Ο Georg Elser θα μπορούσε να έχει αλλάξει τον κόσμο και να σώσει εκατομμύρια ζωές. Φτάνει να είχε στη διάθεση του 13 παραπάνω λεπτά. Μέσα σε αυτά τα 13 λεπτά η βόμβα που συναρμολόγησε ο ίδιος θα σκότωνε τον Αδόλφο Χίτλερ και τα πρωτοπαλίκαρά του. Αλλά αυτό δεν ήταν γραφτό να συμβεί καθώς στις 8 Νοεμβρίου του 1939 ο Χίτλερ έφυγε από το σημείο, όπου είχε σχεδιαστεί η δολοφονία του, νωρίτερα από το αναμενόμενο, οδηγώντας τον Elser στην απόλυτη καταστροφή. Τι ήταν αυτό που είδε και το οποίο οι Γερμανοί δεν είδαν ή δεν ήθελαν να δουν; Ποιος ήταν αυτός ο άντρας που είπε ευθαρσώς στους βασανιστές του ότι θέλησε να αποτρέψει την αιματοχυσία του παγκόσμιου πολέμου που ακολούθησε; Αυτή είναι η σύνοψη της ταινίας «13 λεπτά που δεν άλλαξαν την Ιστορία» του Oliver Hirschbiegel (Η Πτώση), που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου, για μια χαμένη ευκαιρία να αλλάξει η μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Όλα άρχισαν πριν από δέκα χρόνια. Ο παραγωγός Boris Ausserer είδε το Der Attentäter, το docudrama τoυ Rainer Erler για τον Georg Elser του 1969. «Το βρήκα πολύ εντυπωσιακό και καθώς είμαι μισός Γάλλος μού έκανε εντύπωση πόσο ελάχιστα γνωστός είναι ο Elser» λέει ο Ausserer. «Στη Γαλλία ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα είχε μείνει άγνωστος, αλλά θα τον είχαν τιμήσει αναλόγως!». Ο Ausserer αναγνώρισε στο θέμα της ταινίας μια σπουδαία ιστορία και το 2008 πρότεινε το θέμα στους σεναριογράφους, Léonie-Claire και Fred Breinersdorfer, οι οποίοι και ανταποκρίθηκαν. «Η αντίσταση κατά των Ναζί με ενδιέφερε από πάντα» εξηγεί ο Fred Breinersdorfer. «Οι γονείς μου έχασαν δυστυχώς τη ζωή τους από τους Εθνικοσοσιαλιστές. Γι’ αυτό βρίσκω τον Georg Elser συναρπαστικό: Τι είδε αυτός ο μάστορας από την επαρχία, που οι γονείς μου δεν είδαν ή για την ακρίβεια δεν ήθελαν να δουν;» Η συν-σεναριογράφος, η κόρη του Léonie-Claire, προσθέτει: «Για τη δική μου γενιά είναι ακόμα πιο ακατανόητο, πώς οι Ναζί μπόρεσαν να είναι τόσο ανεξέλεγκτοι. Γιατί οι Γερμανοί έστρεψαν το βλέμμα αλλού και μάλιστα συμμετείχαν;».
Η ομάδα οδηγήθηκε στην αρχή στο σπίτι του Elser στο Swabia Jura, όπου βρήκε μεγάλη υποστήριξη από τον Joachim Ziller, τον διευθυντή του Μνημείου Georg-Elser. Ο σεναριογράφος περιγράφει την πρώτη επαφή: «Ήταν ενθουσιασμένος με το project μας, γιατί νόμιζε ότι είχε έρθει η ώρα να γίνει μια ρεαλιστική και ιστορικά σωστή ταινία για τον Elser. Είχαμε πολλές συζητήσεις. Μας έδωσε υλικό και μας έφερε σε επαφή με μαρτυρίες της εποχής». Αυτό έκανε σαφές πολύ σύντομα, ότι πολλοί δεν ήταν πρόθυμοι να συζητήσουν το θέμα. «Με συγκίνησε πολύ η δήλωση μιας ογδοντάχρονης συγγενούς του Elser που μια ζωή την προσέβαλαν και είχε φτάσει στο σημείο να ντρέπεται. Αλλά τώρα, είχε πια βαρεθεί και μπορούσε να πει ότι ήταν περήφανη! Χάρη στην ταινία μας, ξανασκέφτηκε την ιστορία και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Georg Elser ήταν ένας καταπληκτικός τύπος τελικά».
Η έρευνα έδωσε στους σεναριογράφους μια εντελώς καινούρια οπτική στην προσωπικότητα του παρ΄ ολίγο δολοφόνου του Χίτλερ. «Έχουμε φωτογραφίες της Γκεστάπο από τη φυλάκισή του, όπου φαίνονται τα σημάδια των βασανιστηρίων. Μια θλιβερή εικόνα. Από τους συγγενείς όμως έχουμε μια τελείως διαφορετική εικονογραφία» λέει ο Fred Breinersdorfer. «Τον έχουν περιγράψει ως περιθωριακό μάστορα, κάποιον που είναι αντιδραστικός και πικρόχολος με τα πάντα και τελικά φτιάχνει μια βόμβα. Αλλά ο Elser ήταν ένας μουσικός, ένας γυναικάς, που του άρεσε η ζωή και η ελευθερία, που μετατράπηκε σε αντιστασιακό εξαιτίας της εξάπλωσης του ναζισμού».
