• Αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών, ώστε να αντισταθμίσουν ένα μέρος από τη χαμένη μας αγοραστική δύναμη. Θέλουμε νέα πρότυπα ευημερίας, στηριγμένα κυρίως στην ποιότητα ζωής, ως δικαίωμα για όλους. Είναι ζωτικό να επενδύσουμε στη βελτίωση της δημόσιας συγκοινωνίας, τη δημόσια υγεία και περίθαλψη, την αναβάθμιση των δημόσιων χώρων, την επιστροφή της φύσης στην πόλη, τις κοντινές καθαρές παραλίες, τη δυνατότητα να περπατάμε σε αξιοπρεπείς συνθήκες και να χρησιμοποιούμε με ασφάλεια το ποδήλατο στις καθημερινές μας διαδρομές.
• Συνολικότερο αναπροσανατολισμό της οικονομίας με έμφαση στην έρευνα και καινοτομία, σε πράσινες και εναλλακτικές κατευθύνσεις καθώς και στα πολιτιστικά αγαθά. Σύνδεση της πράσινης καινοτομίας με τη μεταποίηση και την εκπαίδευση. Δημιουργία προγραμμάτων που θα στηρίξουν τους νέους να αναλάβουν παραγωγικές πρωτοβουλίες.
• Αναπόσπαστο μέρος της λύσης αποτελεί η ανάπτυξη μορφών κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, με αξιοποίηση και της διεθνούς εμπειρίας από χώρες που έζησαν παρόμοιες καταστάσεις. Τοπικά δίκτυα ανταλλαγών χωρίς χρήμα, τράπεζες χρόνου, συνεταιρισμοί παραγωγών – καταναλωτών, παράλληλα τοπικά «νομίσματα», πρωτοβουλίες αστικών λαχανόκηπων και αγροκτημάτων, χαριστικά και ανταλλακτικά παζάρια, αλλά και πλήθος άλλων μορφών και θεσμών, είναι ανάγκη να προωθηθούν ως επείγουσες κοινωνικές πρωτοβουλίες για στοιχειώδες δίχτυ ασφαλείας απέναντι στην κρίση.
Ολοκληρωμένα περιφερειακά σχέδια
Με βάση τις προτεραιότητες αυτές, οι Οικολόγοι Πράσινοι επιδιώκουν να διαμορφωθεί σε καθεμιά από τις 13 περιφέρειες ένα ολοκληρωμένο περιφερειακό σχέδιο με την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή πολιτών και κοινωνικών φορέων.
Για το πρόγραμμα αυτό οι Οικολόγοι Πράσινοι τονίζουν ότι χρειάζεται να στηριχθεί πρώτα σε σχεδιασμό κατάλληλων πολιτικών, με κινητοποίηση ανθρώπινου δυναμικού και ενεργοποίηση αναξιοποίητων φυσικών πόρων, όπως η εγκαταλειμμένη γη και τα αγροτικά/δασικά υπολείμματα ως βιομάζα για ανανεώσιμη ενέργεια. Παράλληλα όμως προτείνουν 7 βασικά χρηματοδοτικά εργαλεία:
• Το μεγάλο πακέτο που συζητά ήδη η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων («μίνι Μάρσαλ») με διεκδίκηση είτε για μηδενική εθνική συμμετοχή λόγω κρίσης, είτε για κάλυψη της εθνικής συμμετοχής με τις ελληνικές απαιτήσεις από το γερμανικό κατοχικό δάνειο.
• «Επενδυτικά ευρωομόλογα» για προγράμματα Πράσινης Στροφής, οκ που θα πρέπει να εκδοθούν στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής πολιτικής εξόδου από την κρίση.
• Ισχυρή και στοχευμένη ευρωπαϊκή πολιτική Περιφερειακής Συνοχής.
• Εργαλεία εγγυήσεων για «εκτροπή» της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών προς την πραγματική οικονομία, με ιδιαίτερη έμφαση στον αναπροσανατολισμό των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και σε πράσινες επενδύσεις σε επίπεδο νοικοκυριών.
• Αποκατάσταση του Προγράμματος Δημόσιων Επενδύσεων, κατά το δυνατόν, στα πριν την κρίση επίπεδα, με ανατροπή των περιορισμών που επιβάλλει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.
• Αναμόρφωση της φορολογίας, ως εργαλείου για ενθάρρυνση-αποθάρρυνση δραστηριοτήτων, ανάλογα με τις θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις τους στο περιβάλλον και την κοινωνία.
• Βιώσιμες χρήσεις σε δημόσια περιουσία για άμεσες κοινωνικές ανάγκες.
