«Κόκκινη γραμμή» θεωρούν οι Οικολόγοι Πράσινοι την απειλούμενη κατάργηση του μεγαλύτερου μέρους του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας, ως «μέτρου εξυγίανσης» για τον ΟΣΕ και ζητούν επείγουσα συνάντηση με τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών κ. Ρέππα.
Παράλληλα δίνουν στη δημοσιότητα τη δική τους εναλλακτική πρόταση εξυγίανσης του ΟΣΕ, στα πλαίσια μιας βιώσιμης πολιτικής μεταφορών για τη χώρα μας. Βασικούς άξονες της πρότασης των Οικολόγων Πράσινων αποτελούν:
Αναδιοργάνωση χωρίς ιδιωτικοποίηση ή περικοπές γραμμών και δρομολογίων, σε συνεργασία με δημόσιο σιδηρόδρομο άλλης ευρωπαϊκής χώρας.
Ενδεχόμενη πρόσκληση στα ΚΤΕΛ, τις περιφερειακές αυτοδιοικήσεις και σε κοινοπραξίες σιδηροδρομικών, να επενδύσουν σε σιδηροδρομικές γραμμές που τους ενδιαφέρουν με αντάλλαγμα συμμετοχή στις αντίστοιχες εισπράξεις.
Συνεργασία του σιδηροδρόμου με τα άλλα μεταφορικά μέσα, στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου συστήματος συνδυασμένων μεταφορών.
Σε επιστολή τους προς τον υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κ.Ρέππα, οι Οικολόγοι Πράσινοι τονίζουν ότι η βιωσιμότητα των μεταφορών δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Ο σιδηρόδρομος πληρώνει κυρίως το μισό αιώνα εγκληματικών πολιτικών συνειδητής απαξίωσής του. Λύση δεν είναι λοιπόν να τον «ξεφορτωθούμε», αλλά να τον ανασχεδιάσουμε και να τον εκσυγχρονίσουμε, ώστε να δημιουργήσει έσοδα. Στην κατεύθυνση αυτή οι Οικολόγοι Πράσινοι καταθέτουν ολοκληρωμένες προτάσεις και ζητούν επείγουσα συνάντηση με τον υπουργό.
Για το θέμα αυτό, ο εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων Γιάννης Παρασκευόπουλος έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Τα έλλειμμα του ΟΣΕ είναι πρώτα πολιτικό και μετά οικονομικό. Οι βαρύτατες ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων είναι αδιανόητο να χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για την ολοκλήρωση του εγκλήματος.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι τονίζουμε προς την κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα και το Δ.Ν.Τ., ότι ο σιδηρόδρομος δεν είναι αγαθό πολυτελείας. Σε καιρούς κρίσης το τρένο γίνεται ακόμη πιο απαραίτητο, ως διέξοδος απέναντι στην ακριβή βενζίνη και τα υψηλά διόδια. Παράλληλα υπερτερεί μέχρι και 7 φορές στην κατανάλωση ενέργειας, 16 φορές στην ασφάλεια, 10 φορές στη ρύπανση. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ολοκληρωμένη και βιώσιμη πολιτική μεταφορών, με κορμό το σιδηρόδρομο. Ποια συμφέροντα υπηρετεί η προοπτική για κλείσιμο του 50% του ΟΣΕ, από μια κυβέρνηση που κατά τα άλλα μιλούσε για προτεραιότητα στο σιδηρόδρομο;»
Οι προτάσεις τους
Η «εξυγίανση του ΟΣΕ» αποτελεί από τις 2 Μαΐου επίσημη κυβερνητική εξαγγελία, στα πλαίσια της συμφωνίας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Επίμονες δημοσιογραφικές πληροφορίες που εξακολουθούν να μη διαψεύδονται, μιλούν για διακοπή όλων των μη κερδοφόρων σιδηροδρομικών δρομολογίων προκειμένου να περιοριστούν τα ελλείμματα. Ελλειμματικά είναι αυτή τη στιγμή όλα τα δρομολόγια του τρένου στη χώρα μας, με εξαίρεση μόνο τη γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη.
Μεγάλο μέρος από το όντως υψηλό έλλειμμα του ΟΣΕ, που τριπλασιάστηκε μάλιστα μεταξύ 2003 και 2009, αποτελεί άτυπη κρατική οφειλή προς το σιδηρόδρομο, καθώς το σύνολο των κυβερνήσεων υποχρέωνε μέχρι πρόσφατα τον ΟΣΕ να δανείζεται με υψηλά επιτόκια για τη συντήρηση των υποδομών του, την ίδια στιγμή που χρηματοδοτούσε απευθείας τη λειτουργία και συντήρηση δρόμων, λιμανιών και αεροδρομίων. Διαφθορά και κακοδιοίκηση έπαιξαν επίσης σημαντικό ρόλο, ενώ μεγάλα τμήματα του δικτύου μένουν επί πολλά χρόνια εκτός λειτουργίας με την επίκληση έργων, διώχνοντας έτσι επιβατικό κοινό και έσοδα. Όλα αυτά είναι επείγον να διορθωθούν, και οι Οικολόγοι Πράσινοι τα έχουμε επισημάνει έγκαιρα.
Όμως το θέμα είναι πρώτα πολιτικό και μετά οικονομικό. Αυτό που κυρίως πληρώνει ο σιδηρόδρομος, είναι μισός αιώνας εγκληματικών πολιτικών συνειδητής απαξίωσης του. Για δεκαετίες, το σύνολο σχεδόν των σημαντικών έργων αφορούσε τις οδικές μεταφορές, ενώ ανταγωνιστές του σιδηροδρόμου όπως τα ΚΤΕΛ και οι κοινοπραξίες των ιδιωτικών αυτοκινητοδρόμων ευνοήθηκαν με τρόπους πραγματικά σκανδαλώδεις. Με τα σημερινά προγράμματα επενδύσεων, τρένο με χαράξεις του 20ου αιώνα θα υπάρχει το 2014 σε 10 το πολύ νομούς, την ίδια στιγμή που σύγχρονοι κλειστοί αυτοκινητόδρομοι θα καλύπτουν 37 από τους 43 νομούς της ηπειρωτικής χώρας. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια, από φτωχός συγγενής του αυτοκινήτου ο σιδηρόδρομος είχε γίνει ανεπιθύμητος συγγενής με πάγωμα προγραμματισμένων επενδύσεων και εκτεταμένες περικοπές δρομολογίων. Οι ευθύνες αυτές, που σε πολλές περιπτώσεις είναι και ποινικές, πρέπει οπωσδήποτε να ζητηθούν και να αποδοθούν.