Με… ασπιρίνη και τη λογική του «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» φαίνεται να ισοδυναμεί η πολυπόθητη συμφωνία κυβέρνησης-εταίρων, η οποία βρίσκεται επιτέλους προ των πυλών.
Στόχος είναι να κλείσει οριστικά έως την Πέμπτη, όταν θα συνεδριάσει το Eurogroup και η λύση που προκρίνεται ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι η εννεάμηνη παράταση του τρέχοντος προγράμματος. Με αυτήν, θα μπορέσει να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη χρηματοδότηση της χώρας, η κάλυψη των χρηματοδοτικών της αναγκών και ταυτόχρονα να προετοιμαστεί το έδαφος για μια «μεγάλη» συμφωνία το 2016. Αυτή η «μεγάλη» συμφωνία θα περιλαμβάνει και την οριστική ρύθμιση του χρέους, αφού όλα δείχνουν ότι το κείμενο της παράτασης του τρέχοντος προγράμματος θα περιλαμβάνει μόνο γενικές δεσμεύσεις – από τη στιγμή που φτάσαμε στο… και πέντε.
Για να φτάσουμε, βέβαια, έστω και σ’ αυτό το οριακό σημείο, η κυβέρνηση πέρασε από σαράντα κύματα και από αλλεπάλληλα… σκοτσέζικα ντους. Έως και λίγα λεπτά πριν από την κρίσιμη τριμερή συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ-Ολάντ στις Βρυξέλλες την περασμένη Τετάρτη, οι εκτιμήσεις των Θεσμών για τις ελληνικές προτάσεις ήταν αντικρουόμενες, ενώ αξιωματούχοι Γερμανίας και Γαλλίας διέψευδαν ότι επίκειται η συνάντηση!
Τι σημαίνει, όμως, «παράταση του τρέχοντος προγράμματος»; Στην ουσία αποτελεί παράταση του Μνημονίου – όσο και αν δεν θέλει να το αποδεχθεί η κυβέρνηση για λόγους επικοινωνίας και ουσίας. Σημαίνει πως θα συνοδεύεται από μέτρα που δεν είναι ευχάριστα – και σίγουρα δεν περιλαμβάνονταν στο προεκλογικό πρόγραμμα και τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί, όμως, μια λύτρωση, έστω και προσωρινή, καθώς δίνει μεν ανάσα στη χώρα, αλλά δεν δίνει λύση στο αδιέξοδο. Σηματοδοτεί ενδεχομένως και εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, αφού όχι μόνο δεν αποτρέπει, αλλά λύνει τα χέρια του Αλέξη Τσίπρα για εκλογές ανά πάσα στιγμή μέσα στους εννέα μήνες της παράτασης, με αίτημα μια «καθαρή» λαϊκή εντολή για τη διαπραγμάτευση της «μεγάλης» συμφωνίας.
Την ώρα που ο πρωθυπουργός διαπραγματευόταν στις Βρυξέλλες, είκοσι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσαν με επιστολή τους την κατάθεση νομοσχεδίου για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και των εργασιακών σχέσεων στα προ μνημονίου δεδομένα – ακόμη και αν αυτό, όπως λένε, θεωρηθεί από τους δανειστές ως «μονομερής ενέργεια» από την πλευρά της Ελλάδας. Εκτιμούν, πάντως, ότι αυτό βοηθάει τον Αλέξη Τσίπρα και δεν δημιουργεί προσκόμματα στη διαπραγμάτευση.
Την άποψη αυτή, όπως είναι φυσικό, δεν συμμερίζονται όλα τα κυβερνητικά στελέχη. Πιθανότατα γιατί κατανοούν ότι η κίνηση των 22 αποτελεί προμήνυμα για τη σκληρή στάση που θα κρατήσουν όταν η συμφωνία θα έλθει στη Βουλή. Και σ’ αυτό το γήπεδο μεταφέρεται πια η μπάλα.