Το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ψηφίστηκε, οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων ανήκουν στο παρελθόν και η υπόθεση γενικότερα αποτέλεσε μια καλή αφορμή για θερινές πολιτικές ασκήσεις επί χάρτου.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα αποτελεί… μισή νίκη για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεδομένου ότι επί του πρακτέου δεν αποσκοπούσε στο να στηθούν κάλπες στις παραλίες με ερώτημα «ναι ή όχι στην πώληση της ΔΕΗ». Ζητούμενο είναι ο «μαγικός αριθμός» 120, ο οποίος είναι το… ανάποδο από το αντίστοιχο 180 που αναζητεί η κυβερνητική πλειοψηφία, με φόντο την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στους πρώτους μήνες του 2015.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με απλά λόγια, κλιμακώνει την τακτική του, η οποία αποσκοπεί στη δημιουργία μετώπου των κομμάτων της αντιπολίτευσης κατά της κυβέρνησης και στην πίεση που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε εκλογές το φθινόπωρο – κάτι που φέρεται να έχουν εισηγηθεί, ούτως ή άλλως, στον πρωθυπουργό συνεργάτες του.
ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ, πάντως, προσέγγισαν το ζήτημα λαμβάνοντας αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και καταθέτοντας τις δικές τους προτάσεις, αλλά η Κουμουνδούρου τις αθροίζει στη δική της, εξαιρώντας μόνο τις ψήφους της Χρυσής Αυγής.
Ο «καβγάς» είναι φανερό, άλλωστε, ότι γίνεται για το «πάπλωμα» των ανεξάρτητων βουλευτών, τους οποίους διεκδικεί και το κυβερνητικό στρατόπεδο, στην προσπάθεια να φτιάξει με τη δική του αριθμητική το άθροισμα των 180 βουλευτών που θα φέρει την εκλογή διαδόχου του Κάρολου Παπούλια και θα σπρώξει τις κάλπες στο τέλος της τετραετίας.
Ο διαχωρισμός, παράλληλα, του Νίκου Φωτόπουλου και άλλων συνδικαλιστών στην απεργία της ΔΕΗ από τη συνολική στάση που κράτησε η ΓΕΝΟΠ μετά την επιστράτευση των απεργών αποτελεί το επιχείρημα της κυβέρνησης όχι απλώς για να «χρεώσει» στον ΣΥΡΙΖΑ τους συνδικαλιστές αυτούς και το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν, αλλά και να αλλάξει μετά από 32 χρόνια το νόμο για τις απεργίες, τα λοκ-άουτ και τις συνδικαλιστικές άδειες.
Τις διαπραγματεύσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας με την τρόικα από το Σεπτέμβριο, άλλωστε, θα απασχολήσουν πολύ πιο σοβαρά και ουσιαστικά ζητήματα, τα οποία είναι και επώδυνα για την κυβέρνηση. Όπως η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων ή η μείωση των μισθών μέσω της κατάργησης των τριετιών – την ώρα που ακόμη και το περιβόητο γερμανικό περιοδικό Spiegel κατάλαβε ότι η μείωση των μισθών στην Ελλάδα βάθυνε την κρίση και δεν έδωσε λύσεις.
Συνελόντι ειπείν: η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ήταν το δέντρο. Το δάσος είναι άλλο. Και είναι διαφορετικό για καθένα, κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, με ίδια επιδίωξη: να ολοκληρώσει το σχεδιασμό του.
