Γράφει ο Μάνος Κρανίδης, επικεφαλής της παράταξης «Χαλάνδρι Ορίζοντας 2023», Πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ, MSc, CEO της «Krama Property», γραμματέας Ενημέρωσης ΠΟΜΙΔΑ
Επιτομή της ελεύθερης οικονομίας είναι η ελεύθερη διαπραγμάτευση. Την έκτακτη περίοδο της πανδημίας του κορωνοϊού, στο θέμα των μισθώσεων ακινήτων η πολιτεία επέλεξε έναν διαφορετικό δρόμο: τη νομοθετική υποχρεωτική μείωση 40% των μισθωμάτων ακινήτων με μισθωτές επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπο που επλήγησαν από την κρίση.
Έστω και αν θεωρήσουμε ότι τους πρώτους δύο μήνες του lockdown, της βίαιης πτώσης τζίρου και εισοδημάτων, έχει μια κάποια αιτιολογία αυτή η ενέργεια, τους επόμενους μέχρι τον Σεπτέμβριο, έχει καταχρηστική λογική. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι μια πολιτική κλασικής επιδότησης μιας ομάδας πολιτών, που είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο κρατικής στήριξης σε τέτοιες κρίσιμες περιόδους. Αντίθετα, είναι μια βίαιη μεταφορά συμφωνημένου ελεύθερα εισοδήματος-μισθώματος από μια ομάδα πολιτών για την επιδότηση μιας άλλης, ενός μισθώματος που είχε συμφωνηθεί ελεύθερα με συμφωνητικό μίσθωσης μεταξύ των δύο πλευρών, εκμισθωτή και μισθωτή. Η αργοπορημένη επιστροφή στους εκμισθωτές του 30% της μείωσης του 40% είναι θετική αλλά μη επαρκής και ήρθε αργοπορημένα μετά από πρόταση και επίμονο αίτημα της ΠΟΜΙΔΑ.
Αυτή η πολιτική για την αναγκαία στήριξη επαγγελματιών και φυσικών προσώπων είναι λάθος και μη βιώσιμη. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί η μείωση δεν προέρχεται από οικειοθελή ελεύθερη συμφωνία των δύο μερών και αμοιβαίο όφελος. Η πολιτεία πρέπει -και φαίνεται ότι θα το πράξει- να υιοθετήσει νομοθετικά άμεσα τη νέα γενναία, κοινής λογικής, πρόταση της ΠΟΜΙΔΑ για οικειοθελείς συμφωνίες, με μείωση μισθωμάτων μεταξύ των δύο μερών. Αυτή συνοπτικά περιλαμβάνει σταθερά κίνητρα μόνιμης επιστροφής 30% του συμφωνηθέντος ποσού μείωσης μισθώματος με υποχρεωτική την έγκαιρη πληρωμή του.
Μια τέτοια πολιτική επιτρέπει στην ελεύθερη οικονομία να λειτουργήσει ομαλά, με κοινή λογική και βιώσιμη στήριξη των μισθωτών. Αυτό γιατί ευνοεί ελεύθερες οικειοθελείς συμφωνίες και υπάρχει αμοιβαίο όφελος. Ο μισθωτής προφανώς μειώνει το μίσθωμά του και αποκτά μια ευκαιρία επιβίωσης και ο ιδιοκτήτης λαμβάνει επιστροφή της μείωσης με συμψηφισμό των μελλοντικών φόρων του, διατηρεί ένα μέρος του εισοδήματος και τον μισθωτή στο ακίνητό του, που, εάν μείνει κενό, είναι δύσκολο να βρεθούν νέος μισθωτής και υψηλό νέο μίσθωμα.
Αυτή είναι μια καταλληλότερη πολιτική παρέμβασης για την ελεύθερη σύγχρονη οικονομία και κοινωνία. Η αμοιβαία ωφέλεια είναι το «κλειδί» κάθε σωστής τέτοιας παρεμβατικής πολιτικής της πολιτείας, που επίσης είναι βιώσιμη, γιατί η συμφωνία είναι ελεύθερη, οικειοθελής και αφήνει κάθε πλευρά ικανοποιημένη. Αυτή, άλλωστε, είναι η κοινή λογική που πρέπει να επικρατεί σήμερα για την αντιμετώπιση της κρίσης και, γενικά στο μέλλον, για μια δυναμική ανάπτυξη.
Δείτε επίσης: ΔΕΗ: Νέο σήμα και προοπτική
