Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 06/09/2024
Τα -θεωρητικά- προνομιούχα προάστια της πόλης έγιναν και πάλι βορά μιας πύρινης λαίλαπας. Μόνο που τώρα, οι φλόγες εισέβαλλαν στον αστικό ιστό πιο βαθιά από ποτέ.
Από τη μία είναι ένα συνεχιζόμενο, φρικαλέο deja vu για όσους μένουν στα βόρεια και βορειοανατολικά προάστεια της Αττικής. Πάρα πολλοί από αυτούς που στις 11 και 12 Αυγούστου έβλεπαν τις φλόγες να πλησιάζουν, αν έκλειναν τα μάτια τους, νόμιζαν ότι ξαναζούν έναν παλαιότερο εφιάλτη. Είτε ως παιδιά ή ενήλικες, στη δεκαετία του ’80, είτε αργότερα, το 1995, το 1998, το 2007 ή το 2018.
Είναι υπερβολή να πούμε ότι κάποιοι από τους κατοίκους των περιοχών γύρω από την Πεντέλη, περνούν τα καλοκαίρια τους σε επιφυλακή, έτοιμοι να εκκενώσουν τα σπίτια τους, με μια τσάντα που έχει τα βασικά; Δεν νομίζω. Όταν από το 1981 έως τώρα το βουνό έχει καεί τουλάχιστον 14 φορές, ε, τότε, τίποτα δεν χαρακτηρίζεται υπερβολή.
Σήμερα, σχεδόν ένα μήνα μετά από την πιο πρόσφατη καταστροφή, η μυρωδιά του καμένου δεν έχει φύγει από τις κατεστραμμένες περιοχές. Μάλιστα, κάτοικοι μας λένε ότι ξυπνούν τη νύχτα από αυτή τη μυρωδιά, με τρόμο, ότι πάλι κάτι -τι έχει απομείνει πια;- καίγεται.
Η κουβέντα για το ποιος φταίει, που κάθε καλοκαίρι βιώνουμε την «ημέρα της μαρμότας» (για όσους γνωρίζουν τη διάσημη ταινία με τον Bill Murray), όταν όλα επαναλαμβάνονται σχεδόν με ακρίβεια… καρμπόν, είναι μεγάλη και ανοιχτή εδώ και χρόνια και αν δεν αποφασίσουν αυτοί που πρέπει να πράξουν χωρίς εκπτώσεις τα δέοντα, θα συνεχιστεί στον… αιώνα τον άπαντα.
Φταίει η κεντρική διοίκηση, φταίει η τοπική αυτοδιοίκηση, φταίνε οι σύλλογοι, οι σύνδεσμοι, οι πολίτες… Φταίει ακόμα και το πεύκο!
Προφανώς δεν θα λυθεί σε αυτή τη στήλη, το πρόβλημα. Αυτό όμως που είδα, στις φετινές μου διακοπές, σε μια άλλη πονεμένη από τις πυρκαγιές περιοχή, αυτή της Εύβοιας, αξίζει να τονιστεί, ως ένα μέσο αποφυγής νέων τέτοιων deja vu.
Ανηφορίζοντας λοιπόν προς το Πήλι ένα ορεινό χωριό της Εύβοιας, αναρωτήθηκα φωναχτά, γιατί τα δέντρα δεξιά και αριστερά κατά μήκος του δρόμου ήταν κομμένα. Πρόβλεψη για να μην περνάει η φωτιά τον δρόμο, ήταν η απάντηση. Την ίδια ώρα, μηχανήματα ανεβοκατέβαιναν δίπλα μας τα πυκνά και πανέμορφα δάση της περιοχής, δημιουργώντας αντιπυρικές ζώνες. Θα μου πείτε, μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού γίνονται αυτές οι εργασίες; Μήπως είναι αργά; Κάλλιο αργά παρά ποτέ θα σας απαντήσω, ρίχνοντας το βλέμμα προς την Πεντέλη.
Να σημειώσω εδώ, ότι κατά την επιστροφή από το Πήλι, έλαβα το πρώτο τηλεφώνημα, ότι έχει ξεσπάσει πυρκαγιά στον Βαρνάβα και «πνίγεται» στον καπνό η Αττική. Λίγο μετά, αυτός ο πυκνός καπνός ήταν ορατός, από τα δυτικά παράλια της Εύβοιας. Αυτή ήταν η πυρκαγιά που κάποιες ώρες αργότερα, πέρασε «ξυστά» από την περιοχή που κατοικώ, καθαρά από τύχη, καθώς οι άνεμοι έπνεαν προς αντίθετη κατεύθυνση. Κάποιοι άλλοι όμως δεν στάθηκαν τυχεροί…
