Θέλετε και άλλη απόδειξη ότι έρχονται όλο και πιο κοντά οι εκλογές; Η πόλωση ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, με απίστευτους χαρακτηρισμούς και καταγγελίες εκατέρωθεν, σηματοδοτεί ήδη θερμό προεκλογικό κλίμα, ανάλογο ή ίσως και πιο έντονο από αυτό του 2012 – με την οικονομία, ωστόσο, να έχει δείξει τα πρώτα σημάδια ανησυχίας και κόπωσης, πριν καλά-καλά συμπληρωθεί η πρώτη εβδομάδα από την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση.
Η υιοθέτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ μιας καταγγελίας κυριακάτικης εφημερίδας για «αργυρώνητους» βουλευτές –τους οποίους, δηλαδή, πλησιάζουν, σύμφωνα με το σενάριο, επιχειρηματίες για να τους δωροδοκήσουν και να ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να αποφευχθούν έτσι οι πρόωρες εκλογές– προκάλεσε την παρέμβαση της Δικαιοσύνης, αλλά έβαλε «φωτιά» στο πολιτικό σκηνικό.
Ακολούθησε δήλωση του πρωθυπουργού και στη συνέχεια ανταπαντήσεις από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ – μέχρι ότι «η αποστασία του 1965 ωχριά μπροστά στα σημερινά» ακούστηκε – αλλά και κινδυνολογίες από την πλευρά κυβερνητικών στελεχών για «τα ΑΤΜ που θα στερέψουν από μετρητά εάν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ» και όλα αυτά που γυρίζουν το χρόνο πίσω…
Την ίδια στιγμή, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο έχει πάρει… τον αέρα της Ν.Δ., αλλά πλέον φλερτάρει με την αυτοδυναμία, γεγονός που εάν επιβεβαιωθεί, αλλάζει τον πολιτικό σχεδιασμό κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στο δρόμο προς τις κάλπες.
Σ’ όλο αυτό το σκηνικό, λοιπόν, θα πρέπει να υπάρξουν πολιτικές πρωτοβουλίες από την πλευρά της κυβέρνησης, προκειμένου να αντιστραφεί (αν μπορεί…) το κλίμα. Φαίνεται, όμως, πως ο μεν στόχος της διευθέτησης του χρέους έχει πάρει παράταση από τους εταίρους και θεωρείται πρόωρη η συζήτησή του. Η δε αποδέσμευση από το ΔΝΤ κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μπούμερανγκ για την κυβέρνηση, καθώς το Ταμείο μιλά για «προληπτική στήριξη» της χώρας απέναντι στους πιστωτές της – με τις ανάλογες δεσμεύσεις, βεβαίως, πράγμα το οποίο θα σημάνει την πρόωρη… λήξη των προσπαθειών για έξοδο και από το Μνημόνιο.
Επιπλέον, οι φωνές που ακούστηκαν στη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης περί «κυβέρνησης εθνικού σκοπού» εντείνονται. Διότι και η αφοριστική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζει διά στόματος Τσίπρα ότι δεν θα σεβαστεί καμία συμφωνία με τους δανειστές που δεν έχει τη συναίνεσή του μάλλον τορπιλίζει οποιαδήποτε προσπάθεια ομαλής διαπραγμάτευσης.
Ή, καλύτερα, αποτελεί καθαρό μήνυμα προς τους εταίρους να μη ζητήσουν την υπογραφή του, είτε ως αντιπολίτευση είτε ως κυβέρνηση είτε ακόμη ως μέλους της «κυβέρνησης εθνικού σκοπού». Όπου υπάρχει και το μεγάλο ερώτημα σ’ αυτήν την περίπτωση: «Κυβέρνηση εθνικού σκοπού» ναι, αλλά με ποιον πρωθυπουργό;
Η συνέχεια στις οθόνες μας…
