Μια ταινία που προσπαθεί μέσα από σκηνές που σοκάρουν, να κριτικάρει και καταρρίψει το κλίμα πατερναλισμού που διακατέχει την ελληνική κοινωνία.
Με βαρετό τρόπο, κατά τη γνώμη μου.
Η υπόθεσή της, είναι ένα σύγχρονο Κωσταλέξι, στο οποίο ο πατέρας, η μητέρα και τα τρία τους παιδιά ζουν σε μια μονοκατοικία έξω από την πόλη. Γύρω από το σπίτι, υπάρχει ένας ψηλός φράχτης και τα παιδιά δεν έχουν φύγει ποτέ από αυτό. Διαπαιδαγωγούνται, ψυχαγωγούνται, βαριούνται και αθλούνται, έτσι όπως οι γονείς τους πιστεύουν πως θα έπρεπε, χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Ο μόνος άνθρωπος που μπαίνει μέσα στο σπίτι είναι η Χριστίνα, η οποία δουλεύει σαν σεκιουριτάς στο εργοστάσιο του πατέρα και η οποία θα καταλήξει να γίνει το πρόσωπο κλειδί και καταλύτης σ’ αυτή την ιστορία, σπρώχνοντας μοιραία τα παιδιά σε νέες αναζητήσεις.
Μου θυμίζει μια παλιά (μεξικανική;) ταινία με τίτλο «Το κάστρο της αγνότητας», που είχε σχεδόν την ίδια υπόθεση. Μην πω ότι ίσως έχει την έμπνευση.
Είδος: Δράμα / Αλληγορία
Σκηνοθεσία: Γιώργου Λάνθιμου
Παίζουν: Χρήστος Στέργιογλου, Μισέλ Βάλεϊ, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής, Μαίρη Τσώνη, Άννα Καλαϊτζίδου
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
