Όσο συνηθισμένος κι αν είναι κανείς να γράφει καθημερινά κείμενα «κατά παραγγελία» ή έστω συχνά και με έμπνευση, δε μπορεί παρά να αντιμετωπίσει δυσκολία όταν καλείται να συντάξει τις αποχαιρετιστήριες γραμμές για έναν άνθρωπο όπως ήταν ο Γιώργος Παππάς. Ο φόβος, μήπως φανούν απλές «υποχρεωτικές κοινοτυπίες», υποχωρεί μπρος στις ολοζώντανες αναμνήσεις που μας έχουν συνδέσει για πάντα. Και μου δίνουν τη δύναμη να προχωρήσω, ελπίζω χωρίς ο σύντομος αυτός αποχαιρετισμός ενός φίλου να φανεί ελάχιστος…
Ο Γιώργος πήγαινε πολύ νωρίς στο γραφείο του και αυτό ήταν άλλο ένα κοινό στοιχείο που μας συνέδεε, σχεδόν καθημερινά. Τα πρωινά τηλεφωνήματά μας κάλυπταν όλη τη «γκάμα» της δουλειάς, αλλά και της προσωπικής μας ζωής. «Προνομιακή» η σχέση μας με τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες που επικοινωνούσε ο Γιώργος εδώ και δεκαετίες, σε διαφορετικούς μεγάλους Ομίλους. Είχε τον πρώτο λόγο στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ, παραβιάζοντας κάπου κάπου ακόμα και τους άγραφους «νόμους της αντικειμενικότητας»!
Το άξιζε, όμως! Ο υπερβολικός βαθμός της επαγγελματικότητάς του, σε συνδυασμό με τη δημοσιογραφική του εμπειρία πρόσφεραν στον δύσκολο χώρο της Αυτοκίνησης ένα στέλεχος που ξεχώριζε από μακριά! Με κίνδυνο να φανώ… «ασεβής» προς αρκετά στελέχη που εντρύφησαν στο χώρο, θα θυμίσω τούτο: δεκάδες πρόσωπα τον εγκατέλειψαν, για διαφορετικούς λόγους, χωρίς η απουσία τους να γίνει… αντιληπτή! Έφυγαν αθόρυβα, δίχως να λείψουν σε κανέναν!
Ο Γιώργος θα λείψει σε όλους μας, ακόμα και στους λίγους που τον στενοχώρησαν στη δύσκολη τελευταία περίοδο της ζωής του! Είναι κάτι που το… προεξοφλώ με περίσσιο θράσος, βέβαιος ότι μιλώ (έστω και αυθαίρετα…) εξ ονόματος όλων όσων συνεργαστήκαμε μαζί του! Ο χώρος της Αυτοκίνησης δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος, μετά την «αποχώρηση» του Γιώργου!
Με την ευκαιρία, ένα ακόμα στοιχείο που μας ένωσε διαχρονικά ήταν η αξιοπρέπειά του! «Κύριος», με όλη τη σημασία της λέξης, αντικειμενικός και δίκαιος, δεν πρόσβαλε και δεν υποτίμησε ποτέ κανέναν. Με την ίδια αυτή παραδειγματική αξιοπρέπεια διαχειρίστηκε το σοβαρό πρόβλημα της υγείας του, μέχρι την τελευταία μέρα! Αθόρυβα, διακριτικά, παραμένοντας στο πόστο του! Ίσως δεν είναι σύμπτωση ότι το τελευταίο αυτοκίνητο που δοκίμασα πριν το θάνατό του ήταν «δικό του»!
Υποχρεωμένος να αναφερθώ και στην προσωπική μας συνεργασία, θα τολμήσω να πω ότι ήταν με βεβαιότητα αυτός που γνώριζε και εκτιμούσε όσο κανένας άλλος το μέσο που εκπροσωπώ τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά και την ταπεινότητά μου προσωπικά! Μάλιστα, ήταν ο μόνος έδινε το παρών σε πολλές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στα γραφεία μας και γνώριζε την πραγματική εμβέλεια και επιρροή μας στην τοπική κοινωνία και όχι μόνο…
Γιώργο, θα λείψεις και σε εμένα, ιδιαίτερα! Το κενό σου είναι αδύνατο να καλυφθεί! Μπορεί ο αντικαταστάτης σου να καταφέρει να συνεχίσει το έργο σου, ίσως και με τον αντίστοιχο επαγγελματισμό. Όμως η φυσική σου παρουσία -που τιμούσε το χώρο σε υπέρτατο βαθμό- δεν πρόκειται να υποκατασταθεί ποτέ και από κανέναν!
Καλό σου ταξίδι, Γιώργο μου, και καλή δύναμη στους δικούς σου! Καλή αντάμωση σε τόπο χλοερό!
Ο φίλος σου
Χρήστος Φωτιάδης
