Το φετινό καλοκαίρι θα το περάσουμε σε «υψηλή τάση». Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, με τη δημιουργία της λεγόμενης «μικρής ΔΕΗ», την οποία σχεδιάζει η κυβέρνηση, έχει ξεσηκώσει την αντιπολίτευση, τους εργαζομένους στην Επιχείρηση – οι οποίοι απειλούν να κατεβάσουν τους διακόπτες – αλλά και στελέχη του ίδιου του κυβερνητικού συνασπισμού.
Επιμέλεια: Αιμίλιος Περδικάρης
Σε μια πρωτοφανή πολιτικά κίνηση, μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπει σε «ανένδοτο» κατά της κυβέρνησης τη μάχη κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, καλώντας ακόμη και ετερόκλητες πολιτικά δυνάμεις (π.χ. ΑΝΕΛ) και τα στελέχη του με προεξάρχοντα τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώνουν ότι δεν θα εφαρμόσουν, ως κυβέρνηση, συμφωνίες και νόμους.
Το επιχείρημα όλων είναι κοινό: ότι οι επιβαρύνσεις στα τιμολόγια θα είναι πολύ μεγάλες και ότι η Ελλάδα, ως χώρα, θα χάσει το πλεονέκτημα να έχει στην κατοχή της, ως δημόσιο αγαθό, την ενέργεια και τα δίκτυα διανομής. (Αυτά ακριβώς τα πλεονεκτήματα που δεν εκμεταλλεύεται σήμερα, σε αντίθεση π.χ. με τη Γερμανία, η οποία, με 200 μέρες βροχής το χρόνο, παράγει περισσότερη ενέργεια από τον ήλιο απ’ ό,τι η Ελλάδα… )
Το θέμα είναι πώς επηρεάζονται πραγματικά οι καταναλωτές. Το ρεύμα, ως αξία, μπορεί να μην ακρίβυνε σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Δεν συνέβη, όμως, το ίδιο με τις περίφημες «ρυθμιζόμενες χρεώσεις» και άλλα κρυφά ή φανερά χαράτσια στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, πέραν των δημοτικών τελών, τα οποία καλύπτουν τα οικονομικά και ουσιαστικά ελλείμματα της ενεργειακής πολιτικής (π.χ. τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ή το έλλειμμα των παραγωγών φωτοβολταϊκών). Κάπως έτσι οι επιβαρύνσεις για τους πολίτες καταλήγουν υπέρογκες.
Το γεγονός ότι πάνω από 300.000 νοικοκυριά, σύμφωνα με εκτιμήσεις, είναι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, επειδή δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις οφειλές τους ή ότι οι απλήρωτοι λογαριασμοί ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ, αντανακλά το μέγεθος του προβλήματος.
Πολύ περισσότερο, το γεγονός καταδεικνύει ότι η εξαθλίωση της κοινωνίας είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτό που νομίζει η (κάθε) κυβέρνηση και πως η κοινωνική πολιτική την οποία νομίζει πάλι ότι κάνει η (κάθε) κυβέρνηση είναι ανύπαρκτη.
Όπως και για την αντιπολίτευση, η οποία υποστηρίζει με μονομανία ότι εάν μπουν ιδιώτες, το κόστος του ρεύματος θα ανέβει κατακόρυφα. Το θέμα, τελικά, ξεφεύγει από τα όρια του να είναι ή να μην είναι υπό τον άμεσο έλεγχο τού Δημοσίου η ΔΕΗ. Και δεν είναι καν οικονομικό, αφού και τώρα δεν είναι το πρόβλημα η αξία, η τιμή του ρεύματος.
Είναι τα χαράτσια που πληρώνουμε για να καλύψουμε το έλλειμμα πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης. Σε οικονομικό, ενεργειακό και κοινωνικό επίπεδο. Και για τα οποία αύριο μπορεί να πληρώνουμε ιδιώτες, ξένους.
