Φίλες και φίλοι,
Συστηματικά, τα ΜΜΕ αλλά και οι υποστηρικτές των μεγάλων εργολαβικών συμφερόντων επιχειρούν να συκοφαντήσουν την περιβαλλοντική προστασία, εμφανίζοντάς την δήθεν ως τροχοπέδη της ανάπτυξης.
Ενίοτε επιχειρώντας να γελοιοποιήσουν σοβαρά επιχειρήματα υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος.
Να περιγράψουν όσους υποστηρίζουμε αυτές τις απόψεις ως «γραφικούς» ή «περιθωριακούς».
Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Δεν είμαστε ούτε γραφικοί, ούτε περιθωριακοί. Είμαστε ρεαλιστές. Ενώ αυτοί είναι κερδοσκόποι. Γιατί εμείς αποδεικνύουμε ότι τα οφέλη της περιβαλλοντικής προστασίας επιστρέφουν πολλαπλάσια στην κοινωνία, μέσω:
• Της δημιουργίας θέσεων εργασίας,
• Της εξοικονόμησης πόρων, όπως ενέργειας, πρώτων υλών, δαπανών υγείας, για την οικονομία,
• Της ποιότητας ζωής και της ιεράρχησης πολιτιστικών αξιών.
Αυτή, η οικονομικά και κοινωνικά πολλαπλά ωφέλιμη περιβαλλοντική προστασία, εντάσσεται σε ένα ρεαλιστικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, μέσα από διαδικασίες αποκέντρωσης, συμμετοχικού σχεδιασμού και δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου στα μέσα παραγωγής και στα συλλογικά αγαθά.
Εντάσσεται, με άλλα λόγια, στο ευρύτερο σχέδιο εμβάθυνσης της Δημοκρατίας, αποκέντρωσης της διαδικασίας λήψης των αποφάσεων, μέσα από μια Τοπική Αυτοδιοίκηση αντάξια του ονόματός της.
Μια Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα σηματοδοτεί την πραγματική αυτοδιοίκηση των κυττάρων δημοκρατίας, που είναι οι τοπικές κοινωνίες.
Αυτές ακριβώς από τις οποίες μπορεί να προέλθει ο πραγματικός κοινωνικό-οικολογικός μετασχηματισμός.
Δημοκρατία, Περιβάλλον και Ανάπτυξη είναι έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους.
Μέσα από αυτή την προσέγγιση, η «Δύναμη Ζωής» επιδιώκει να γίνει η Αττική χώρος ζωής και πρασίνου.
Να θυμηθούμε ξανά την Αττική των δύο εθνικών δρυμών, του Σουνίου και της Πάρνηθας, την Αττική των 72 υδροβιότοπων.
Το σχέδιό μας, συγκεκριμένο, συνεκτικό και πλήρες, όπως θα σας το αναπτύξει ο Μπάμπης ο Μπιλίνης, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στους μικρούς και μεσαίους πράσινους πνεύμονες.
Ας μην ξεχνάμε το θλιβερό ρεκόρ που κατέχει η Αθήνα, με 2.5 τετραγωνικά μέτρα ανά κάτοικο έναντι 25 ως 50 τμ σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Το σχέδιο μας στηρίζεται στις εξής προτεραιότητες:
Στη διαφύλαξη του δημόσιου χώρου, που συρρικνώνεται δραστικά υπό τη μνημονιακή πίεση,
Στην ένταξη των εκτός σχεδίου περιοχών, ως περιοχών κατοικίας, στη βάση ενδελεχούς πολεοδομικού και ρυμοτομικού σχεδιασμού,
Στο άνοιγμα των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων στους πολίτες και στη λειτουργία τους ως χώρων ήπιας αναψυχής και άθλησης,
Στη μη περαιτέρω τσιμεντοποίηση των εκτάσεων που ανήκουν στην Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου.
Εμβληματική θέση στην προσέγγισή μας έχει η υπόθεση του Παράκτιου Μετώπου της Αττικής, καθώς αντανακλά τις βασικές αρχές της δικής μας φιλοσοφίας.
Μιας φιλοσοφίας που ξεδιπλώνεται σε τρεις αρχές:
Στην αρχή της Δημοκρατίας: με την έννοια ότι οι ακτές πρέπει να είναι αντικείμενο διαχείρισης από τα αιρετά θεσμικά όργανα της Πρώτου και Δευτέρου Βαθμού Αυτοδιοίκησης.
Στην αρχή της προστασίας του περιβάλλοντος: με την έννοια της αποφυγής της προσθήκης και άλλου δομημένου χώρου. Η Αττική δεν έχει ανάγκη επιπλέον δόμησης – αυτό που χρειάζεται είναι θετικό περιβαλλοντικό ισοζύγιο.
Στην αρχή της κοινωνικής συνοχής και της οικονομικής ανάπτυξης: με την έννοια ότι χρειάζονται επιλογές χωρικού σχεδιασμού και χρήσεων, που θα εξασφαλίζουν δύο πράγματα. Πρώτον, την ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση και χρήση της κοινόχρηστης ακτής από τη χειμαζόμενη εργατική και μικρομεσαία αστική οικογένεια για αναψυχή. Και δεύτερον, τη δημιουργία υγιούς απασχόλησης μέσω μικρομεσαίων και κοινωνικών επιχειρήσεων, που πολλά χρόνια πριν δραστηριοποιούνταν στον χώρο.
