Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθεσία: Γιούρι Μπίκοφ
Παίζουν: Αρτέμ Μπιστρόφ, Νίνα Αντιούχοβα, Σεργκέι Αρτσιμπάσεβ, Πιοτρ Μπαραντσέεφ, Νικολάι Μπεντέρα
Υπόθεση: Ένας υδραυλικός, ο αθώος και ιδεαλιστής Ντίμα αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του μελετώντας για να γίνει μηχανικός. Ένα βράδυ πηγαίνοντας σε μια εργατική πολυκατοικία για μια διαρροή αντιλαμβάνεται ότι το πολυώροφο κτίριο όπου στοιβάζονται δεκάδες οικογένειες πρέπει να εκκενωθεί γιατί υπάρχει άμεσος κίνδυνος να καταρρεύσει. Τρέχει να ειδοποιήσει τη δήμαρχο και τις δημοτικές αρχές, όμως καταλαβαίνει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Ο Ντίμα περνάει όλη τη νύχτα κυνηγώντας τους διεφθαρμένους τοπικούς αξιωματούχους σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσει εκείνους που η καλή κοινωνία έχει αποφασίσει να ξεχάσει.
Κριτική: Η σκηνοθεσία, έχει το σωστό ρυθμό, είναι σφιχτή και οι πειστικές ερμηνείες αγχώνουν το θεατή, αλλά οι διάλογοι -που είναι υπέρ το δέον ηθικοπλαστικοί- πλατειάζουν, κουράζουν και προκαλούν το αντίθετο από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, δείχνοντας ότι πάντοτε θα υπάρχει κάποιος ρομαντικός που θα αναστατώνει το σύστημα και πάντα το σύστημα θα τον χωνεύει, ως «ηλίθιο». Καμιά φορά και «χρήσιμο ηλίθιο». Εκτός κι αν, προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανό, ήσυχο και με αδιατάρακτη την κακοήθη ισορροπία του, αποφασίζει να τον «ξεφορτωθεί».
Η ταινία βλέπεται με ενδιαφέρον.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
