«Ψυχρολουσία» συνιστά για την ελληνική οικονομία (και κατ’ επέκταση για την ελληνική κυβέρνηση) η έκθεση των εμπειρογνωμόνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που παραδόθηκε στην κυβέρνηση.
Το ΔΝΤ εισηγείται μέτρα αύξησης της φορολογικής επιβάρυνσης και περιορισμού των δημοσίων δαπανών, που θα κοστίζουν στους πολίτες 3,8-4 δισ. ευρώ κάθε χρόνο από το 2010 έως το 2012. Το πρόγραμμα που προτείνουν οι ελεγκτές του ΔΝΤ προβλέπει και μέτρα που πρέπει να ισχύσουν από φέτος, καθώς, όπως επισημαίνουν στην έκθεσή τους, «εφόσον δεν ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα, εκτιμούμε έλλειμμα τουλάχιστον 6% του ΑΕΠ το 2009, το οποίο θα αυξηθεί πάνω από 7% το 2010».
Στην έκθεση διατυπώνεται, επίσης, η πρόβλεψη ότι η ελληνική οικονομία θα εμφανίσει αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης από -1% έως -2%, αλλά θα αρχίσει να ανακάμπτει στα τέλη του 2010.
Τι εισηγείται
Οι βασικές επισημάνσεις του ΔΝΤ για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν από την κυβέρνηση έχουν ως εξής:
- Στη φορολογική πολιτική οι προσπάθειες πρέπει να επικεντρωθούν στα εισοδήματα που διαφεύγουν της φορολόγησης, καθώς και στη δικαιότερη κατανομή του φορολογικού βάρους. Για την επίτευξη των στόχων αυτών προτείνονται:
- Δραστικός περιορισμός των ρυθμίσεων της νομοθεσίας που προβλέπουν εξαιρέσεις και απαλλαγές από τη φορολόγηση.
- Αποτελεσματική φορολόγηση των ατομικών εμπορικών επιχειρήσεων, των ελευθέρων επαγγελματιών και του ανεπίσημου τομέα της οικονομίας με τη διασταύρωση των πληροφοριών και την εφαρμογή τεκμηρίων.
- Περαιτέρω αύξηση επιλεγμένων ειδικών φόρων κατανάλωσης.
- Αναβολή της προγραμματισμένης μείωσης των συντελεστών φόρου εισοδήματος επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων κατά 1% ετησίως μέχρι το 2014.
- Στην εισοδηματική πολιτική πρέπει να επισπευσθούν οι προσπάθειες συγκράτησης των δαπανών για μισθούς. Γι’ αυτό προτείνεται να συνεχισθούν:
- Το «πάγωμα» μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο, διότι, όπως επισημαίνεται, «τέτοιες πολιτικές, δίνοντας το κατάλληλο μήνυμα, θα βοηθούσαν στη συγκράτηση του ρυθμού αύξησης των μισθών και συντάξεων στον ιδιωτικό τομέα».
- Ο περιορισμός των προσλήψεων.
- Για τη βιωσιμότητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης πρέπει να αναληφθεί πρόσθετη δράση, λόγω των αυξημένων πιέσεων που ασκούν στον Προϋπολογισμό οι πληρωμές για κοινωνικές δαπάνες. Προτείνεται μέσα από διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους:
- Να σχεδιασθούν «παραμετρικές μεταρρυθμίσεις», δηλαδή αυξήσεις στα όρια ηλικίας και στα κατώτατα όρια των ετών εργασίας που απαιτούνται για τη συνταξιοδότηση.
- Οι συνταξιοδοτικές δαπάνες να εναρμονισθούν με τις εισφορές, δηλαδή το ύψος των καταβαλλόμενων συντάξεων να εξαρτάται αποκλειστικά από τις εισφορές που πλήρωσαν οι ασφαλισμένοι κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου.
Για την αγορά εργασίας, η κυβέρνηση ενθαρρύνεται να προωθήσει τα ακόλουθα μέτρα:
- Σύναψη τριμερούς κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ εργοδοτών, συνδικαλιστικών οργανώσεων και κράτους, για να συμφωνηθεί συγκράτηση (σ.σ.: «πάγωμα») μισθών, με αντάλλαγμα επενδύσεις και αύξηση της απασχόλησης.
- Διευκόλυνση της μερικής απασχόλησης για να ενισχυθεί η συμμετοχή των νέων και των γυναικών στην αγορά εργασίας.
- Απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, του λιανικού εμπορίου και άλλων δραστηριοτήτων που μπορούν να μειώσουν δραστικά το κόστος παραγωγής.
- Περιορισμό των δημοσίων οργανισμών, μείωση του προσωπικού και των πολιτικών διορισμών σ’ αυτούς.
- Επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων.
- Αποφυγή μέτρων όπως η επιδότηση στις πωλήσεις αυτοκινήτων, που ευνοούν ομάδες πληθυσμού με υψηλά εισοδήματα.
