισσότερο ειλικρινής θα ωφεληθεί, τελικά, και εκείνος.
