Mε μια απόφαση που σηκώνει πολλή συζήτηση επιχειρεί η κυβέρνηση να λύσει τον γόρδιο δεσμό της οπαδικής βίας: βάζοντας λουκέτο στα γήπεδα για -τουλάχιστον- δύο μήνες, υποχρεώνοντας τους ποδοσφαιριστές να αγωνιστούν χωρίς θεατές στις εξέδρες. Ένα μέτρο που μοιάζει οριζόντιο και εν τέλει τιμωρεί τους λίγους, έστω, τίμιους και σοβαρούς φιλάθλους, αρκετοί εκ των οποίων μπορεί να είχαν πληρώσει και ένα καθ’ όλα σεβαστό ποσό για ένα εισιτήριο διαρκείας της αγαπημένης τους ομάδας…
Η απόφαση, όπως είναι λογικό, έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις και κυρίως δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη το βασικότερο όλων: ότι τα αίτια της βίας δεν είναι μόνο οπαδικά και δεν εδράζονται στον αθλητισμό. Η βία είναι ένα ευρύτερο κοινωνικό φαινόμενο που έχει διάφορες εκφάνσεις και μόνο ως τέτοιο μπορεί να αντιμετωπιστεί, καθώς τα γήπεδα γίνονται για τους ταραχοποιούς θέατρο συγκρούσεων με την Αστυνομία, όπως ακριβώς συμβαίνει π.χ. στα Εξάρχεια.
Την ίδια στιγμή, οι εξαγγελίες μέτρων που έχουν πολλάκις εξαγγελθεί στο παρελθόν, όπως η εγκατάσταση καμερών και συστημάτων παρακολούθησης στα γήπεδα και η ονομαστικοποίηση των εισιτηρίων, ένα και μόνο ερώτημα γεννούν: γιατί όλα αυτά δεν έχουν γίνει εδώ και χρόνια και κανένας αρμόδιος δεν έχει ελέγξει τις ομάδες για την πρόοδο της εφαρμογής τους; Ούτε καν για τη διάλυση των συνδέσμων των οργανωμένων οπαδών που εξαγγέλθηκε το καλοκαίρι, μετά τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή στη Νέα Φιλαδέλφεια, και τους αρμόδιους υπουργούς να δηλώνουν ενώπιον του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ότι κατέθεσαν φάκελο με 200 άτομα που είναι ήδη γνωστά για τη δράση τους, αλλά κυκλοφορούν ελεύθερα!
Κατά συνέπεια, όσο αδυνατούμε όλοι ν’ αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, τόσο το φαινόμενο της βίας θα παραμένει και στα γήπεδα και εκτός αυτών και σίγουρα δεν είναι λύση προς τούτο η διεξαγωγή των αγώνων κεκλεισμένων των θυρών. Με την ίδια λογική, αν και τώρα τα μέτρα δεν επιτύχουν, το επόμενο βήμα ίσως θα είναι να βάλουμε μια και καλή λουκέτο στα γήπεδα και να σταματήσουν και οι αγώνες και τα πρωταθλήματα…
