Ο Γιώργος Κουμουτσάκος, βουλευτής Β1 του Βορείου Τομέα Αθηνών, στην ομιλία του ως εισηγητής του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών «Άρση περιορισμών για την εγγραφή στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εκλογέων εξωτερικού» αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα το σύγχρονο Ελληνικό κράτος να τιμήσει του Έλληνες του εξωτερικού, εξασφαλίζοντας την χωρίς εμπόδια δυνατότητά τους να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα από τον τόπο κατοικίας τους.
Ο κ. Κουμουτσάκος ανέφερε ό,τι «ο προηγούμενος νόμος 4648 του 2019 αποτελούσε έναν αναγκαίο συμβιβασμό προκειμένου να επιτευχθεί το ποσοστό των 200 ψήφων που προβλέπει το Σύνταγμα. Όμως ο συμβιβασμός εκείνος είχε επιβληθεί από τον πολιτικό ρεαλισμό. Ήταν αναγκαίος αλλά όχι ικανοποιητικός. Δεν ανταποκρινόταν ούτε στις φιλοδοξίες της Κυβέρνησης ούτε στα αιτήματα των Ελλήνων του εξωτερικού. Η αιτία αλλαγής του, υπήρχε ήδη, εξ αρχής. Την αφορμή όμως έδωσε η αλλαγή στάσης του Σύριζα, μέσω των δηλώσεων της κα. Τζάκρη στον Εθνικό Κήρυκα. Λίγο μετά βέβαια ο Σύριζα, απεδείχθη Σύριζα και άλλαξε θέση».
Για το λόγο αυτό, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας άσκησε δριμεία κριτική στο κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης τονίζοντας χαρακτηριστικά «Κυρίες και κύριοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α είναι στο χέρι σας, είναι δική σας ευθύνη εάν θα επιλέξετε να είσαστε υποσημείωση άρνησης ή αν θα συμπράξετε στην ιστορική απόφαση να δώσουμε ανεμπόδιστη δυνατότητα στους Έλληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν από τους τόπους διαμονής τους».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης του κ. Γ. Κουμουτσάκου:
«Κυρίες και κύριοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α,
Σήμερα κρίνεται εάν θα έχετε το πολιτικό σθένος να υποστηρίξετε το εθνικά μείζον θυσιάζοντας το κομματικά μικρό. Εάν θα υποστηρίξετε την, χωρίς όρους και γραφειοκρατικές προϋποθέσεις, δυνατότητα των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους Ελλήνων του εξωτερικού να ψηφίζουν από τον τόπο της κατοικίας τους, ή αν θα σηκώσετε το βάρος της ευθύνης να αποτρέψετε εσείς μια ιστορική απόφαση χρέους της πατρίδας προς τους Έλληνες εκείνους που συνιστούν την πέρα της Ελλάδος, Ελλάδα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ο Ελληνισμός της διασποράς, οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του εθνικού κορμού. Οι γεωγραφικές αποστάσεις δεν ήταν ποτέ ούτε εμπόδιο, ούτε πρόφαση για τους Έλληνες της παλαιότερης και πρόσφατης μετανάστευσης προκειμένου να προσφέρουν στη Μητέρα Πατρίδα όποτε αυτή τους χρειάστηκε. Είτε αυτό ήταν τα εθνικά θέματα, είτε η στήριξη των προσπαθειών για την ανάπτυξη και ανάταξη της εθνικής οικονομίας. Αυτή η σχέση Πατρίδας-Διασποράς, Πατρίδας-Ελλήνων του εξωτερικού δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μονόδρομος. Οφείλει να είναι αμφίδρομη.
Διακηρυγμένη στρατηγική επιλογή και σκοπός όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων ήταν η μεγαλύτερη δυνατή ενίσχυση των δεσμών του Ελληνισμού της διασποράς με τη μητέρα Πατρίδα. Έχει έρθει η ώρα να τιμήσουμε αυτούς τους Έλληνες. Το ελάχιστο που μπορούμε να τους δώσουμε είναι να εξασφαλίσουμε την χωρίς εμπόδια δυνατότητά τους να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα από τον τόπο κατοικίας τους.
Σε αυτό, μεταξύ άλλων, απέβλεπε η κατοχύρωση ήδη από το Σύνταγμα του 1975, του δικαιώματος των «εκτός επικρατείας ευρισκομένων εκλογέων», να συμμετέχουν στην ύψιστη δημοκρατική πράξη, στην εκλογική διαδικασία, δηλαδή στη λειτουργία της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Στο Άρθρο 51 του Συντάγματος του ’75 υπήρξε κατευθυντήρια πρόνοια και επιταγή για την δια νόμου ρύθμιση των ζητημάτων που σχετίζονται με τη δυνατότητα εφαρμογής στην πράξη, της άσκησης δηλαδή του ύψιστου αυτού δικαιώματος των εκτός συνόρων Ελλήνων. Εκείνων που συνιστούν την πέραν της Ελλάδος, Ελλάδα. Ακολούθησαν οι συνταγματικές αναθεωρήσεις του 1986 και του 2001 που θέλησαν να βελτιώσουν ή να ρυθμίσουν έτι περισσότερο, την πρόνοια του Συντάγματος του 1975.
Δυστυχώς όμως, επί σχεδόν μισό αιώνα η συνταγματική πρόβλεψη, έμενε ανεφάρμοστη. Πολιτικές σκοπιμότητες δεν επέτρεψαν την ευόδωση των προσπαθειών που κατεβλήθησαν σε δύο περιπτώσεις και τις δύο φορές από κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, με Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή και με την Κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά.
Η τρίτη, αυτή τη φορά αποτελεσματική, προσπάθεια έγινε και πάλι από Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Από τη σημερινή Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος είχε θέσει μεταξύ των βασικών προτεραιοτήτων του κυβερνητικού μας προγράμματος την εφαρμογή των συνταγματικών επιταγών.
Να γίνει πράξη, επιτέλους, η διευκόλυνση του δικαιώματος να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού από τη χώρα στην οποία βρίσκονται. Να ανταποκριθεί δηλαδή η Πατρίδα σ’ ένα αυτονόητα δίκαιο και βαθιά δημοκρατικό αίτημα των Ελλήνων της διασποράς. Των Ελλήνων της παλαιότερης και πρόσφατης μετανάστευσης.
Η εξ’ αρχής διακηρυγμένη φιλοδοξία μας ήταν και βεβαίως παραμένει, η διευκόλυνση συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία να αφορά το σύνολο των δικαιούμενων ψήφου Ελλήνων του Εξωτερικού. Χωρίς περιορισμούς, πρόσθετα κριτήρια και γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις, που τελικά οδηγούν σε στρεβλώσεις. Που δημιουργούν μία Διασπορά δύο ή και τριών ταχυτήτων και σε συνθήκες που ευνοούν τους πλέον εύπορους. Εκείνους που μπορούν εύκολα να καταβάλουν το κόστος ενός μακρινού ταξιδιού για να ασκήσουν επί τόπου, το εκλογικό τους δικαίωμα, αδικώντας εκείνους που δεν μπορούν να υποβληθούν σε αυτό το έξοδο. Εμείς δεν θέλαμε περιορισμούς και άδικους διαχωρισμούς για κάτι τόσο σημαντικό.
Όμως, η απαραίτητα κοινοβουλευτική πλειοψηφία δυστυχώς δεν υπήρχε. Εμείς όμως από την πλευρά μας οφείλαμε με αίσθημα ευθύνης να διασφαλίσουμε το μείζον. Να μην πιαστεί το πολιτικό σύστημα, η Ελληνική Δημοκρατία, στην παγίδα του «όλα ή τίποτα». Για το λόγο αυτό με ανοικτό και εποικοδομητικό πνεύμα και με τη σκληρή δουλειά που κατέβαλε ο τότε Υπουργός Εσωτερικών, επιτεύχθηκε ένας συμβιβασμός με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που είχαν ενστάσεις αντιρρήσεις ή αρνήσεις. Ήταν ένας αναγκαίος συμβιβασμός που δεν ενθουσίασε αλλά μάλλον προβλημάτισε τους Έλληνες του εξωτερικού.
Προκειμένου να επιτευχθεί η προβλεπόμενη από το Σύνταγμα αυξημένη πλειοψηφία, συμπιέσαμε την φιλοδοξία μας στα μέτρα του πολιτικού ρεαλισμού. Του τότε συσχετισμού κοινοβουλευτικών δυνάμεων και ψήφων. Βάλαμε ταυτόχρονα μια απαράβατη κόκκινη γραμμή, ένα απαραβίαστο και ανελαστικό δημοκρατικό όριο και όρο. Την ισοτιμία της ψήφου των εκτός συνόρων Ελλήνων με αυτήν των εντός συνόρων Ελλήνων πολιτών.
Ο Νόμος 4648 του 2019, ήταν για εμάς ένα «πρώτο σημαντικό βήμα» όπως είχε πει ο Πρωθυπουργός, και όχι το τέλος της διαδρομής. Ένα βήμα που ανέμενε την ολοκλήρωσή του. Η αιτία λοιπόν για τη σημερινή πρόταση αλλαγής αυτού του νόμου υπήρχε. Είχε εγκαίρως και δημόσια κατατεθεί με σαφήνεια από τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση. Ξαφνικά, αλλά και πολύ ευπρόσδεκτα, ήρθε και η αφορμή. Το καθ’ ύλην αρμόδιο στέλεχος της μείζονος αντιπολίτευσης δήλωσε ευθαρσώς, καθέτως και οριζοντίως, και μάλιστα σε ιστορικό εμβληματικό έντυπο της Διασποράς, τον «Εθνικό Κήρυκα» ότι, ανοίγω εισαγωγικά:
«Όχι μόνον θα δώσουμε τη μάχη για την άρση των περιορισμών, αλλά και θα του καταργήσουμε αμέσως μόλις εκτρέψουμε στη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι άδικοι. Υποτιμητικοί. Αχαρακτήριστοι.» Σας λέμε λοιπόν ότι δεν χρειάζεται να δώσετε μάχη, διότι σήμερα έχετε μπροστά σας τον νόμο που τους καταργεί. Που καταργεί αυτούς του απαράδεκτους για εσάς περιορισμούς.
Μη δώσετε μάχη λοιπόν. Να δώσετε απλώς τη σύμφωνη γνώμη σας και την ψήφο σας για να καταργηθούν εμπόδια και διακρίσεις. Η πρότασή σας να μην προσμετράται η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού στο γενικό εκλογικό αποτέλεσμα αλλά για μόνο τέσσερις Βουλευτές επικρατείας, δεν είναι μόνο πολιτική κουτοπονηριά, είναι προδήλως αντισυνταγματική και το ξέρετε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Η σημερινή συζήτηση και αργότερα η ψηφοφορία θα κρίνουν δύο μείζονα πολιτικά ζητήματα:
Πρώτον: Το εάν η σύγχρονη ελληνική δημοκρατία θα πράξει το καθήκον της ρυθμίζοντας και κατοχυρώνοντας οριστικά τη δυνατότητα των Ελλήνων της Διασποράς, όλων των Ελλήνων να συμμετέχουν και να συνδιαμορφώνουν ισότιμα με τους εντός συνόρων Έλληνες, την ιστορική διαδρομή του έθνους. Χωρίς περιττές προϋποθέσεις, χωρίς αυθαίρετους περιορισμούς, χωρίς γραφειοκρατικά αναχώματα.
Δεύτερον: Εάν οι πολιτικές δυνάμεις, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ειδικά η μείζον αντιπολίτευση, θα έχουν το πολιτικό σθένος, να μην θυσιάσουν στο βωμό του σημερινού μικρού κομματικού συμφέροντος το διαρκές εθνικά μεγάλο. Εάν θα δηλώσουν «παρόν» στο μεγάλο αυτό βήμα που έχει αδικαιολόγητα καθυστερήσει επί σχεδόν μισό αιώνα, ή εάν θα καταγράψουν ως μικροκομματικά και, επιτρέψτε μου, κουτοπόνηρα απόντες.
Ο εθνικός ληξίαρχος θα καταγράψει τη στάση όλων μας. Εύχομαι ειλικρινά να καταγράψει 300 ιστορικά «ΝΑΙ» και κανένα μικρό «ΟΧΙ», ώστε η Βουλή των Ελλήνων να επιβεβαιώσει με συντριπτική πλειοψηφία ακριβώς αυτό. Ότι θα είναι η «Βουλή όλων των Ελλήνων». Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα. Όλα τα άλλα είναι υποσημειώσεις.
Κυρίες και κύριοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α είναι στο χέρι σας, είναι δική σας ευθύνη εάν θα επιλέξετε να είσαστε υποσημείωση άρνησης ή αν θα συμπράξετε σε μία ιστορική απόφαση. Εμείς θα πράξουμε το καθήκον μας έναντι των Ελλήνων του εξωτερικού υπερψηφίζοντας αποφασιστικά τη δυνατότητά τους να συμμετέχουν όπως τους αξίζει στην διαμόρφωση της ιστορικής διαδρομής της πατρίδας μας.
