Σύνοψη: Στην Ιαπωνία, ένας σεισμός προκαλεί το θάνατο του αγέννητου παιδιού του Ρότζερ και της Τζούλι. Όταν γυρίζουν πίσω στην Αμερική, υιοθετούν ένα μωρό παρά την επισφαλή οικονομική κατάσταση της οικογένειας τους. Θα μεγαλώσουν την κόρη τους μέχρι την ηλικία των 6 ετών, η οποία πεθαίνει ξαφνικά. Η θλίψη σχεδόν χωρίζει τον Ρότζερ και την Τζούλι, αλλά έρχονται και πάλι μαζί όταν τους προσφέρεται άλλη μια ευκαιρία να υιοθετήσουν ένα παιδί.
«Όταν σκεφτείτε την ταινία κάπως πιο ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα δε μπορεί παρά να νιώσετε πως κάποιος σας επιφύλασσε κάτι το διαφορετικό: Ίσως ο παραγωγός, ο οποίος δημιούργησε ένα φιλμ που έχει όχι μία, αλλά έξι ή επτά «συνταγές» για σίγουρη συγκίνηση. Ίσως είναι η πρωταγωνίστρια, η οποία υποκύπτει σε μία από τις πιο σοβαρές περιπτώσεις καλπάζουσας νοσταλγίας, που έχουμε δει ποτέ στη μεγάλη οθόνη. Και ίσως είναι ο πρωταγωνιστής, αυτός ο χαρούμενος και αστείος τύπος, ο οποίος χωρίς ντροπή παραδέχεται πως ήθελε να παίξει ένα ρόλο τύπου «σπίτι μου, σπιτάκι μου», κάπου βαθιά μέσα του. Και η αλήθεια είναι πως δυσκολεύεσαι να τα πιστέψεις όλα αυτά, μέχρι που τα μάτια σου αρχίζουν να τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι.
Αλλά, έτσι έχουν τα πράγματα. Από τη στιγμή που η ηρωίδα στρέφεται μελαγχολικά προς το γραμμόφωνο και ακούει το «Εσύ ήσουν για μένα!» και αμέσως η σκηνή αλλάζει και μας πηγαίνει πίσω, στην πρώτη τους συνάντηση με τον Γκάρι Γκραντ, τότε καταλαβαίνει πως είσαι έτοιμος για να ζήσεις μία ανάμνηση – κλειδί! Και αργότερα, υπό τη μελωδία νοσταλγικών τραγουδιών, βρίσκεις τον εαυτό σου να ακολουθεί το ζευγάρι όταν παντρεύεται, όταν προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές του, να στήσει την τοπική εφημερίδα, να υιοθετήσει ένα μωρό, και τελικά να χάσει το παιδί που τόσο αγαπούσε.
Και σιγά σιγά, χωρίς να το καταλάβεις, μεταφέρεσαι μαζί τους μέσω του φιλμ, από μία εύθραυστη και ντελικάτη κωμωδία, σε κάτι το απαλό και το ευσυγκίνητο, και από τη δονκιχωτική στιγμή της ερωτικής τους ένωσης σε ένα Πρωτοχρονιάτικο πάρτυ, στο μεγάλωμα του μωρού τους, με τα αστεία στιγμιότυπα κάθε νέου ζευγαριού με παιδί. Και μετά κλαις και συγκινείσαι όταν η μικρή τους παίζει στο πρώτο της σχολικό έργο και ακούς τη δασκάλα να τους λέει πως «θα είναι αυτή ο άγγελος του χρόνου», ξέροντας πως δυστυχώς έτσι θα είναι, καθώς πεθαίνει στην επόμενη χρονιά. Και είναι δύσκολο να πιστέψεις πως ο Γκραντ, ως σύζυγος και πατέρας, συμπεριφέρεται τόσο αξιοθρήνητα στη σύζυγό του, όταν χάνουν την κορούλα τους, ενώ θα περίμενε κανείς το γεγονός αυτό να τους φέρει ακόμη πιο κοντά. Και αργότερα, όταν υιοθετούν το δεύτερο παιδάκι, κάποιος μπορεί εύκολα να αμφισβητήσει τη νέα τους, τόσο δροσερή και πάλι, χαρά.
Παρόλο, λοιπόν, που η ταινία σεναριακά υπολείπεται, οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών του, αποζημιώνουν το θεατή και εξυψώνουν το φιλμ.
Για να πούμε την αλήθεια, η όλη ταινία μιλάει στην καρδιά σου κατευθείαν!» – New York Times Film Review – 16 Μαΐου1941
Σκηνοθεσία: Τζορτζ Στίβενς
Παίζουν: Γκάρυ Γκραντ και Ιρέν Ντιούν
Προβάλλεται από 26/9/2013
