Πόσα πακέτα έκτακτων μέτρων ετοιμάζει φανερά και «κρυφά» η κυβέρνηση; Πόσο χάλια είναι τα πραγματικά μεγέθη για την ελληνική οικονομία; Γιατί δεν ανακοινώνονται τα βασικά μεγέθη για την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, αλλά και του δημοσίου χρέους για το α’ τετράμηνο του 2009;
Πόσο «φωτοβολίδα» είναι οι συστάσεις του ευρω-Επίτροπου Χοακίμ Αλμούνια, ότι πρέπει να μειωθεί το κόστος εργασίας στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, την ίδια στιγμή μάλιστα, που η αρμόδια για τα της απασχόλησης υπουργός, Φάνη Πάλλη – Πετραλιά, δηλώνει από βήματος της Βουλής, ότι «εξαπολύει» τους ελεγκτές της Επιθεώρησης Εργασίας, για να διασφαλίσει ότι εφαρμόζεται η υφιστάμενη για το 2009 Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η οποία προβλέπει αυξήσεις 5,5% στον ιδιωτικό τομέα; Πολιτικό παιχνίδι, για δύο, με έπαθλο την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές, καθώς πιστεύεται ότι η όξυνση με αφετηρία τα υπαρκτά σκάνδαλα, θα πρέπει να εκτονωθεί σε πρώτη φάση στην ευρωκάλπη…
Κατά τα άλλα και εν όψει των ευρω-εκλογών, τόσο ο Κώστας Καραμανλής όσο και ο Γιώργος Παπανδρέου αλωνίζουν την επικράτεια, προσφέροντας στιγμές άφθονου πολιτικού φολκλόρ στις τηλεοπτικές κάμερες, με παιδάκια, λουλουδάκια, ηλικιωμένους που τους κοιτούν στα μάτια με προσδοκία, σαν να είναι… η Παναγία της Τήνου το Δεκαπενταύγουστο.
Η Νέα Δημοκρατία θέλει να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το προπορευόμενο ΠΑΣΟΚ στο τελικό σκορ των ευρω-εκλογών – οτιδήποτε από 3% και κάτω. Το ΠΑΣΟΚ θέλει να δημιουργήσει σαφή αέρα υπεροχής, με προτιμώμενη διαφορά οτιδήποτε από 3,5% και πάνω, που θα δημιουργήσει βεβαιότητα όχι μόνο νίκης αλλά και αυτοδυναμίας, όποτε κι αν γίνουν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, από τον Σεπτέμβριο, που ενδείκνυται για προεκλογικό αιφνιδιασμό, έως τον… αναγκαστικό Μάρτιο του 2010, οπότε θα έχουμε την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, μία εκλογή που για να πραγματοποιηθεί έχει προαπαιτούμενο τη συναίνεση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, ενώ απέχει μόλις ενάμιση χρόνο από τον Σεπτέμβριο του 2011, οπότε κλείνει τη δεύτερη κυβερνητική τετραετία της η Νέα Δημοκρατία.
Στα της οικονομίας, πάντως, ουδείς διαψεύδει από την πλευρά της κυβέρνησης ότι θα υπάρξουν δύο πακέτα μέτρων μέσα στο 2009, καθώς η (μη δημοσιοποιούμενη) δημοσιονομική «τραγωδία» του α’ τετραμήνου, πρέπει επειγόντως να ανασχεθεί.
Η πρώτη «απανταχούσα» προσδιορίζεται για αμέσως μετά τις ευρω-εκλογές, με πλέον επαχθέστερο μέτρο, απ’ όσα ακούγονται από το υπουργείο Οικονομίας, την αύξηση (ορισμένοι μιλούν και για διπλασιασμό!) του ειδικού φόρου για τα καύσιμα. Έπονται η αλλαγή των τεκμηρίων διαβίωσης, νέοι φόροι στη μεγάλη ακίνητη περιουσία, στα ποτά και τα τσιγάρα. Κανένα απ’ όλα αυτά τα -σύνηθη- μέτρα δεν αγγίζουν τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.
Και οι μεγάλες υποσχέσεις προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αφορούν τις διαρθρωτικές αλλαγές. Αυτές για τις οποίες έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση στην Ε.Ε. ότι θα θέσει σε εφαρμογή ως τις 27 Οκτωβρίου. Και περί αυτών τηρείται «σιγή ασυρμάτου», είτε γιατί η κυβέρνηση δεν αποφασίσει ακόμη πώς θα προχωρήσει, είτε γιατί θέλει να αιφνιδιάσει εκλογικά και να δρομολογήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές μετεκλογικά…
Μαρία Ζαρίφη
