Η Χαρά, 45-47 ετών, αρπάζει ένα μωρό από ένα μαιευτήριο χωρίς να γίνει αντιληπτή. Η αστυνομία κινητοποιείται για να την εντοπίσει, αλλά εκείνη δεν προσπαθεί να ξεφύγει, ούτε δίνει σημασία στις ειδήσεις που κατακλύζουν τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Περνά δύο ημέρες με το μωρό. Φαίνεται να το λατρεύει σα να ήταν δικό της. Δείχνει αληθινά ευτυχισμένη. Κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής τους, ένας κακοποιός την υποψιάζεται και της στήνει ενέδρα για να της πάρει το μωρό και να το πουλήσει. Ακολουθεί άγρια συμπλοκή και η Χαρά τον σκοτώνει. Συλλαμβάνεται αλλά αρνείται να πει έστω και την παραμικρή κουβέντα, παρότι αντιμετωπίζει ποινή ισοβίων. Δεν μιλά ούτε στο δικηγόρο που διορίζει το δικαστήριο για να την υπερασπισθεί. Σε ολόκληρη την ακροαματική διαδικασία παραμένει σιωπηλή. Μιλά μόνο όταν βρίσκεται απομονωμένη στο κελί της. Εκεί αισθάνεται ελεύθερη και μπορεί να «απευθύνεται» στο μωρό, να σχολιάζει με καυστικό χιούμορ τα όσα λέγονται στη δίκη και να τραγουδά.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ελληνική παραγωγή,
Ο σκηνοθέτης Ηλίας Γιαννακάκης αναφέρει για τη δημιουργία του: «Η ταινία ξεκινά και από την πρώτη κιόλας στιγμή βλέπουμε την ηρωίδα, τη Χαρά, να προχωρά στην πιο ακραία παραβατική συμπεριφορά. Αρπάζει ένα νεογέννητο από το μαιευτήριο. Αποφασίζει ότι έχει δικαίωμα να έχει ένα μωρό κι ας μην είναι δικό της.
Διαπράττει τη μεγαλύτερη ύβρη. Τα βάζει με το ιδανικό της μητρότητας, που σε κάθε κοινωνία, αντιμετωπίζεται με τη μεγαλύτερη ευαισθησία. Περνά μαζί του δύο μέρες οι οποίες παράγουν τέτοιο συναισθηματικό φορτίο, ικανό να κρατήσει για μια ολόκληρη ζωή. Κι όταν βρεθεί αντιμέτωπη με τον άνθρωπο που επιχειρεί να της πάρει το μωρό, δεν διστάζει να τον σκοτώσει. Είναι ακριβώς το σημείο όπου θεμελιώνει ένα ουσιαστικό δικαίωμα μάνας, σε σχέση με το μωρό, καθώς του σώζει τη ζωή. Του έδωσε ζωή, όπως ακριβώς και η αληθινή του μάνα.
Από τη στιγμή που τη συλλαμβάνουν, στη συνέχεια, δεν έχει κανένα νόημα για εκείνη να υπερασπισθεί τον εαυτό της. Εκτός της αρπαγής του μωρού, κατηγορείται για το φόνο του άντρα και για προμελετημένο σχέδιο απαγωγής του μωρού σε συνεργασία με το θύμα.
Από τη μία βρίσκεται η κοινωνία, που πολύ φυσιολογικά στέκεται στο πλευρό της αληθινής μητέρας, οι παράγοντες της Δίκης, οι αστυνομικοί ανακριτές και οι ένορκοι, που ουσιαστικά την έχουν καταδικάσει από την αρχή. Και από την άλλη η ίδια η Χαρά, που δεν συμμετέχει στη διαδικασία, καθώς δεν φαίνεται να αναγνωρίζει σε κανέναν το δικαίωμα να κρίνει το συναίσθημά της. Τη σχέση της μ’ αυτό το μωρό. Το δικαίωμά της ν’ αγαπήσει. Να δώσει και να πάρει χαρά».
Με τους: Αμαλία Μουτούση (Χαρά), Γιώργος Συμεωνίδης (δικηγόρος), Λήδα Πρωτοψάλτη (μητέρα Χαράς), Νίκος Φλέσσας (περιπατητής), Στεφανία Γουλιώτη (μητέρα μωρού), Κώστας Μπερικόπουλος
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
