Έχοντας χαρακτηριστεί ως ορόσημο του γαλλικού Νέου Κύματος, η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Αλέν Ρενέ, Χιροσίμα Αγάπη μου, είναι μία από τις σημαντικότερες όλων των εποχών. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη γνωριμία και τη σύντομη, αλλά γεμάτη πάθος, σχέση ενός Ιάπωνα αρχιτέκτονα και μίας Γαλλίδας ηθοποιού, με φόντο τη μεταπολεμική Χιροσίμα. Το υποψήφιο για Όσκαρ σενάριο της Μαργκερίτ Ντυράς – μια σειρά συζητήσεων ‘Εκείνου’ και ‘Εκείνης’ σχετικά με παλιές αγάπες και επώδυνες αναμνήσεις – και η, πρωτοποριακή για την εποχή της, σκηνοθεσία του Ρενέ με τις συνεχείς εναλλαγές παρόντος-παρελθόντος, συνθέτουν μια αριστουργηματική ταινία γύρω από την ιστορία και τη μνήμη, αλλά και την προσωπική και συλλογική οδύνη που προκαλεί ο πόλεμος.
Η ταινία Χιροσίμα, Αγάπη μου προέκυψε μετά από πρόταση που έγινε στον Ρενέ να κάνει ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τη Χιροσίμα και την πυρηνική βόμβα, αντίστοιχο του Nuit et Brouillard, το οποίο είχε μόλις ολοκληρώσει (1955) για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το Ολοκαύτωμα. Αν και διστακτικός στην αρχή, ο Ρενέ παρακολούθησε, στο πλαίσιο της έρευνάς του, διάφορα ντοκιμαντέρ που είχαν πραγματοποιηθεί μέχρι τότε για τη Χιροσίμα και κατέληξε ότι η μόνη πιθανή νέα προσέγγιση θα ήταν να εξερευνήσει τη καθολικότητα του θέματος. Για αυτό το εγχείρημα θα χρειαζόταν να κάνει γυρίσματα σε όλον τον κόσμο, μια προοπτική που οι συμπαραγωγοί του δεν θα μπορούσαν να σκεφτούν. Ωστόσο, μετά από αρκετούς μήνες προκύπτει η ιδέα το σχέδιο ντοκιμαντέρ για τις καταστροφές της Χιροσίμα να λάβει τη μορφή μιας ταινίας μυθοπλασίας μεγάλου μήκους.
Σύμφωνα με τη σεναριογράφο της ταινίας, Μαργκερίτ Ντυράς, ο Ρενέ προσέγγισε την ταινία σαν μυθιστοριογράφος: «Πριν το γύρισμα ήθελε να γνωρίζει τα πάντα, τόσο την ιστορία που θα έλεγε, όσο και εκείνη που δεν θα έλεγε, την ιστορία δηλαδή των χαρακτήρων. Τον ενδιέφερε να μάθει τα πάντα για αυτούς: τα χρόνια της νιότης τους, τις ζωές τους πριν και μέχρι ενός σημείου, το μέλλον τους μετά την ταινία. Έτσι έγραψα βιογραφίες για κάθε χαρακτήρα. Και από αυτές τις βιογραφίες, ο Ρενέ τους προσέγγισε με την κάμερα σαν να μετέφραζε σε εικόνες τη συνέχιση μιας ταινίας που υπήρχε ήδη σχετικά με τις προηγούμενες ζωές τους».
Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου, Βραβεία Όσκαρ 1961 / Επίσημη Συμμετοχή (εκτός Διαγωνιστικού), Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 1959 / Βραβείο Fipresci, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 1959 / Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας, Βραβεία Κριτικών Κινηματογράφου Νέας Υόρκης 1960 / Βραβείο BAFTA Καλύτερης ταινίας και Καλύτερης Ηθοποιού, Βραβεία BAFTA 1961
Άγγελος Πολύδωρος
