Όμως δεν αρκεί η αντιμετώπιση του εξωτερικού μετώπου. Το εσωτερικό μέτωπο και η σύγκρουση με το κλεπτοκρατικό κατεστημένο που μας έφερε στο 2009, θα κρίνει την επόμενη μέρα για τη χώρα.
Πρέπει να μεταρρυθμιστεί η λειτουργία του κράτους και η δημόσια διοίκηση, για διαφάνεια, αξιοκρατία και φορολογική δικαιοσύνη.
Πρέπει να διαλυθεί ο πυρήνας της διαπλοκής και της διαφθοράς, που αφορά το αμαρτωλό τρίγωνο, των κρατικοδίαιτων μεγαλοεργολάβων και συγχρόνως μιντιαρχών, των τραπεζιτών και των πολιτικών. Και κατά συνέπεια, να σταματήσουν οι μαφιόζικες συμφωνίες του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και ανάθεσης όλων των έργων, επ’ ωφελεία μόνο των ιδίων των «ημετέρων».
Πρέπει να πάψει η κομματοκρατία, και τα κόμματα από κέντρα διαπλοκής να γίνουν οι πυλώνες της δημοκρατίας. Καθώς δημοκρατία χωρίς κόμματα δεν νοείται και αυτό οφείλουν να το θυμούνται, τα διάφορα μορφώματα της τηλεοπτικής μεταδημοκρατίας, που ρητορεύουν κατά των κομμάτων διεκδικώντας την ψήφο μας, εκμεταλλευόμενα την αγανάκτηση αλλά και την επικίνδυνη αφέλεια μιας μερίδας πολιτών, ενώ από τις νεοφιλελεύθερες θέσεις και τις συμμαχίες τους αποδεικνύονται παρακλάδι του πιο φθαρμένου παλαιοκομματικού κορμού.
Οι επιδιώξεις αυτές, αν ξεκινήσουν άμεσα, θα διαψεύσουν όσους αμφισβητούν τις δυνατότητες ή τις προθέσεις του, είτε ανήκουν σε αυτούς που είναι απλά απογοητευμένοι, είτε ανήκουν σε αυτούς που καθώς οι ίδιοι δημιούργησαν το κλεπτοκρατικό καθεστώς και γνωρίζουν από πρώτο χέρι πόσο ισχυρό είναι, είναι βέβαιοι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρει να αναμετρηθεί μαζί του. Θα διαψεύσουν όσους αποδίδουν «πασοκικά» χαρακτηριστικά στο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είναι οι ίδιοι γαλουχημένοι με την παλαιοκομματική και πελατειακή νοοτροπία του ΠΑΣΟΚ.
Ο δρόμος είναι μεγάλος και δύσκολος αλλά για πρώτη φορά φαίνεται πως υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση.
Η υπεράσπιση όμως της κοινωνίας και της δημοκρατίας είναι ευθύνη που οφείλουμε να αναλάβουμε όλοι μαζί. Καλούμαστε όλοι μαζί να φτιάξουμε την Αριστερά του 21ου αιώνα, χωρίς αποκλίσεις από το αξιακό σύστημά μας, αλλά και χωρίς ιδεοληψίες, να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της νέας εποχής. Την Αριστερά, που σήμερα καλείται να υπερασπιστεί και όλα τα προτάγματα του κεντρώου χώρου που έμειναν ορφανά, καθώς τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστερά ή σοσιαλδημοκρατικά, μετά από τη συνεχή δεξιά ολίσθησή τους, έφθασαν να υιοθετήσουν το νεοφιλελευθερισμό. Έπαψαν προ πολλού να είναι αυτό που δηλώνει το όνομά τους, που κατέληξε από ιδεολογία και περιεχόμενο, απλά ευφημισμός.
Σήμερα ζούμε το παράδοξο, η αριστερά -μόνη- να υπερασπίζεται την Ευρώπη και η ΝΔ να την υπονομεύει. Όπως υπονομεύει και τους εθνικούς μας στόχους. Γιατί είναι υπονόμευση η αποδόμηση προνοιακού κράτους της μεταπολεμικής Ευρώπης που με ενθουσιασμό υπηρετεί. Είναι υπονόμευση της χώρας, η εμμονή στην καταστροφική πορεία που με τρόπο οξύμωρο αποκαλείται «σταθερότητα» και ο ισχυρισμός του Αντώνη Σαμαρά πως το χρέος είναι βιώσιμο. Τέλος, είναι υπονόμευση της ζωής μας ο φόβος που σπέρνει.
Σε αυτές τις εκλογές οφείλουμε, αντί της «βεβαιότητας» του κλοιού που μας περιβάλλει -και όλο σφίγγει- να επιλέξουμε επιτέλους, το «βήμα» που πρέπει να κάνουμε, για να βρεθούμε έξω από αυτόν. Για να μπορέσουμε να ονειρευτούμε ξανά τη ζωή μας.
Έρη Κωνσταντάκου
Υποψήφια Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β’ Αθηνών
